Αρχικά, πριν περάσουμε στο ζουμί της υπόθεσης για το «τι είναι » και το « πώς ξεκινάει » αυτή η σχέση, να σας ενημερώσω πως αν δεν έχετε αυτομουντζωθεί μέχρι τώρα, μπαίνοντας σε μια τέτοια κατάσταση, η μούντζα θα είναι σχεδόν πάντα κολλημένη στα μούτρα σας συνοδευόμενη από τη φράση «Πάρ’ τα! Πώς έμπλεξα έτσι;». Αυτή η ερώτηση είναι η αφετηρία της κατρακύλας, ελπίζοντας πως στο τέλος της κατηφόρας θα βρίσκεται η απάντηση.
Στο δια ταύτα τώρα, μιλάμε για μια σχέση που είναι ξεκάθαρα απροσδιόριστη ως προς το τι είναι. Δημιουργείται με τον ίδιο τρόπο που αρχίζουν όλες οι σχέσεις: συχνή επικοινωνία, συχνή επαφή και κοινές στιγμές. Με τη διαφορά πως μπλέκονται παραπάνω από ένα μοτίβο σχέσεων. Φιλικό, ερωτικό, ελεύθερο. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτα συγκριτικά με τις άλλες σχέσεις, πάρα μόνο μία ερώτηση. Κι όση ηρεμία, άνεση και χαλαρότητα υπάρχει στις συζητήσεις μεταξύ των δύο, στο άκουσμά της και μόνο αυτά αντιστρέφονται, ανεβαίνουν οι παλμοί και γυρνάνε τα μάτια 3 φορές από την ταραχή.
Αυτή η ερώτηση δεν είναι άλλη από την «τελικά εμείς τι έχουμε;». Η μόνη απάντηση που φαίνεται να ταιριάζει σε συνοδεία πάντα με το βλέμμα της αγελάδας είναι αυτή του «δεν ξέρω». Κι αν δεν ξέρετε εσείς οι ίδιοι τι έχετε τότε ποιος; Πάρ’ τε λοιπόν έναν ζουρλομανδύα και φορέστε τον, διότι θα σας ταιριάξει γάντι με όσα έπονται.
Συνήθως, αυτός που κάνει πρώτος την ερώτηση, είναι ο ίδιος που επενδύει περισσότερο προσδοκώντας κάτι αντίστοιχο κι από τον άλλον. Θεωρητικά δεν είναι κακό κάποιος από τους δύο να έχει απαιτήσεις και να ζητάει το κάτι παραπάνω. Πρακτικά όμως, χτίζοντας μια τόσο συγκεκριμένη σχέση που βασίζεται στην ελευθερία και στη χαλαρότητα, είναι αδύνατον να ζητηθεί κάτι τέτοιο. Φοβούμενος λοιπόν να επιλέξει τον δρόμο της επικοινωνίας, η οποία στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να φέρει διαφορετική τροπή απ’ αυτήν των προσδοκιών, επιλέγει να γίνει ένας μικρός εξερευνητής. Προσπαθεί ν’ αποκωδικοποιήσει συμπεριφορές, λόγια και πράξεις μήπως και πάρει μια πιο ξεκάθαρη απάντηση, μια απάντηση αντάξια όσων νιώθει. Έτσι, από ένα ήρεμο και χαλαρό ταίρι γίνεται παίκτης σ’ ένα άτυπο κυνήγι χαμένου θησαυρού, με μοναδικό έπαθλο την επιβεβαίωση της σχέσης. Κι αν βγει άνθρακας ο θησαυρός, το πολύ-πολύ να καταλήξει να πίνει ρούμι στην υγειά του Jack Sparrow.
Γι’ αυτό λοιπόν, αποφεύγονται οι ερωτήσεις περί σχέσης. Κι έτσι βασιλικά, αποφασίζει να σηκώσει το λάβαρο της «σχεδόν σχέσης» ψηλά. Αφενός γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο αποποιείται τις ευθύνες της δέσμευσης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, ενώ παράλληλα δε ρισκάρει να χάσει την ελευθερία του κι αφετέρου δημιουργεί νοητά μια ασπίδα αυτοπροστασίας στην περίπτωση που του πέσει το λάβαρο στο κεφάλι. Θα πει τότε πως «δεν έγινε και τίποτα» μιας κι έχουμε πάρει ντοκτορά στο να κρύβουμε όσα αισθανόμαστε κι όσα σκεφτόμαστε κάτω από το χαλί. Κι έτσι θα κοιμηθεί σαν πουλάκι.
Είτε θέλεις να την ονομάσεις «situationship», είτε θέλεις να την ονομάσεις «σχεδόν σχέση» δεν παύει να είναι σχέση, όμως, κι ας μην έχεις βρει ακόμα την κατάλληλη λέξη για να την προσδιορίσεις, ή έστω το κουράγιο να εκφράσεις όσα σκέφτεσαι. Αυτοί που λένε πως προτιμάνε τις «σχεδόν σχέσεις» επειδή δεν μπαίνουν ταμπέλες, πριν κοιτάξουν το άτομο που τους ενδιαφέρει στα μάτια, ας ρίξουν πρώτα μια ματιά πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Μπορεί ταμπέλα να μη δουν, αλλά ένα neon φως που τους κλείνει το μάτι θα λέει «εδώ υπάρχουν αισθήματα».
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σωτηρία Μέγα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
