Το ρολόι δείχνει 22.01. Οι σφυγμοί της αρχίζουν να ανεβαίνουν και η ανάσα της να βγαίνει βαριά. Κανονικά όπου να ‘ναι πρέπει να της έρθει μήνυμα. Ένα μικρό κείμενο με όλες τις απαραίτητες οδηγίες. Μέρος κι ώρα και ίσως ένα «θέλω να σε δω». Λίγες λέξεις και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει.
Οι συναντήσεις τους λιγοστές και προγραμματισμένες. Εκτός από εκείνες τις φορές που αδυνατούν να υπακούσουν σε κανόνες και βρίσκονται ένα βήμα πριν να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Τότε κάνουν κινήσεις επιπόλαιες κι αυθόρμητες. Τότε νιώθουν πως είναι παντοδύναμοι κι αδιαφορούν για όποια συνέπεια φέρει η αποκάλυψη της ιστορίας τους.
Μια μάχη ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα. Σε αυτά που μπορούν και σε αυτά που χρειάζονται.
Αγγίγματα με το χρονόμετρο και χάδια άγαρμπα που κρύβουν μέσα τους όλη τη λαχτάρα των προηγούμενων ημερών. Φιλιά αχόρταγα και λόγια θεόρατα για υποσχέσεις και σενάρια ενός μέλλοντος ιδανικού. Γωνιές σκοτεινές και κακοφωτισμένες κρύβουν σκιές που μπλέκονται με θράσος και παλεύουν να μείνουν ανέγγιχτες από αδιάκριτα βλέμματα περαστικών.
Κανείς δεν πρέπει να δει. Κανείς δεν πρέπει να ακούσει. Δύο σύμμαχοι κι όλοι οι υπόλοιποι ένας εχθρός. Ένας εχθρός που μπορεί να χαλάσει, να μολύνει, να καταστρέψει τις τζούρες της ευτυχίας τους. Κι ύστερα ο φόβος, οι τύψεις, οι Ερινύες. Κουβέντες λογικές για ένα τέλος προδιαγεγραμμένο. Λέξεις που λογαριάζουν τους άλλους και το καλό εκείνων που δεν πρέπει ποτέ να μάθουν γιατί θα πληγωθούν.
Κάθε συνάντηση και μια τελεία που γίνεται αποσιωπητικά. Κάθε φορά ένα «χωρίζουμε» που γίνεται «δεν αντέχω μακριά σου». Κάθε μήνυμα κι ένας φαύλος κύκλος που δεν ήρθε η ώρα του να κλείσει.
Έτσι είναι αυτοί οι έρωτες. Οι μυστικοί, εκείνοι που δεν ακούγονται, δε μαθαίνονται, δεν αγγίζονται. Αυτοί οι έρωτες διαρκούν περισσότερο.
Δεν επηρεάζονται από ανθρώπους τρίτους και γνώμες καλοθελητών. Εκείνοι υπακούν σε δικούς τους νόμους και γράφουν δικό τους δίκαιο από την αρχή. Υπάρχουν για να φουντώνουν με κάθε ευκαιρία.
Συναίσθημα που δεν εκφράζεται τη στιγμή που το νιώθεις, δεν χάνεται. Αντίθετα, καταπιέζεται τόσο που όταν βρίσκει μια χαραμάδα να αναπνεύσει, βρίσκει διέξοδο και γίνεται μεγαλύτερο κι εντονότερο. Σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του και δε λογαριάζει ηθικές και πράσσειν άλογα.
Δεν υπάρχει τίποτα σωστότερο από αυτό που έχει διαλέξει η καρδιά σου για σένα. Εκείνη ξέρει που να οδηγήσει τα πόδια σου, ακόμη κι όταν το μυαλό ουρλιάζει να μείνεις ακίνητος. Εκείνη κάνει τα μάτια σου να περιμένουν μια οθόνη να αναβοσβήσει κι εκείνη σε κάνει να στριφογυρνάς ξάγρυπνος τα χαράματα.
Οι μυστικοί έρωτες διαφέρουν απ’ τους άλλους, τους συμβατικούς που είναι ολοφάνεροι στα φώτα της μέρας. Είναι πολύπλοκοι και ζόρικοι. Είναι για γερά στομάχια και πρόσωπα χαμαιλέοντες. Για ανάγκες πρωτόγονες και ψυχές μάχιμες.
Δε φθείρονται και δεν χαλάνε οι έρωτες που αφορούν αποκλειστικά δύο. Η μυστικότητά τους είναι και το δυνατό τους χαρτί. Όσο κάτι δεν το προβάλλεις, δεν το χρησιμοποιείς και δεν το στραπατσάρεις, μένει σαν καινούριο. Δε θες να στο αγγίξουν. Δε θες να στο χαλάσουν. Το θαυμάζεις και το γουστάρεις κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά.
Όποιος ζει έναν έρωτα κρυφό, ξέρει για τι μιλάω. Έχουν μια δύναμη πρωτόγνωρη και μαγική αυτοί οι έρωτες. Είναι σαν τους μαγνήτες που όσο μένουν μακριά δημιουργείται ανάμεσά τους μια ζώνη ουδέτερη, άχρωμη κι άνοστη. Σαν έρθουν κοντά, όμως, είναι αδύνατο να μην κολλήσει το ένα άκρο πάνω στο άλλο. Αυτή είναι η μοίρα τους.
Κι όπως όλες οι αμαρτίες, έτσι κι εκείνοι. Είναι εθιστικοί, έχουν μια γλύκα κολασμένη και φοβάσαι πως θα σου κάνουν κακό.
Μέσα σου ξέρεις. Απ’ όπου δεν μπορείς να βγεις, να μπαίνεις με όλη σου τη καρδιά κι όπου σε βγάλει.
Συντάκτης: Κατερίνα Χήναρη
