Καλές οι αγάπες και τα λόγια τα μεγάλα. Καλοί και οι έρωτες που ξεγυμνώνουν σάρκες και δεν αφήνουν τίποτε όρθιο στο διάβα τους. Καλές και οι φουρτούνες, καλές και οι λιακάδες. Όλα είναι καλά αν έχεις βρει τον άνθρωπο που μαγεύει τη σκέψη σου κι εσύ διαβάζεις τη δική του.
Όλα ένα ανελέητο παιχνίδι του εγκέφαλου είναι. Ανταλλαγή απόψεων, στεγανών, εικόνων. Θεμέλια όλα για να χτιστεί η βάση πάνω στην οποία πατάμε. Όποιος θέλει να φτιάξει κάτι γερό, δε στέκεται στην επιφάνεια. Όταν θα φύγουν οι φιόγκοι, το περιτύλιγμα και οι συσκευασίες, μένεις μόνος σου με ό,τι αγόρασες. Τότε είναι που καταλαβαίνεις την αξία και τη χρησιμότητά του στη ζωή σου.
Η επικοινωνία είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό σε μια σχέση. Είναι η κόλλα που κρατάει όλα τα υπόλοιπα κομμάτια ενωμένα. Χωρίς εκείνη, τα πάντα στάχτη. Χωρίς εκείνη, χάσιμο χρόνου. Το παν είναι να επικοινωνεί το μυαλό σου με το μυαλό του απέναντι. Να έχει κάτι να δώσει και κάτι να πάρει. Αγνή, γνήσια, ατόφια επικοινωνία όλες τις ώρες, όλες τις μέρες, σε όλες τις καταστάσεις.
Εκείνοι που επιλέγουν να είναι μαζί, πρέπει να κάνουν το «μαζί» τους να έχει αξία. Να είναι κυριολεκτικό, χειροπιαστό, αβίαστο. Να φαίνεται στις κινήσεις τους, στις εκφράσεις τους, σε όσα λένε και κυρίως σε όσα δε λένε. Πρέπει να επικοινωνούν με τα μάτια, να συμπληρώνει ο ένας τις προτάσεις του άλλου κι αυτό να φαίνεται μόνο σε εκείνους φυσιολογικό.
Δεν υπάρχει τελειότητα. Οι διαφορές είναι που κάνουν το παιχνίδι ενδιαφέρον. Εκεί που υστερεί ο ένας, να υπερτερεί ο άλλος. Να καλύπτονται οι ρωγμές, να ταιριάζουν οι ατέλειες, να σμίγουν οι σκέψεις. Να υπάρχει εξέλιξη. Να μεταμορφώνεσαι μέσα από εκείνον κι εκείνος μέσα από σένα. Να ταυτίζεσαι, να διαφωνείς, να αλλάζεις. Να έρχεται και να κουμπώνει η ανυπομονησία του ενός με την υπομονή του άλλου. Να γίνονται τα προτερήματα, μειονεκτήματα και οι προστριβές, μονοπάτια για τη συνέχεια.
Έτσι παγώνει ο χρόνος, έτσι διατηρούνται οι αισθήσεις ζωντανές. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές και κόλπα ταχυδακτυλουργικά. Η χημεία δεν είναι δώρο κατά παραγγελία. Υπάρχει, χτίζεται, διαμορφώνεται, εξελίσσεται. Τα κομμάτια του ενός γίνονται κομμάτια του άλλου. Εισχωρούν αυθάδικα κι απρόσκλητα και γίνονται μια μάζα που σε εκπλήσσει, που σε εθίζει.
Είναι ερωτικό να κοιτάς τον άλλο στα μάτια και να καταλαβαίνει πώς νιώθεις, τι σκέφτεσαι, τι θα ήθελες να πεις. Είναι υπέροχο να κόβει ο ένας κι ο άλλος να ράβει. Είναι γοητευτικό να γελάτε με τα ίδια αστεία και να στραβώνετε με τις ίδιες αηδίες. Να ξέρεις τις ανάγκες του, να γνωρίζεις πότε σε παίρνει να το τραβήξεις στα άκρα και πότε πρέπει να βγάλεις το σκασμό. Είναι αφροδισιακό να γουστάρεις να συζητάς, να ανταλλάσσεις απόψεις, να μη βαριέσαι, να μην καταλαβαίνεις πώς πέρασε η ώρα.
Να μπορείς να μιλάς, να ακούγεσαι, να εκφράζεσαι. Να σε καταλαβαίνει χωρίς να χρειάζεται να αναλύσεις τα πάντα με λεπτομέρειες. Δε χρειάζεται. Ξέρει για σένα πριν από σένα. Να χαμογελάει και να φαντάζεσαι το λόγο, να κατεβάζει μούτρα και να γνωρίζεις γιατί. Να υπάρχουν στο τραπέζι όλοι οι φόβοι, όλα τα άγχη, όλες οι απορίες, οι ανησυχίες και να μη φοβάσαι μήπως παρεξηγηθείς. Να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και να αγαπάς και τον εαυτό που σε συμπληρώνει.
Κανείς δεν ερωτεύεται με τα μάτια. Τα πάντα είναι στο μυαλό. Αν πηδιούνται τα μυαλά σας συχνότερα από τα κορμιά σας, βρίσκεστε εκεί ακριβώς που πρέπει να είστε.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Χήναρη: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Κατερίνα Χήναρη
