Αν είσαι από εκείνους τους ανθρώπους που με το που ανταλλάξουν χάδια, σάλια κι άλλα λογής σωματικά υγρά, νιώθουν μετέωροι και σπεύδουν να προσδιορίσουν την όλη κατάσταση, μπορείς να σταματήσεις εδώ την ανάγνωση.
Αν πάλι είσαι από εκείνους που θέλουν να είναι όλα φλου κι αφήνουν τα πάντα στην τύχη τους, ειδάλλως πιέζονται και πνίγονται σε μια κουταλιά λεκτικό νερό, ισχύει το ίδιο.
Άπαξ και βγαίνεις με κάποιον, η όποια μεταξύ σας επισημοποίηση δεν μπορεί να γίνει μονομιάς, αλλά ούτε να αφεθεί παντελώς στη μοίρα της. Γιατί άπαξ και δεν ειπωθεί το τιμημένο «μου αρέσεις, θέλω να είμαστε μαζί σε μια πιο μόνιμη και μονογαμική βάση», ή κάποια παραλλαγή του, ανάλογα τις συνθήκες και τα γούστα, τότε δυο είναι τα τινά… είτε είστε αμφότεροι τόσο ανασφαλείς που δεν τολμάτε να το ξεστομίσετε, είτε τόσο σίγουροι για την όλη πορεία του πράγματος, που το θεωρείτε περιττό. Κι αυτή η σιγουριά έχει φάει πολύ κόσμο, δυστυχώς.
Προφανώς κι όταν μια κατάσταση συνεχίζεται για ένα Χ χρονικό διάστημα, δημιουργεί ένα έμμεσο κλίμα σταθεροποίησης, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως τα μέλη λαμβάνουν τα ίδια vibe, με αποτέλεσμα, μακροπρόθεσμα, να παρερμηνεύονται καταστάσεις. Όταν λοιπόν πεις αυτό που έχει στο μυαλό σου, ό,τι κι αν είναι αυτό, τότε είσαι πιο ξεκάθαρος στον απέναντί σου και στην τελική βλέπεις και το αν συμφωνείτε. Εκτός κι αν φοβάσαι την όποια αντίδραση, οπότε έχεις θέματα να λύσεις.
Δε χρειάζονται βαρύγδουπες δηλώσεις ή περιγραφές, ούτε ολόκληρη προετοιμασία… Απλά λόγια, καθημερινά. Δε ζητάς στον άλλο να παντρευτείτε, άλλωστε. Να κάνετε establish το «μεταξύ σας» απλά. Στο κάτω-κάτω, αν εσύ γουστάρεις σχέση και το αντίπαλο σεξουαλικά δέος, σε θέλει μονάχα για ατέρμονες συνουσίες, να μην το ξέρεις; Γιατί να περπατάμε ξυπόλυτοι στα σιωπηλά αγγούρια, όταν κάλλιστα υπάρχει και η οδός της έκφρασης, έστω κι αν αυτή, από σταφύλι ενίοτε γίνεται μπανάνα.
Σίγουρα δεν υπάρχει κάποιος άγραφος κανόνας σε ό,τι αφορά το όλο θέμα. Στην τελική, υπάρχει λόγος να προσδιορίσεις με λόγια το τι συμβαίνει μαζί με τον άλλον; Χρειάζεται ντε και καλά ταμπέλα; Όσο και περιοριστικό να ακούγεται, ενίοτε είναι καλό το να είναι σαφή τα πράγματα. Ειδικά σε μια περίοδο που τίποτα δεν είναι δεδομένο, προσπάθησε τουλάχιστον να είναι μέχρι ενός σημείου τα ερωτικά σου.
Στον αντίποδα, το να πιάσεις τον άλλον και να ζητάς να συγκεκριμενοποιήσετε αυτό που έχετε, όταν καλά-καλά δεν ξέρεις ούτε εσύ τι είναι αυτό, τότε απλά δείχνεις πως κυνηγάς κάτι γενικά κι όχι απαραίτητα από τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου τη δεδομένη στιγμή. Τουτέστιν, έλαχε μια κατάσταση κι ανεξαρτήτως προσώπων, σημασία έχει το να μπουν κώδικες και οριοθετήσεις μπας και το όλο πράγμα, μαγικά, μετουσιωθεί σε κάτι που ουσιαστικά δεν είναι και ίσως να μη γίνει και ποτέ.
Η λύση λοιπόν, βρίσκεται κάπου στη μέση… Γνωρίζεις ένα άτομο, προχωράτε όπως σας βγει, δίχως εκ προοιμίου ταμπέλες κι όταν αισθανθείς πως θέλεις όλο αυτό να συνεχιστεί και να εξελιχθεί σε μια μονογαμική σχέση, έστω κι αν τα δεδομένα μαρτυρούν ήδη κάτι τέτοιο, οφείλεις να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου. Δεν είναι δα και τόσο κακό το περίφημο «the talk». Ίσα-ίσα που δείχνει το τι ζητάς από τον άλλον, δίχως σούξου-μούξου και λοιπές διπλωματικές μαϊμουδιές. Κι ακόμη κι αν το θεωρείς περιττό, κακό δε θα κάνει μια κουβέντα. Διότι μπορεί εσύ να δείχνεις τα χίλια μύρια, αλλά τα λόγια ενίοτε έχουν κι αυτά βαρύτητα και πάνε χέρι-χέρι με τις πράξεις.
Συντάκτης: Στέφανος Στεφανόπουλος
