Είναι κεραυνοβόλος έρωτας ή απλώς θέλεις να δεθείς;

Υπάρχει τελικά ο κεραυνοβόλος έρωτας; Η μήπως τον ονομάζουμε εμείς έτσι γιατί η ανάγκη μας να δεθούμε με κάποιον μάς κάνει να βλέπουμε τα πάντα ρόδινα; Εν τέλει, μάλλον μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Η μία είναι συνειδητή επιλογή κι η άλλη απλή τύχη. Ερωτευόμαστε κεραυνοβόλα -με δυο λόγια έχουμε τη δυνατότητα να επιδιώξουμε να μας συμβεί- ή μήπως είναι όλα θέμα καρμικής συνωμοσίας;

Υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο συνθηκών, ωστόσο ουσιαστικά έχουν ένα κοινό σκοπό, τη σύνδεση. Ο έρωτας που δεν είναι επιφανειακός αλλά εμφανίζεται μέσα από την ανάγκη για σύνδεση που είναι κάτι πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό, περισσότερο συνειδητοποιημένο. Στον έρωτα, εν γένει, υπάρχει πάθος, τρέλα, κατάκτηση, απολυτότητα και μια ανεξήγητη εξάρτηση για το άλλο πρόσωπο. Ο κεραυνοβόλος έρωτας τώρα, που αποτελεί μια υποπερίπτωση, μπορεί να είναι ένα ωραίο σενάριο για ταινίες, να διαβάζουμε γι’ αυτόν στα βιβλία, ακόμα και να μας τον περιγράφουν κάτι παιδιά απ’ το χωριό –δεν τα ξέρετε– και κάθε φορά που μαθαίνουμε κάτι παραπάνω να τον βλέπουμε όλο και πιο ρόδινο.

Σχεδόν Σχέσεις | eBook

---

€5,00

-----

Είναι εύκολο να ταυτιζόμαστε ή να θέλουμε να ταυτιστούμε με κάτι τόσο βολικά συμπαντικό σαν τον κεραυνοβόλο έρωτα, γιατί δε θέλει προσπάθεια. Εύκολο ν’ ακούμε για τις τρέλες που κάνουν οι ερωτευμένοι, τα λόγια και τις πράξεις τους, το πόσο συναισθηματικά πλήρεις νιώθουν, το πόσο τέλεια περνάνε μεταξύ τους. Εύκολο μέχρι να σκάσει το ροζ συννεφάκι στο κεφάλι τους και ν’ αρχίσουν να ξερνάνε χρυσόσκονη απ’ τα αυτιά. Γιατί; Γιατί πίστευαν πως ζούσαν σε μια ουτοπία με το τέλειο για αυτούς ταίρι, πως θα είναι μαζί για πάντα, πως όμοιός τους δεν υπάρχει, καλύπτοντας ο ένας τις ανάγκες του άλλου, αγνοώντας κι ακυρώνοντας όλους τους υπόλοιπους.

Δυστυχώς, ο κεραυνοβόλος έρωτας δεν μπορεί να μας εξελίξει, γιατί είναι κάτι που απλώς έτυχε! Όταν έχεις την ανάγκη να συνδεθείς με κάποιον, αυτόματα γίνεσαι πιο συνειδητοποιημένος για το τι θέλεις και τι ζητάς από τη σχέση σου, τι μπορείς να δώσεις και μέχρι πού μπορείς να φτάσεις. Ξέρεις τα όριά σου κι οφείλεις να σέβεσαι και τα όρια του άλλου. Κατανοείς τις ανάγκες του κι αυτός τις δικές σου, δίχως να υπάρχει η μίρλα του έρωτα για την απόλυτη αφοσίωση κι υποταγή. Χτίζεις με τον άλλον μια κοινή και ταυτόχρονα χωριστή πορεία, στην οποία κανένας από τους δύο δε θα επέμβει στον χώρου του άλλου και δε θα ζητήσει να κάνει κάτι το οποίο θα σταματήσει τη διαδρομή του. Κι οι δύο αναπτύσσονται μέσα από την επιλογή τους να γνωριστούν και να συνδεθούν κι η μαγεία σ’ αυτήν την κατάσταση είναι το ότι επιλέγουν, ομοίως, να εξελιχθούν και να συνεχίσουν μαζί.

Πολλοί άνθρωποι θα πουν πως κεραυνοβολήθηκαν κι είναι το καλύτερο πράγμα που τους συνέβη, όμως στην ουσία απλώς βίωσαν έντονη ανάγκη για σύνδεση κι επιθυμία να μοιραστούν με κάποιον τη ζωή τους. Πράγμα που αν δεν ανακαλύψεις μαζί με κάποιον που να ταιριάζεις ουσιαστικά, μόνο και μόνο για να καλύψεις το κενό που υπάρχει, δημιουργεί αυταπάτες και πολύ επικίνδυνα παιχνίδια στο μυαλό. Βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα για το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου και δεν αργεί να έρθει η ξενέρα ή να φύγει ο «κεραυνοβόλος έρωτας» που μπορεί να ένιωσες. Και τότε, τι μένει άραγε;