Είναι και αυτές οι μέρες που ξυπνάς και δεν έχεις μόνο να πλύνεις το πρόσωπό σου, να πιεις δυο γουλιές από τον καφέ σου και να κάνεις μια τζούρα από το τσιγάρο σου για να ξεκινήσεις τη μέρα σου. Πρέπει ν’ ανοίξεις την ντουλάπα σου και εκτός από ρούχα, να διαλέξεις τη «μάσκα» που θα φορέσεις σήμερα. Τη μάσκα του «δεν τρέχει τίποτα», του «όλα καλά» που συνήθως απαντάς στους γνωστούς-αγνώστους που σε ρωτούν τα νέα σου, τάχα μου από ενδιαφέρον.
Τώρα θα το φορέσεις και για τους δικούς σου λόγους. Γιατί δεν ξύπνησες καλά σήμερα, γιατί η δουλειά σου δεν είναι όπως θα ήθελες, γιατί τσακώθηκες με το αίσθημα, γιατί έτσι ρε παιδί μου! Δε θες να δει κανείς κανείς τι συμβαίνει μες στην ψυχή σου, αφού βιώνεις μια από τις πιο δύσκολες μέρες σου. Δε θες να δώσεις αφορμή για σχόλια σε τρίτους λες εσύ, άμυνες του εγώ σου θα πω εγώ.
Ποιος σου είπε όμως, ότι πρέπει να προσποιηθείς για το πώς είσαι; Γιατί πρέπει να είσαι κάθε μέρα καλά; Το δικαιούσαι να μην είσαι. Το ξέρεις ότι τα πράγματα στη ζωή σου αλλάζουν, από το πιο απλό μέχρι το πιο σπουδαίο. Και ίσως εξελίσσονται με τρόπο απρόσμενο κι ανεπιθύμητο. Τώρα το μπαούλο των συναισθημάτων σου άνοιξε και το βάρος το νιώθεις στο σώμα σου.
Φόβοι, ανασφάλειες, θυμός σε κατακλύζουν. Οι εξελίξεις επηρεάζουν το μυαλό και νομίζεις πως δεν έχεις το περιθώριο να πας κόντρα στις σκέψεις σου. Ναι, είπαμε, το έχεις το δικαίωμα να μην είσαι καλά, το θέμα όμως είναι πως τη διάθεσή μας την ορίζουμε εμείς κατά κύριο λόγο, όσο κι αν σε ξενίζει αυτό. Μη σε νοιάζει τι βλέπουν οι άλλοι, φτιάξε εσύ το μέσα σου και στο τέλος. Αφότου το φτιάξεις όλοι θα βλέπουν αυτό που θέλεις -κράτα όμως κατά νου πως όταν το καταφέρεις, δε θα σε νοιάζει πώς φαίνεσαι.
Μπορείς να καθορίσεις εσύ τι θα σκέφτεσαι, μην αφήνεις να σ’ επηρεάζουν εξωγενείς παράγοντες. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου, κάνε πράγματα που σε γεμίζουν, αποδέξου τις προκλήσεις, θυμήσου στιγμές που διέπρεψες στο παρελθόν, σκέψου θετικά. Η σκέψη είναι ο πρόγονος των πράξεών μας. Πώς ζητάς λοιπόν να φτιάξουν τα πράγματα στη ζωή σου, όταν εσύ τα βλέπεις όλα αρνητικά και μάταια; Και τελικά τι από αυτά που σου καταναλώνουν την ενέργεια αξίζει πραγματικά;
Είναι τέτοια πλέον η καθημερινότητα, που όλοι τρέχουμε διαρκώς να προλάβουμε υποχρεώσεις, δεσμεύσεις, προθεσμίες, την ίδια τη ζωή, σ’ένα αδιάκοπο κυνηγητό με το χρόνο. Το άγχος είναι αυτό που μας ισοπεδώνει. Άγχω, στα αρχαία ελληνικά σημαίνει πνίγω, σφίγγω. Μπορεί αυτό να σου φαίνεται μια απλή απόδοση του ρήματος στη νέα ελληνική, μα δεν είναι! Τα προβλήματά σου, όποια κι αν είναι, και οι κακές σκέψεις καταπίνουν τη μέρα σου, σε πνίγουν κυριολεκτικά. Μιλάμε για μια κατάσταση ψυχοσωματική. Πρέπει να καταλάβεις πως την ενέργεια που δίνεις στον κόσμο, την παίρνεις πίσω.
Κάνε τους νόμους της φύσης να δουλέψουν για σένα και ταρακούνησε το σύμπαν με την καλή σου ενέργεια! Σταμάτα να τρώγεσαι με τα ρούχα σου και βάλε εσύ τον ήλιο στις μέρες σου. Πάρε ζωή από το ανθισμένο λουλούδι στο μπαλκόνι του γείτονα, από τα σχέδια που κάνουν τα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ με τη φαντασία σου πλάθεις εικόνες, από τις αγνές μυρωδιές του φούρνου της γειτονιάς σου, από το αδεσποτάκι του δρόμου που χάιδεψες, από την καλημέρα που θα πεις στον καπνοπώλη σου ή το χαμόγελο που θα ανταλλάξεις με έναν άγνωστο.
Βρες εσύ μες στη μέρα αυτά που θα σε κάνουν να νιώσεις όμορφα και φρόντισε να είναι δυνατά, για να καλύψουν τη μαυρίλα που αντικρίζεις. Ξερίζωσε τις κακές πεποιθήσεις από το μυαλό σου, γιατί τα πράγματά σου πάνε κατ’ευχήν, απλώς εσύ δεν το βλέπεις. Είναι η τάση αυτή του ανθρώπου να μεγιστοποιεί τα μικροπράγματα που τον απασχολούν, γιατί δεν έχει σε κάτι σοβαρότερο να επικεντρωθεί, αντί να χαίρεται που αυτά που πρέπει να πηγαίνουν καλά, πράγματι πηγαίνουν.
Μην αναρωτιέσαι πού βρίσκεται ο πόνος της ζωής και ποια είναι τα αληθινά προβλήματα, αν όχι τα δικά σου. Είναι το παιδάκι εκείνο που παλεύει στο νοσοκομείο με κάποια ανίατη ασθένεια, είναι η μητέρα που δεν έχει ένα πιάτο φαγητό να δώσει στα παιδιά της, ο πατέρας που χάνει το γιο του από τα ναρκωτικά και τόσα άλλα προβλήματα ζωής! Τα γνωρίζεις, μα δεν τα συνειδητοποιείς. Κατάλαβες λοιπόν για τι ψίχουλα μιλάμε εμείς.
Τώρα πια δε θα φοράς τη μάσκα, δεν τη χρειάζεσαι, γιατί ξέρεις πως μπορείς να διαχειριστείς αυτά που νιώθεις, τις σκέψεις σου, και γνωρίζεις πως τα αληθινά προβλήματα δεν είναι αυτά τα ανούσια που σου τρυπούν το μυαλό. Ξύπνα λοιπόν! Τον ήλιο δεν τον έχεις ανάγκη. Φτιάξε εσύ τη μέρα σου όμορφη αφού, όπως και να’χει, εσύ θα τη ζήσεις!
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Σουργιά: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μαρία Σουργιά
