21ος αιώνας και η λογοκρισία έχει μπει για τα καλά στις ζωές μας. Από εκεί που στο παρελθόν είχες την ελευθερία να σχολιάσεις και να γελάσεις με 5-10 πράγματα, ένα μάτσο υπέρμαχοι της τάξης και της ηθικής κατακλύζουν γραφικά το πιο δημοκρατικό μέσο της μέχρι στιγμής ανθρώπινης ιστορίας.

Σίγουρα ο κυβερνοχώρος έχει καταντήσει μια ατελείωτη χαβούζα, αλλά το καλό σε αυτό είναι πως ο καθείς μπορεί να πει την άποψή του, είτε αυτή συνάδει με τη δική μας, είτε όχι.

Και εννοείται πως θα υπάρχουν συνεχείς διαφωνίες, μιας και (ευτυχώς) δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αλλού θα συναντήσεις το διάλογο, αλλού το βρίσιμο, αλλού την προσωπική επίθεση, αλλού την υποστήριξη και ούτω καθεξής.

Αυτό όμως που αρχίζει να γίνεται τραγελαφικό είναι η δήθεν politically correct άποψη που βγαίνει προς τα έξω από αρκετό κόσμο. Άποψη, οποία όμως δεν εφαρμόζεται απαραίτητα και στον αληθινό κόσμο. Τουτέστιν, αν γράψεις κάτι που αγγίζει ευαίσθητες χορδές (όχι στα όρια του παράνομου και του ακραίου), δε θα περάσει έτσι… Θα επέλθει γενική, ή καλύτερα ειδική, κατακραυγή, που στην τελική ακόμη και αυτή είναι υγιής, μιας και το internet παρέχει την προαναφερθείσα ελευθερία του λόγου.

Σε αυτό βοηθάει η απρόσωπη συνθήκη που σου παρέχει το διαδίκτυο. Παλαιότερα, η μόδα ήταν οι τσαμπουκάδες πίσω από την ασφάλεια της οθόνης, πλέον το νέο trend είναι η ατέρμονη ηθικολογία. Όχι πως διαθέτει κι αυτή κάποια σοβαρή επιχειρηματολογία. Σε εκφράσεις-καραμέλα βασίζεται και αυτές χρησιμοποιούν και οι εκφραστές της.

Όλα τα θέματα κρίνονται ως ταμπού πια. Ακόμη και το αυτονόητο τραγικοποιείται, αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως η μεγαλύτερη μερίδα όσων κηρύσσουν το «σωστό», δεν αντέχουν να δουν την ανήθικη πλευρά τους στον καθρέφτη, παρότι ξέρουν πολύ καλά πως υπάρχει.

Παράδειγμα:

Όταν (εξαιρετικά ετεροχρονισμένα, όπως πάντα) έγινε must η κουβέντα για το bullying, δεκάδες τοποθετήθηκαν με τον τρόπο τους. Αυτό όμως που οι περισσότεροι δε θα παραδέχονταν είναι πως, όταν ήταν παιδιά, μπορεί να συμμετείχαν έστω και έμμεσα. Μπορεί να μην ήταν οι θύτες ή τα θύματα, αλλά απλά να στεκόντουσαν σα χάνοι.

Και γιγαντώθηκε τόσο το θέμα που έστω μια χαζομάρα πια να πει ένας πιτσιρικάς στον άλλον, θα ξεκινήσει ένας κυκεώνας νουθεσίας, λες και του κατέστρεψε το μέλλον. Άλλο η καταπολέμηση του bullying και άλλο η τοποθέτηση των παιδιών σε μια φούσκα, μακριά από οτιδήποτε κάνει «τζιζ».

Επίσης, η επικρατέστερη λύση ήταν η άνευ όρων εκδίκηση. Οφθαλμός αντί οφθαλμού και τα συναφή, λες κι αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Αλλά αυτό ακριβώς είναι το ανθρώπινο είδος… υπερβολικό! Ξεχειλώνει τα πάντα όποτε το συμφέρει και στην πορεία γίνεται κριτής ηθικών αξιών.

Αυτή η politically correct κολεκτίβα, μπορεί να ποστάρει ένα προσβλητικό, για κάποιους, viral βιντεάκι, ή να χαχανίσει κρυφά με κάτι «ηθικά ανάρμοστο», αλλά μπροστά στους άλλους θα κουνάει δάχτυλο, θα κρίνει και θα κατακρίνει ωσάν αυτοδιορισμένος δικαστής της, εξ ουρανού κατακριτέας, πλέμπας.

Και το ζητούμενο δεν είναι να αποσιωπηθεί η όποια αντίθετη άποψη, αλλά να σταματήσει αυτή η προσποίηση. Διότι και εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές έχεις κοροϊδέψει το χαζό, το φυτό, τον ψηλό, τον κοντό, το λεπτό, το χοντρό, τον (θεωρητικά) άσχημο, τον gay, τον κάγκουρα, τον σφίχτη, το Σαμαρά, τη Δημουλίδου, τον Φίφη και τον Ριρή.

Τουτέστιν, νισάφι πια με τη θυματοποίηση των πάντων! Και αν είναι να γίνεται, ας μη λαμβάνει χώρα μονάχα online, αλλά και στην πραγματική ζωή, εκεί δηλαδή που παίζει όντως ρόλο.

Από εκεί και πέρα, δε σου αρέσει αυτό το άρθρο; Βγάλε χολή μανίτσα μου!

Είσαι ψευτοκουλτουριάρης, μποέμ τυπάκι και μου απαγγέλεις ποίηση; Θα σε τρολάρω φίλε!

Παπαγαλίζεις απόψεις που διαβάζεις αλλού και παρότι δεν τις καταλαβαίνεις, προσπαθείς να τις επιβάλλεις κιόλας; Χορό θα στήσω στο γραφικό πανηγυράκι σου.

Είσαι αδέξιος και πέφτεις συνέχεια; Θα γελάσω, είτε σε δω στο internet, είτε μπροστά μου.

Κάνεις μόνιμη δίαιτα για να γίνεις μοντέλο ή φουσκώνεις σα μπαλόνι στο γυμναστήριο για να γίνεις «τούμπανο»; Θα τρώω μπροστά σου burger.

Είσαι ευτραφής και δεν έχεις θέματα υγείας ή ψυχολογικά; Μη γκρινιάζεις τότε για τα κιλά σου, δέξου την πλάκα και πάμε για burger!

 

Συντάκτης: Στέφανος Στεφανόπουλος