Στέκεται όρθια δίπλα στο τζάμι, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Φοράει μόνο τα απαραίτητα. Ένα προκλητικό σετ εσώρουχα, ζαρτιέρες, καλτσοδέτες και ψηλοτάκουνες γόβες. Όλα στο χρώμα του μαύρου. Όπως του αρέσει. Έχει ανάψει τσιγάρο και τον περιμένει.

Έχει μπει στη ζωή της καιρό τώρα. Ψηλός, αρρενωπός κι ακριβώς όπως τον ήθελε, παντρεμένος.

Τα ραντεβού τους είναι πάντα συγκεκριμένης ώρας και περιορισμένης διάρκειας. Θα πιουν ένα ποτό, θα πουν δυο λόγια και θα πηδηχτούν. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.

Δεν έχουν σχέση. Για να ‘χεις σχέση πρέπει να σχετίζεσαι με κάποιον συναισθηματικά.

Εκείνης απλά της αρέσουν οι παντρεμένοι. Δοκίμασε κατά καιρούς και με τους άλλους, τους φυσιολογικούς, τους ελεύθερους. Δεν τα κατάφερε. Δεν είναι στο dna της η δέσμευση.

Δε γουστάρει να δεσμεύεται συναισθηματικά. Απεχθάνεται το μοτίβο της σχέσης. Αγκαλιές, συγκατοίκηση, έλεγχος. Βγάζει σπυριά με αυτά.

Θέλει να είναι ελεύθερη κι ωραία. Να δίνεται σε όποιον γουστάρει για όσο γουστάρει.

Κανένας ελεύθερος δεν της έκανε τη χάρη. Όλοι μετά από λίγο ήθελαν να τη βάλουν στα καλούπια τους. Για αυτό κι εκείνη στράφηκε στους παντρεμένους. Σίγουρα πράγματα.

Ο παντρεμένος δε θέλει να του πρήζεις τα συκώτια για τη δουλειά του, για τις ώρες που περνάει μακρυά σου, για την αργοπορία του, για τα ελαττώματά του. Αυτά τα κάνει η γυναίκα του και μάλλον επιτυχημένα για να στραφεί αλλού.

Θέλει να τον κάνεις να νιώθει Θεό. Να είσαι πόρνη στο κρεβάτι και κυρία έξω από αυτό. Να είναι επιβήτορας, κυρίαρχος κι άρχοντας για όση ώρα κρατάει η συνάντησή σας.

Θέλει να περάσει καλά, να βγάλετε τα μάτια σας και όταν κλείσει η πόρτα πίσω σας να πάρει ο καθένας το δρόμο του. Εκείνη να γυρίσει στην ησυχία της κι εκείνος στην αγαπημένη του σύζυγο που φροντίζει να έχει ο καλός της κολλαριστό πουκάμισο.

Μετά τη πρώτη της επαφή μαζί τους, ένας άλλος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά της. Καλοπέραση, σεξ, ταξίδια, δώρα κι όλα αυτά χωρίς να χρειαστεί να δίνει τίποτε άλλο πέρα από το κορμί της και δυο καλές κουβέντες. Χωρίς μουρμούρα, κλάψα κι υποσχέσεις.

Είχε και μια τέτοια περίπτωση κάποτε. Ένας δήλωσε καψούρης και πρόθυμος να τινάξει το γάμο του στον αέρα.  Εκείνη δεν ερωτεύτηκε κανέναν. Δεν πιστεύει σε έρωτες και μεταξωτές κορδέλες. Όπως αντιλαμβάνεσαι την έκανε με ελαφρά.

Έκτοτε ξεκαθαρίζει τις προθέσεις της από την αρχή. Δίνει το καλύτερό της εαυτό κι απολαμβάνει ό,τι της προσφέρουν. Εκεί κρύβεται το κλειδί, στην απόλαυση.

Ούτε φαντάζεσαι τι μπορεί να κάνει ένας παντρεμένος όταν ξεφύγει από το άγρυπνο βλέμμα της συντρόφου του. Αυτή ικανοποιεί τα γούστα τους κι εκείνοι τα δικά της.

Φοράει στολές, αγοράζει βοηθήματα και δοκιμάζει στάσεις που ούτε φανταζόταν πως υπήρχαν. Έχει πάει μαζί τους σε πολυτελή ξενοδοχεία αλλά και σε φτηνιάρικα της εθνικής οδού. Και στα δύο το ίδιο καλά πέρασε.

Με κάποιους έχει πάει και ταξίδια, παίρνοντας όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις για να μην την ανακαλύψουν. Δε θέλει δράματα.

Δε δέχεται ποτέ τηλεφωνήματα ώρες που την ενοχλούν αλλά ούτε κι εκείνη τηλεφωνεί. Δε ζήτησε από κανέναν να πάρει διαζύγιο. Δε δημιουργεί πρόβλημα για να μη της δημιουργούν.

Δεν έχει ενοχές που σε ένα άλλο κρεβάτι οι σύζυγοι κοιμούνται πλάτη. Αυτή τη νοιάζει τι γίνεται στο δικό της.

Δεν φταίει αυτή που ο άντρας κάποιας ξενοπηδάει. Ας φρόντιζε η αποστειρωμένη σύζυγος να εκπληρώνει τα συζυγικά της καθήκοντα αντί να φουρνίζει τυρόπιτες και να απλώνει μπουγάδες ολημερίς.

Μη βιαστείς να της βάλεις ταμπέλα. Δεν είναι τσούλα. Όχι. Ούτε συναισθηματικά ανάπηρη.

Της αρέσει να λέει πως έχει γυναικείο σώμα και αντρικό μυαλό. Δε δένεται, δεν ερωτεύεται. Ζει τη ζωή της, κάνει τις επιλογές της και έχει τη καρδιά της προστατεύμενη. Πιο προστατεύμενη απο σένα που αφήνεις τους άντρες να σε πληγώνουν.

Το αιδοίο της είναι το όπλο της και εκείνη ξέρει να το χρησιμοποιεί προς όφελός της.

 

Συντάκτης: Κατερίνα Χήναρη