Την έχεις καιρό αυτήν την μπλούζα. Μπορεί να μην τη φοράς όσο συχνά θα ήθελες, αλλά και πάλι είναι μέρος της γκαρνταρόμπας σου. Δεν είναι απαραίτητα η αγαπημένη σου, αλλά την τιμάς τακτικά και σουλατσάρεις έξω με αυτήν, ανάλογα την περίσταση.
Είτε όμως από την εκτεταμένη χρήση, είτε από κάποιο ατύχημα, σκίζεται. Κι όχι σε σημείο που αν τη ράψεις θα είναι οκ. Προς στιγμήν λοιπόν, ξενερώνεις λες και βγήκε από τη ζωή σου ένα αγαπημένο πρόσωπο, αλλά στην πορεία συνειδητοποιείς πως θα τη βλέπεις μεν, αλλά πιο πριβέ.
Τι θα την κάνεις δηλαδή; Θα την πετάξεις; Ε, όχι δα. Θα την μετατρέψεις σε πρόχειρη μπλούζα για να φοράς μέσα στο σπίτι. Από αυτές που δε βάζεις για να κυκλοφορήσεις έξω, τις νιώθεις άνετα, δεν τις πολυπροσέχεις κι αν σου πέσει σάλτσα από τα μακαρόνια, δεν τρέχει και τίποτα.
Δεν τις σιδερώνεις καν αφότου τις πλύνεις και για κάποιο λόγο είναι πολύ πιο άνετες, έτσι τσαλακωμένες και ζαρωμένες. Κοιτάς τις φθορές και τις όποιες τρύπες κι ανακαλύπτεις πως διαθέτουν περισσότερη προσωπικότητα από τις «κανονικές», ενώ δεν προβληματίζεσαι καν σε ό,τι αφορά την επιλογή τους.
Μπορεί να φαίνεσαι σαν ανάποδο γαμώτο με δαύτες, μιας και το όλο look συνοδεύει η ατημέλητη χροιά που έχουν τα πάντα πάνω σου, καθώς όταν αράζεις μέσα, εύλογα, δε φτιασιδώνεσαι. Τις νιώθεις cozy κι από εκεί που είχαν πιο περιορισμένη χρήση, πλέον έχουν συγκεκριμένο σκοπό, συντροφεύοντάς σε όσο λιώνεις στον καναπέ, όσο αράζεις στο PC, όσο κάνεις δουλειές για το σπίτι κι ούτω καθεξής.
Με τον καιρό μάλιστα, παρ’ ότι αδιάφορες στιλιστικά, τις γουστάρεις ολοένα και πιο πολύ, διότι πολύ απλά αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς σου, δίχως όμως να σου γεννούν περιττά ερωτήματα τύπου «τι να βάλω τώρα;» και «λες να ταιριάζει;», μιας κι όλα πάνε με όλα κι ο μόνος που θα σε δει, είσαι εσύ.
Φυσικά, τις χρησιμοποιείς κι ως εν δυνάμει πιτζάμες. Οκ, μπορεί να διαθέτεις κι από τις πιο «true» που έχουν όντως «από πάνω» κι «από κάτω», για να πηγαίνουν ασορτί, αλλά είμεθα κι εμείς που δεν έχουμε συγκεκριμένη ενδυμασία στον ύπνο κι αρεσκόμαστε σε ένα μποξεράκι κι ένα t-shirt. Εκεί, οι τρύπιες μπλούζες έχουν περίοπτη θέση και ουσιαστικά ολοκληρώνουν τη συμβολή τους σε ό,τι αφορά το μαμούχαλο indoors yolo.
Θα μπορούσες φυσικά να δωρίσεις τα ρούχα που χαλάνε, αλλά εδώ που τα λέμε, θεμιτό θα ήτο να μην προσφέρουμε κάτι τρύπιο και ξεχαρβαλωμένο. Άλλωστε, ένα πολυφορεμένο μπλουζάκι, που διατηρείται σε καλή κατάσταση, είναι πάντα καλύτερο από τα ενδυματολογικά αποφάγια μας.
Κι εννοείται, πάντα υπάρχει η επιλογή του να τα πετάξεις. Δεν είναι κρίμα όμως; Άπαξ και δεν είναι ξεσκισμένο κάτι, γιατί να το ξεφορτωθείς; Στο σπίτι δηλαδή αράζεις με την τουαλέτα σου ή το φράκο και το βράδυ κοιμάσαι με δαντελωτά πιτζαμάκια κεντημένα από νεράιδες της Λιλιπούπολης; Δεν είναι προτιμότερο να έχεις κάτι που να μη σε πολυνοιάζει η περαιτέρω φθορά του; Τόσα έχεις άλλωστε μέσα στο μυαλό σου.
Στην τελική, καλύτερα να ασχοληθείς με το τρύπιο σου πορτοφόλι, παρά με την τρύπια σου μπλούζα.
Επιμέλεια Κειμένου Στέφναου Στεφανόπουλου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Στέφανος Στεφανόπουλος
