Παρότι διανύουμε μια άστοχη μουσικά περίοδο, κατά την οποία μεγάλη μερίδα ανθρώπων δεν ασχολείται ιδιαίτερα, επαναπαυόμενη στο καλλιτεχνικά αφοριστικό «ακούω τα πάντα», ο τρόπος ψυχαγωγίας και διασκέδασης δεν έπαψε ποτέ να παίζει μεγάλο ρόλο στη φυσική εξέλιξη της ερωτικής σχέσης μεταξύ δύο ανθρώπων.
Μπορεί η μουσική να αποτελέσει το έναυσμα για τη γνωριμία ή για περαιτέρω συζητήσεις στην αρχή, αλλά η εκούσια (ή έστω ακούσια) ενασχόληση μαζί της είναι αυτή που θέτει στην πορεία σημαντικές βάσεις, έστω κι αν ενίοτε δεν τις αντιλαμβανόμαστε.
Αν και τα δυο μέλη δηλώνουν αδιαφορία κι αρέσκονται στις playlist των ραδιοφώνων ή στις κασετίνες που δίνουν δώρο οι εφημερίδες, τότε όλα καλά, μιας και ουδέποτε θα ενδιαφερθούν εκατέρωθεν για το που θα βγουν και το τι θα παίζει.
Αν όμως, ο ένας πετάει λέλουδα σε μπουζουκλερί κι ο άλλος θέλει Μέγαρο και τις «Τέσσερις Εποχές» του Βιβάλντι, τότε υπάρχει πρόβλημα. Διότι, όσο και να ισχύει το «τα ετερώνυμα έλκονται», πόσο θ’ αντέξει ο ένας τον άλλον;
Λογικό είναι να χρειάζονται κοινά σημεία, ούτως ώστε το εκάστοτε ζευγάρι να μπορεί να περνάει καλά όντας μαζί κι όχι ο καθένας μόνος του. Κι αυτό φυσικά δε σημαίνει «ό,τι πει ο αντρούλης μου» ή «ό,τι θέλει η μανίτσα μου». Δεν είναι χατίρι το να περνούν όλοι καλά.
Είναι σαν το σεξ ένα πράγμα! Το να τελειώνει μονάχα ο ένας είναι λειψό. Έτσι και με τις εξόδους. Αν ο τάδε ψοφάει για Μποφιλιοχαρουλομπαλαφομουζουράκηδες και ο δείνα φοράει καρφιά και δερμάτινα και επιδίδεται σε χεντμπάνγκι (sic), όση χημεία και να υπάρχει στο κρεβάτι, δε θα φτουρήσει η σχέση.
Από την άλλη, το να ακούς τα ίδια ακριβώς πράγματα, κρύβει παγίδες. Διότι, όπως στις περισσότερες των περιπτώσεων, θεμιτό είναι να υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ δυο ανθρώπων και όχι στασιμότητα. Τουτέστιν, πόσες φορές να επαινέσεις στον άλλον το ίδιο συγκρότημα, όταν ταυτόχρονα το επαινεί και ο ίδιος;
Στην αρχή φαντάζει ονειρικό, αλλά όσο περνάει ο καιρός καταντάει βαρετό, μιας και σε γενικές γραμμές το να συμφωνείς σε όλα δεν είναι πάντα ιδανικό. Λίγη τριβή είναι θεμιτή στην ανταλλαγή απόψεων.
Εκεί βέβαια που η πλήρης ταύτιση απόψεων λειτουργεί εξαιρετικά, είναι κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης. Διότι από τη στιγμή που οι εκάστοτε ηχητικές επιλογές μπορούν να απογειώσουν το σεξάκι, καλό είναι να υπάρχει ομοφωνία σε τέτοιες περιστάσεις.
Το βέλτιστο σενάριο, γενικά, αποτελεί η ύπαρξη κοινού μουσικού παρανομαστή. Τουτέστιν, και οι δύο rock, ή pop, ή χιπ-χόπι, ή λαϊκούρες, ή οτιδήποτε άλλο, με την ευρύτερη έννοια όμως, ακόμη κι αν μιλάμε για διαφορετικά παρακλάδια. Έτσι, ο ένας μόνιμα μπορεί να μαθαίνει από τον άλλον, εντρυφώντας ολοένα περισσότερο στον κόσμου του συντρόφου του, γεγονός που βοηθάει στην εξέλιξη της σχέσης.
Η επιλογή μαγαζιού θα είναι πιο εύκολη και η ψυχαγωγία θα έχει επίσης κοινό παρανομαστή, μιας και για να μάθεις καλύτερα τον άλλον, χρειάζεται να περάσεις χρόνο μαζί με τις συνήθειές του, όπως και μαζί με τις επιλογές του.
Μπορεί να μην πηγαίνετε σε όλα τα live μαζί, ή να πάτε και σε μερικά που υπό άλλες συνθήκες να μην κάνατε τον κόπο, αλλά όλα αυτά οδηγούν σε νέες εμπειρίες, όχι πολύ μακρινές από τα γούστα σας, οι οποίες συντελούν στη δημιουργία στιγμών που μένουν κι εκτιμώνται εκατέρωθεν και ποικιλοτρόπως.
Η μουσική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στις ζωές μας, για άλλους έμμεσα, για άλλους άμεσα, κι όταν αυτή βρίσκει τον τρόπο να εντρυφήσει μέσα στην καθημερινότητα που χτίζει ένα ζευγάρι, τότε κάθε πληροφορία και κάθε νότα ανάγεται σε μια μικρή νίκη, στον αγώνα που επιφυλάσσει το αύριο.
Συντάκτης: Στέφανος Στεφανόπουλος
