Το ένα ποτηράκι πάντα φέρνει κι άλλο, κι άπαξ και η παρέα είναι καλή, τότε η κατανάλωση γίνεται γρηγορότερα και με περισσή ευκολία.
Άπαξ κι έχεις προβλήματα, μπορεί να σε πάρει από κάτω, ενώ αν είσαι χαρούμενος το στάδιο της ευφορίας δεν απέχει. Φυσικά, μπορεί απλά να πίνεις, δίχως κάτι να τριβελίζει την κούτρα σου κι εννοείται πως όσο δε γίνεσαι κομμάτια, τα πάντα φαντάζουν πιο εφικτά κι ενίοτε, πιο κατανοητά.
Και κάπου ανάμεσα στην αλκοολική λήθη και τη στυγνή πραγματικότητα, αναδύεται ένας άλλος εαυτός, πιο κοντά σε αυτό που όντως είσαι. Λογικό, μιας και οι περισσότεροι δεν «αφήνονται», παραμένοντας αγκιστρωμένοι στην καθημερινότητά τους, ενώ στο μεθύσι τους χαλαρώνουν, βγάζοντας προς τα έξω, είτε καλώς-είτε κακώς, κάτι πιο αληθινό. Ίσως να μη θες να φανεί, μιας και δεν έπεται πως είναι κάτι ωραίο, αλλά τουλάχιστον είναι ανυπόκριτο.
Αδιαφορείς για τυχόν ταμπέλες ή παρερμηνείες της στάσης σου και μεταμορφώνεσαι σε κάτι πιο αυθόρμητο και ειλικρινές. Λες πράγματα που ίσως και να δίσταζες να πριν, κάνοντας, παράλληλα, βουτιές σε λιγότερο ήρεμα νερά. Δεν είναι ότι ψάχνεις τη φουρτούνα, αλλά για πόσο ακόμα θα κολυμπάς στην ακροθαλασσιά; Καβαλάς λοιπόν τα κύματα, με σανίδα το ποτό, κι όπου σε βγάλει.
Το κάθε άγγιγμα το εννοείς, όπως και την κάθε λέξη. Μπορεί να φαντάζεις γραφικός, αλλά τουλάχιστον δείχνεις αυτό που πραγματικά είσαι. Οι άμυνές σου πέφτουν, γεμίζεις τσαγανό και θάρρος, η γλώσσα του σώματος βρίσκεται σε νιρβάνα, ο εγκέφαλος φιλτράρει μονάχα τα σημαντικά και τα μάτια σου μιλάνε από μίλια μακριά… Ναι, έστω κι αν αλληθωρίζεις από το πιοτό.
Ίσως βγει προς τα έξω ένας εαυτός που κρύβεις καλά, διότι είναι γεμάτο ανασφάλειες ή ακόμη και κακία. Ίσως βρεθείς αντιμέτωπος με μια πιο ευαίσθητη πτυχή σου. Όλα παίζουν και το αλκοόλ μπορεί να μην είναι η λύση στο οποιοδήποτε θέμα, σίγουρα όμως είναι μια μέθοδος εξωτερίκευσης καλά κρυμμένων εαυτών.
Σίγουρα δε θα βρεις την κάθαρση στον πάτο ενός μπουκαλιού, αλλά πολύ πιθανό να συναντήσεις πρίσματα της προσωπικότητάς που μπορεί να αγνοούσες. Κι όλο αυτό επειδή όντας μεθυσμένος (κι εντελώς όχι χάλια προφανώς), αφήνεις για λίγο τα δεσμά σου και δε σε νοιάζει… Γενικά και ειδικά, δε σε νοιάζει!
Για ευνόητους λόγους όμως, η κατανάλωση αλκοόλ πρέπει να γίνεται υπεύθυνα. Το να χαλαρώνεις και να βγάζεις, ηθελημένα ή μη, το προσωπείο σου, είναι θεμιτό. Η άνευ όρων κατάχρηση, οδηγεί σε άλλα μονοπάτια, πιο δύσβατα, που ξεφεύγουν της τέρψης και οδηγούν σε αδιέξοδα. Γιατί κάπως έτσι εγείρεις φουρτούνες κι αυτές είναι που θα σε πνίξουν.
Παντού χρειάζεται μέτρο, αρκεί να μη φτάνουμε σε σημείο να αποποιούμαστε τον εαυτό μας. Το ζητούμενο άλλωστε δεν είναι μονάχα το πόσο αληθινός είσαι όταν μεθάς, αλλά το κατά πόσο μπορείς να αντικρίσεις αυτό που γίνεσαι, όπως και το εάν οι γύρω σου είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Άντε, στην υγειά μας…
Συντάκτης: Στέφανος Στεφανόπουλος
