Μετά την πρώτη φθινοπωρινή βροχή, έκατσαν στο γωνιακό καφενεδάκι, για να απολαύσουν το βαρύγλυκο ελληνικό τους, παρέα με το ξακουστό γλυκό βύσσινο της κυρά-Λένας. Σαράντα χρόνια τώρα, τιμούσαν το ραντεβού τους καθημερινώς κι ανελλιπώς. Μιλούσαν, έλεγαν τα νέα τους, έριχναν τα σιχτίρια τους στους πολιτικούς κι έπειτα κουτσομπόλευαν όποιον περνούσε από μπροστά τους.
Σήμερα τα είχαν βάλει με ένα νεαρό ζευγάρι στο απέναντι πάρκο.
«Όλο φιλιά και χάδια είναι τα σκασμένα. Στη δική μας εποχή, κάναμε τάμα να κλέψουμε κανα φιλί. Σήμερα τα ‘χουν όλα στο πιάτο», είπε ο ένας.
«Κι εμείς τα ίδια δεν κάναμε, μωρέ; Απλά δεν τα κάναμε τόσο φανερά.»
Άλλες εποχές, άλλες κοινωνίες, άλλες αντιλήψεις.
«Ο εγγονός μου υποστηρίζει, πάντως, πως για να περνάς καλά σε μια σχέση πρέπει να κάνεις πολύ σεξ.»
«Το σεξ μπορεί να φέρνει κοντά τους ανθρώπους, αλλά η καρδιά τους κρατάει μαζί. Να πεις του εγγονού σου πως στο σεξ όλοι περνάνε καλά. Αυτή είναι η δουλειά του. Το θέμα είναι να περνάς καλά πριν και μετά από αυτό.»
Σεξ. Σεξ εδώ, σεξ εκεί, σεξ και παραπέρα. Σεξ ολούθε. Τα μόνο πράγμα που υπάρχει σε αφθονία γύρω μας είναι το σεξ. Σεξ στο γραφείο, στο αμάξι, στο κρεβάτι, στο πρώτο ραντεβού, στα εσώρουχα που ξεπροβάλλουν με κάθε σκύψιμο και στα πεινασμένα για οφθαλμόλουτρο μάτια.
Σεξ. Πράγμα που υπάρχει παντού σε αφθονία παύεις να το ζητάς.
Οι άνθρωποι δεν κάνουν σχέσεις για να μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να πηδιούνται δεξιά κι αριστερά. Απόδειξη πως όταν είσαι ελεύθερο πουλί και χαζεύεις τα ζευγάρια που περνούν μπροστά σου, δε ζηλεύεις που θα γυρίσουν σπίτι και θα βγάλουν τα μάτια τους. Αυτό μπορείς να το ‘χεις κι εσύ, χωρίς την ταμπέλα της σχέσης. Αυτό που ζηλεύεις κυρίως είναι η ουσία του δεσμού κι αυτή σίγουρα δε βρίσκεται στο πήδημα.
Η ουσία είναι να βρεις τον άνθρωπό σου. Να ψάξεις, να κουραστείς, να ξαμοληθείς σε ένα κυνήγι που το σώμα βγάζει το σκασμό, γιατί η ανάγκη της καρδιάς είναι πάντα μεγαλύτερη κι έχει ανάγκες ζωτικές. Δεν καλύπτεται με οργασμούς-πυροτεχνήματα και ιδρωμένες σάρκες.
Τι να τα κάνεις τα κρεβάτια και το πολύ σεξ, αν δεν έχεις κάποιον να σου κλέβει τα βράδια τα ποπ-κορν απ’ την παλάμη, να παλεύετε –και καλά– στον καναπέ, και να σε αγκαλιάζει τα βράδια όταν κοιμάσαι;
Η καρδιά θέλει φωνές, ψίθυρους κι ουρλιαχτά στα πιο βαθιά σκοτάδια της νύχτας και στα πρώτα φώτα της μέρας. Θέλει σύντροφο και φίλο να ακούει, να αντιδρά, να μαλώνει και να ανέχεται. Να μοιράζεται αναποδιές, τρικλοποδιές κι επιτυχίες. Να στέκεται δίπλα χωρίς να βαρυγκωμάει και να είναι παρών ακόμη κι όταν είναι απών.
Η καρδιά θέλει να περνάει καλά. Δε τη νοιάζει ο χρόνος κι ο χώρος, οι συνθήκες ή ο κόσμος. Δε χορταίνει με κρεβάτια κι επιδόσεις άνω του μετρίου.
Ποτέ δεν της έφταναν. Η καρδιά θέλει άνθρωπο.
Συντάκτης: Κατερίνα Χήναρη
