Καμιά φορά, κάποια σχόλια μπορεί στα αυτιά μας να ακούγονται αθώα, αλλά έχουν απώτερο σκοπό να καταστρέψουν το ηθικό μας αργά και μεθοδικά. Φαινομενικά αθώες αλλά εντούτοις ύπουλες, οι παθητικο- επιθετικές, ή αλλιώς passive aggressive συμπεριφορές υπονομεύουν την αυτοπεποίθησή μας, χωρίς να μας αφήνουν χώρο να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Αφενός είναι λοιπόν σημαντικό να αναγνωρίζουμε τέτοιες συμπεριφορές και σχόλια κι αφετέρου να τις χειριστούμε για να μη μας θέσουν εκτός των ισορροπιών μας.
«Θα βγεις έξω με αυτά τα ρούχα;/Θα φορέσεις αυτό;»
Αν και το πράγμα εδώ είναι λίγο φως φανάρι, κι ίσως να μας παρουσιαστεί κι ως μια ερώτηση στιλιστικής άποψης, εντούτοις η φράση αυτή υπονοεί ξεκάθαρα ότι αυτό που φοράμε δεν είναι αρκετά καλό ή κατάλληλο για την περίπτωση. Αδιαμφισβήτητα το συγκεκριμένο σχόλιο θα μας βάλει στο τριπάκι να ξανασκεφτούμε τις επιλογές μας και το γούστο μας, παρ’ όλα αυτά τέτοιου είδους σχόλια φανερώνουν τις ανασφάλειες του ατόμου από όπου προέρχεται η συγκεκριμένη ερώτηση. Το προσωπικό στυλ και επιλογές μας είναι ένα κομμάτι τις ταυτότητάς μας, γι’ αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να εμπιστευτούμε την αισθητική μας και να βάλουμε ό,τι μας κάνει να αισθανόμαστε καλά φορώντας το. Οπότε, απαντάμε πουλώντας τρελίτσα «ναι, εσύ;» και τους αφήνουμε να αναρωτιούνται από πού τους ήρθε.
«Δεν περίμενα να καταφέρεις τέτοιο πράγμα»
Θεωρητικά μπορεί να ακουστεί και κομπλιμέντο, αλλά είναι υποδηλώνει δυσπιστία κι αμφιβολία για τις ικανότητές μας. Φανερώνει ανοιχτά ότι το άτομο δεν περίμενε να πετύχουμε κάτι, γεγονός που θέλοντας και μη είναι απογοητευτικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να αναγνωρίσει κάνεις τον κόπο και την προσπάθεια που υπέβαλε μιας κι αυτό μετράει ουσιαστικά, και να μην επιτρέψει την κεκαλυμμένη επίκριση: «Ίσως γιατί με έκρινες με βάση τις δικές σου δυνατότητες», είναι η τέλεια απάντηση.
«Μακάρι να είχα κι εγώ τόσο ελεύθερο χρόνο/ Πρέπει να είναι ωραίο να έχεις τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο»
Η συγκεκριμένη φράση συνήθως πέφτει σε συζήτηση περί χόμπι κι ενδιαφερόντων. Δηλώνει ότι δεν είμαστε αρκετά εργατικοί ή πολυάσχολοι. Πιθανόν να μας κάνει να νιώσουμε κι ένοχοι που έχουμε ή σπαταλάμε τον χρόνο μας σε δραστηριότητες, παρ’ όλα αυτά το σημαντικότερο είναι να εξισορροπεί κάνεις την επαγγελματική και την προσωπική ζωή, χωρίς να υπονομεύει τα θέλω του επειδή ανήκουν στην κατηγορία των ενδιαφερόντων, μιας κι η ευημερία είναι εξίσου σημαντική στη ζωή μας. Η απάντηση εδώ θα έρθει με το «το καταλαβαίνω, αν ποτέ χρειαστείς συμβουλές διαχείρισης χρόνου, να μου πεις».
«Εγώ δε θα το έκανα ποτέ μου αυτό, αλλά αφού δούλεψε/Δε θα το έκανα με αυτόν τον τρόπο»
Κλασική τακτική, για να κατακρίνει κάποιος τις επιλογές, μεθόδους κι αποφάσεις μας, υποβιβάζοντάς μας ακόμη κι αν το αποτέλεσμα είναι θετικό. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Το πώς, τι, γιατί, δεν αφορά κανένα, γι’ αυτό και η κρίση μας είναι το κλειδί επιτυχίας. Κι αυτό θα πρέπει και να απαντήσουμε.
