Εκείνα τα ξαφνικά «μου αρέσεις» σε αστικά μπαράκια θέλουμε

Ό,τι κι αν πει κάνεις για το φλερτ, το μόνο σίγουρο είναι ότι δίνει ζωή και δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Σε αυτό τουλάχιστον μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι. Όπως και στο ότι υπάρχουν διάφορα είδη φλερτ, αυτά που τραβάνε χρονιά και σε έχουν εκεί να περιμένεις, αλλά που τα βλέπεις να έρχονται κι ωριμάζουν σαν καλό κρασί με τα χρόνια κι άλλα που ξεκινάνε μια μέρα από το πουθενά πριν καν το καταλάβεις και σου παίρνουν σβάρνα το μυαλό.

Δεν ξέρω αν υπάρχει ιδανικός τρόπος φλερτ, και τι ορίζεται ως το ιδανικό φλερτ εν γένει. Σίγουρα, όμως, τα πιο δυνατά φλερτ είναι σίγουρα αυτά που αρχίζουν μια μέρα από το πουθενά, χωρίς να το έχει ψυλλιαστεί κάνεις, με άτομα που ούτε καν θα περνούσαν ποτέ από το μυαλό μας, ή εκείνα που τα είχαμε κάτω από τη μύτη μας όμως τα αφήναμε πάντα πάγκο. Όμως, επειδή έχει ο καιρός γυρίσματα, πριν καν προλάβουμε να το παραδεχτούμε μέσα μας, το πράγμα φουντώνει, χαράζοντας μια πορεία με 500 χιλιόμετρα ανά ώρα.

Ίσως να είναι άτομα που γνωρίζαμε για χρόνια ολόκληρα, ή συναντήσαμε τυχαία ένα βαρετό απόγευμα στο μετρό. Το πιο πιθανόν να είναι άτομα που δεν κλικάρουν τα στερεοτυπικά μας στάνταρτς ή να μην ανήκουν στα καλούπια που έχουμε στο διαμορφώσει στον νου μας. Ίσως πάλι να είναι άτομα που δουλεύουμε μαζί αλλά ποτέ δεν αντιληφθήκαμε το ενδιαφέρον μας, μέχρι που το εξέφρασαν, ή μέχρι που είπαμε και πέντε πράγματα εκτός δουλειάς.

Το φλερτ που δεν περιμένεις και που σου ταιριάζει, κάνει αυτό το μαγικό κλικ που αρκεί για να ξεκινήσει κάτι πολύ δυνατό. Αυτό ακριβώς είναι που ίσως λείπει από ένα φλερτ που κρατάει και τραβάει χρόνια. Η φρεσκάδα, αυτή η σπίθα που κουβαλάει μέσα της και μια περιέργεια για το πού μπορεί να πάει αυτή η βαλίτσα. Ίσως να πηγάζει από το γεγονός ότι κάτι έχει ξεκινήσει από το πουθενά, οπότε κι εφόσον δεν το προβλέψαμε, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε όλα όσα αφήσαμε να μας ξεγλιστρήσουν, απολαμβάνοντας το πόσο αφελείς υπήρξαμε. Ίσως πάλι αυτή η δύναμη να ωφελείται στο ότι μας είναι κάτι καινούργιο, οπότε η ιδέα όλο και μας εξιτάρει και θέλουμε όλο και περισσότερο να την αναπτύξουμε μέσα μας.

Στο φλερτ που δεν περίμενες κι ήρθε από το πουθενά, κάθε άγγιγμα σε αναστατώνει, μετράς αντίστροφα για την επόμενη συνάντηση, και κάθε φιλί σου κόβει την ανάσα. Αρχίζει να «εισβάλει» γλυκά μέσα στη ρουτίνα σου, και τα πιο μικρά κι απλά πλέον πράγματα σου υπενθυμίζουν ότι είναι ωραίο να μην προγραμματίζεις τα πάντα.

Και σε ποιον συμβαίνουν ρε παιδιά αυτά τα πράγματα, ίσως σκεφτείς. Αν κάτι μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι ένα καλό φλινκ, έρχεται πάντοτε σε μια φάση που δεν το περιμένεις ή δεν το κυνηγάς, όμως για κάποιο ανεξήγητο λόγο είσαι ταυτόχρονα ανοιχτός σε κάθε πιθανότητα. Και συνήθως κάτι τέτοια φλερτ έρχονται για να αναθεωρήσεις όλα όσα πίστευες ότι ξέρεις πως θέλεις. Ήρθαν για να σε ταρακουνήσουν, γιατί προφανώς και δεν μπορούν να περάσουν στο ντούκου.

Δεν ξέρεις ποτέ που θα σε πετύχει αυτό το ξαφνικό φλινκ, λοιπόν. Ίσως να κρύβεται σε μια τυχαία συνάντηση στον δρόμο, ίσως πάλι να στέκεται πίσω από ένα μπαρ που θα πας απόψε, ίσως πάλι να είναι ακριβώς μπροστά σου, απλώς ποτέ δεν το κατάλαβες. Στα σίγουρα, όμως, τα δυνατά φλερτ σε κάνουν τρελό, χάνεις τις θεωρίες σου και γίνονται ένα νέο κίνητρο, μια ανάσα στην καθημερινότητά σου.

ΥΓ: Το δικό μου φλινκ κάθεται στην απέναντι καρέκλα όσο γράφω αυτό.