Ήρθε που λες η ρημάδα η στιγμή και χώρισες τα τσανάκια σου με τον μέχρι πρότινος άνθρωπό σου. Αναπόφευκτο μεν, μιας και είχατε προβλήματα, στενάχωρο δε, καθώς όσα κι αν ήταν τα εμπόδια, οι αποχωρισμοί δεν είναι δα και ιδιαίτερα απλοί.
Ειδικά όταν έχει επέλθει η συνήθεια, τότε η νοητική απαγκίστρωση από τον άλλον θέλει χρόνο και πολλή εσωτερική δουλειά. Εν ολίγοις, ετοιμάσου για αρκετές μέρες γεμάτες θυμό, πικρία, απογοήτευση, αγαλλίαση και φτου κι από την αρχή, έως ότου ξυπνήσεις ένα πρωί και συνειδητοποιήσεις πως όλα βαίνουν καλώς κι ότι τσάμπα χαλιόσουν.
Καλή λοιπόν η «μαυρίλα», αλλά προκειμένου να αναθαρρήσεις πιο σύντομα, οφείλεις στον εαυτό σου να ανασκουμπωθείς και να βγεις έξω, έστω κι αν δεν είσαι ακόμα απαλλαγμένος από τις κυκλοθυμικές σκέψεις. Οκ, σίγουρα δεν είσαι και η καλύτερη παρέα, ενώ στάνταρ δε θα έχεις την ανάλογη διάθεση. Ας πάει όμως και το παλιάμπελο! Δώσε ευκαιρίες να αναδυθείς από την κινούμενη άμμο της μιζέριας.
Και δε μιλάω για ένα εκτεταμένο «spring break», όπου θα τα κάνεις όλα τροτέζα, ούτε για μαζώξεις με χαρακτήρα μνημόσυνου. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να λες «ναι» στις περισσότερες, αν όχι όλες, τις προτάσεις που σου κάνουν οι φίλοι και οι γνωστοί σου. Μην κάτσεις να ψειρίσεις το πού, το πώς και με ποιους. Μην το σκέφτεσαι καν! Έβγα όξω κι ό,τι γίνει. Ξέρεις άλλωστε a priori πως δεν πρόκειται να συμβεί κάτι το συναρπαστικό, αλλά όντας εκτός σπιτιού, επισπεύδεις τη διαδικασία επούλωσης.
Εύκολη υπόθεση βέβαια δεν είναι, μιας και προϋποθέτει θέληση και τσαγανό, χαρακτηριστικά τα οποία εκλείπουν το πρώτο διάστημα. Κατόπιν εορτής όμως, θα καταλάβεις πόσο καλό σου έκαναν οι προτροπές του τάδε και της δείνα. Κι όσα περισσότερα «ναι» λες, τόσο πιο γρήγορα θα ανακαλύψεις πως ο κόσμος δε γυρνάει γύρω από τον/την εκάστοτε πρώην. Κι αν είναι τελικά να κάτσεις και κάποιες μέρες μέσα, ας είναι από επιλογή σου ή από την κούραση, μιας και βγήκες τις προηγούμενες.
Το τι θα κάνει βέβαια ο καθείς εκεί έξω, είναι αλλού παπά ευαγγέλιο. Κάποιος μπορεί να τη βρίσκει με ένα-δυο ποτά, άλλος με μπουκάλια κι άλλος με καφέ. Ενδέχεται να ξεπορτίσεις για μια ώρα, ενδέχεται και για ολάκερη τη νύχτα. Ό,τι κάτσει, αρκεί να μην το πολυσκέφτεσαι, διότι αυτό είναι που χαλάει τη μαγιά. Δεν έχεις άλλωστε κάτι καλύτερο να κάνεις, οπότε άσε τη γκρίνια και σήκω να ετοιμαστείς.
Προφανώς στην αρχή, όλο αυτό θα φαντάζει ανώφελο, μιας και πέραν της κλάψας, δε θα έχεις ιδιαίτερη όρεξη για οτιδήποτε. Πολύ λογικό κι αναμενόμενο. Εκεί είναι όμως που θα πρέπει να πιέσεις και λίγο τον εαυτό σου, μπας και αλλάξεις παραστάσεις. Και πιθανότατα, όταν γυρίσεις σπίτι, να μην έχει διαφοροποιηθεί κάτι και να πέσεις πάλι στο, πλέον άχαρο, κρεβάτι σου και να σκεπαστείς με λογής σενάρια, μετρώντας για πολλοστή φορά τις σκέψεις που έχεις εναποθέσει στο ταβάνι. Με τον καιρό όμως, το κλίμα στο κεφάλι σου θα γίνει πιο εύκρατο. Διότι ναι μεν ο χρόνος γιατρεύει, αλλά θέλει προσπάθεια κι από εμάς. Δε γίνεται να περιμένουμε παθητικά την όποια εξέλιξη, ειδάλλως γινόμαστε έρμαια της κάθε καψούρας, χάνοντας την ουσία, η οποία βασίζεται στο να περνάμε καλά.
Και στην τελική, ποτέ δεν ξέρεις. Ένα από αυτά τα «ναι», μπορεί να οδηγήσουν σε μια από τις καλύτερες βραδιές της ζωής σου. Ή έστω σε μια πιο ενδιαφέρουσα νύχτα από αυτή που θα πέρναγες σπίτι, κατεβάζοντας υποσυνείδητες πλερέζες.
Συντάκτης: Στέφανος Στεφανόπουλος
