Έρωτας, το αδάμαστο θηρίο που καραδοκεί να σε ξεσκίσει γλυκά. Στην πραγματικότητα, θες να καραδοκεί, τον περιμένεις, αν δεν τον έχεις. Τον ζητάς για να δώσει νόημα στη βαρετή ζωή σου, για να σου ταράξει τα ήρεμα κι αδιάφορα νερά της καθημερινότητας που σ’ έπνιξαν, της ρουτινιασμένης σχέσης σου, ή για να φέρει αυτό που θες να ζήσεις.
Περιμένεις την έκρηξή του, χωρίς να υπολογίζεις ότι δε διαθέτεις τα δυο βασικά συστατικά για την ένωση· δυο ανθρώπους που είναι τρελοί, πραγματικά τρελοί, ο ένας για τον άλλον.
Φαντάζεσαι ιστορίες δυνατές, παθιασμένες, παρανοϊκές ίσως, που όσο και να τις κατηγορείς, όταν κάποιοι τις ζουν, για να το παίξεις αυτοελεγχόμενο ον και καθωσπρέπει, βαθιά μέσα σου τις γουστάρεις.
Καθένας ζητά και θέλει έναν άνθρωπο να λιώνει για πάρτη του, να μην υπολογίζει τίποτα και κανέναν, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται σ’ ορισμένους· κάποιον που να ρισκάρει να τα διαλύσει όλα στη ζωή του, μόνο και μόνο για να τα ξαναφτιάξει όπως ακριβώς ονειρεύτηκε με τον άνθρωπο που επέλεξε.
Σχηματίζεις εικόνες νοερά, με φαντασμαγορικούς καβγάδες, πολύωρες διαφωνίες που λήγουν σε ζεστές αγκαλιές. Σκέφτεσαι βόλτες τα ξημερώματα, ατέλειωτες αναμονές, ρίσκα ζωής και ταξίδια, τηλέφωνα για μια καληνύχτα, δυο λεπτά κλεμμένα για μια συνάντηση και μια ανάσα για το υπόλοιπο της μέρας. Άνθρωποι που έχουν αλλάξει όλη τους τη ζωή για να ‘ναι με το σύντροφό τους· αυτοί που τα εμπόδια τα ισοπέδωσαν και την επιλογή τους τη στηρίζουν με όποιο τίμημα.
Έτσι είναι οι έρωτες που συνοδεύουν τις τρελές ιστορίες, ασυμβίβαστοι με το λίγο, ακραίοι, τόσο δυνατοί που καμιά φορά καταστρέφονται μόνοι τους απ’ την πολλή τους την ένταση. Τα σκέφτεσαι, τα παρατηρείς, τα ζητάς ή πάλι λες πως δε σου κάνουν. Παραδέξου το τώρα, όμως, πεθαίνεις να το ζήσεις.
Δε θα το ζήσεις, όμως, όταν επιλέγεις τον δήθεν έρωτα και τη συμβιβασμένη σχέση, για να μην αντιμετωπίσεις τη μοναξιά σου. Δεν μπορείς να το ζητάς, όταν αποφασίζεις να συμπορευτείς μ’ έναν άνθρωπο, για να το καυχιέσαι και να μη δηλώνεις μόνος. Δεν υπάρχουν τέτοιες ιστορίες, όταν μένεις σε μια σχέση για να μην ξεβολευτείς και γιατί συνήθισες και στέκεσαι δειλός απέναντι στο άγνωστο.
Αν δεν πεθαίνετε ο ένας για τον άλλον, αν δεν είστε τρελοί γι’ αυτό που ζείτε, δε θα έχεις να θυμάσαι τέτοιες ιστορίες. Θα βολεύεσαι σε αδιάφορες συνθήκες αμοιβαίας τρυφερότητας κι ασφάλειας. Δε θα εμπεριέχουν ικανοποίηση σαν αυτή που θες να πάρεις, δε θα ‘χει ενδιαφέρον μα τι σε νοιάζει; Αφού φοβάσαι την πιθανή καταστροφή που έχει το ρίσκο.
Θα συνεχίσεις, λοιπόν, να τρως φαγητά άνοστα κι ανάλατα. Πράγματι, σαν αυτά μοιάζουν αυτές οι σχέσεις -αν επιτρέπεται να λέγονται σχέσεις. Δε σ’ αρέσει το άνοστο, λες, μα το τρως για να μην πεινάς, ή γιατί βαριέσαι, ή γιατί δε θες να προσπαθήσεις για την ένταση στη γεύση, τη σπιρτάδα.
Έτσι είναι κι ο έρωτας, δεν είναι θέμα κορεσμού. Δεν τον ζεις για να γεμίσεις τη ζωή σου μ’ αυτόν· γιατί ο έρωτας σε καίει, δεν απολαμβάνεις πάντα και στην πραγματικότητα δεν τον χρησιμοποιείς εσύ, αυτός σε ορίζει.
Κι όλες αυτές τις τρελές ιστορίες που ζητάς, τις ζουν οι τρελοί· αυτοί που βάζουν φωτιά και καίνε τη ζωή τους στη στιγμή. Αυτοί, που στη θέα του ανθρώπου τους, παραλύουν, λυγίζουν. Αυτοί, που δεν ξέρουν από συνήθειες και πράξεις εκ του ασφαλούς, που πετάνε όλα αυτά που εσύ δεν μπορείς ν’ αποχωριστείς· εγωισμούς, αναστολές, βολέματα, φόβο για το τι θα ακολουθήσει.
Όταν ζουν την τρελή τους ιστορία, παλεύουν να γράψουν κι άλλες σελίδες μα η προσπάθεια αυτή είναι ευχάριστη. Τίποτα που θέλεις πραγματικά δεν είναι κουραστικό, όσο πιο δύσκολο κι αν είναι να διατηρήσεις τόση δύναμη και πάθος απ’ ό,τι ένα βόλεμα στο λίγο. Το δεύτερο στοιχίζει πιο πολύ, αλλά γελιέσαι και το προτιμάς, γιατί τις συνέπειες δεν τις βλέπεις άμεσα.
Τη συνταγή, λοιπόν, της τρελής ιστορίας δεν μπορώ να την ορίσω εγώ, ίσως δεν είναι ίδια για όλους. Το σίγουρο όμως είναι πως χρειάζεται να είστε τρελοί ο ένας για τον άλλον για να τη φτιάξετε.
Μη φοβάσαι· ο έρωτας ούτε μάταιος είναι, ούτε αποτελεί επιπολαιότητα. Κότσια και μεράκι θέλει, τόλμη και ρίσκο για να παραδοθείς κι ας χάσεις. Θα σ’ ανταμείψει όμως, φεύγοντας -αν φύγει κι αν ισχύει πάντα το ξεθώριασμά του, δεν είναι αχάριστος. Θα σου δώσει πολλά από εκείνα που χρειάζεσαι για να πορευτείς, θα σου διδάξει αυτά που δε σου μαθαίνει καμία συμβουλή και καμία θεωρία.
Τολμάς να το ζήσεις;
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Σουργιά: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Σουργιά