«Χωρίς παρεξήγηση αλλά/ Θα σου πω κάτι αλλά μη με παρεξηγήσεις»
Η φράση ουρλιάζει ότι κάτι προσβλητικό πρόκειται να πέσει στο τραπέζι. Είναι μια προσπάθεια να μετριάσει κάνεις ένα επικριτικό σχόλιο, αποσιωπώντας τις ευθύνες γι’ αυτό που θα ειπωθεί και ας μας καταρρίψει το ηθικό. Καμία προσβολή ή αγενές σχόλιο δεν είναι αποδεκτό ή δικαιολογημένο, γι’ αυτό και πρέπει να δηλώσεις ανοιχτά ότι το συγκεκριμένο σχόλιο δε φανερώνει καμία εκτίμηση, ίσα ίσα όντως σε προσβάλλει.
«Είχα την εντύπωση πως ήξερες καλύτερα»
Καρφωτό red flag, μιας κι εκφράζει απογοήτευση με έμμεσο τρόπο, φανερώνοντας ότι δεν ανταποκριθήκαμε στις προσδοκίες τους, ακόμη κι αν δεν τις γνωρίζαμε. Η συγκεκριμένη λεπτή δήλωση, πιθανότατα να μας γεμίσει αμφιβολίες που ίσως να επηρεάσουν και τη στάση μας στη λήψη αποφάσεων. Εντούτοις τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε και κάνεις δεν έχει γεννηθεί γνωρίζοντας τα πάντα. Η απάντηση εδώ θα έρθει μέσα από το «ίσως κι όχι, αλλά δεν πειράζει, θα ξέρω την επόμενη».
«Έλα πλακά κάνω, ούτε από αστεία δεν παίρνεις;»
Πιθανόν ακολουθείται από μια δήλωση μεταξύ σοβαρού κι αστείου ή μετά από ένα προσβλητικό σχόλιο, όπου ομιλητής ψάχνει τρόπο να τα μπαλώσει, ρίχνοντας τις ευθύνες πάνω μας. Είναι απόλυτα λογικό να επηρεαζόμαστε από τέτοιου είδους σχόλια, γι’ αυτό και είναι εξίσου σημαντικό να θέσει κανείς τα όριά του ανάμεσα σε χιούμορ και προσβολές, μιας κι εμείς καθορίζουμε τι είναι αστείο και τι έχει περάσει τη γραμμή. Επομένως, το «παίρνω, αλλά αυτό δεν ήταν αστείο» κρίνεται απαραίτητο.
«Πιάνεσαι με το παραμικρό/Είσαι πολύ ευαίσθητος ή υπεραναλύεις τα πράγματα»
Στην ίδια φάση κινείται κι αυτή φράση, μιας κι υπονομεύει τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά μας, ακυρώνοντάς μας κι εκφράζοντας ότι είμαστε υπερβολικοί. Παρ’όλα αυτά τα συναισθήματα δεν είναι διακόπτης για να ελέγχονται και είναι όλα έγκυρα. Η ευαισθησία δεν είναι αδυναμία, ίσα ίσα δηλώνει αντίληψη κι ενσυναίσθηση, γι’ αυτό δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε κανένα να μειώνει όλα όσα νιώθουμε, μιας και είναι κομμάτι μας. «Γι’ αυτό καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε κάποια όρια για να μην πληγώνεται κανείς», απαντάς και ξεκαθαρίζεις τη θέση σου, χωρίς να μπεις στη διαδικασία να απολογηθείς για τον χαρακτήρα σου.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τις παθητικο- επιθετικές συμπεριφορές από την κριτική, αλλά κι από την άλλη, όσο κι αν φωνάζουν από μακριά, δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε, πόσω μάλλον όταν προέρχονται από πολύ δικά μας άτομα. Ποτέ όμως δε χρειάζεται να γίνουν αποδέκτες, τόσο για την αυτοπεποίθησή μας, όσο και για την αξιοπρέπειά μας!
Συντάκτης: Τόνια Κωνσταντίνου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
