Είναι κάποια ερωτήματα στη ζωή που πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως δε θα απαντηθούν ποτέ. Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχανε πατέρα; Υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση: «Γύρισες»; Πώς πήρε το όνομά της η μακαρονάδα πουτανέσκα; Τι φαγητό να φτιάξω αύριο και τι να φορέσω πάλι σήμερα; Εντάξει. Τα δύο τελευταία είναι δύο ερωτήματα που συνεχώς απαντάμε αλλά έχουν τη μαγική ιδιότητα να επιστρέφουν καθημερινά στη ζωή μας και να διεκδικούν διαφορετικές απαντήσεις.
Όσο δύσκολο είναι να βρεις τι θα μαγειρέψεις στο τσουκάλι σου, άλλο τόσο δύσκολο είναι να βρίσκεις συνεχώς νέους συνδυασμούς στο εσωτερικό της ντουλάπας σου. Η φαντασία γρήγορα στερεύει εάν δεν της δίνεις ερεθίσματα για να φτιάχνει νέες εικόνες. Πόσες φορές να ταιριάξεις το τζιν σου με δέκα διαφορετικά μπλουζάκια και πόσες παραλλαγές να σκαρφιστείς για να δείχνουν τα παλιά κομμάτια σαν νέα; Χρειάζεσαι ποικιλία κι ο μόνος τρόπος να την αποκτήσεις είναι ένας. Να πας για ψώνια.
Τα ψώνια μπορούν να θεωρηθούν μια απίστευτα βαρετή διαδικασία για κάποιον που δεν του αρέσει να γυρνάει σαν την άδικη κατάρα από κατάστημα σε κατάστημα και να στήνεται στις ουρές αγκαζέ με ένα μάτσο άγνωστους. Για άλλους είναι μια εμπειρία ψυχοθεραπευτική. Είναι ο τρόπος που υιοθετούν για να ξεσπάσουν κάπου τα νεύρα τους, τη θλίψη τους ή τη χαρά τους, αδειάζοντας το πορτοφόλι τους. Όπως και να σου φαίνεται το shopping therapy, σκοπός του είναι να χαρείς και για να γίνει αυτό χρειάζεσαι δύο πράγματα. Χρήματα και καλή παρέα.
Να βγεις απ’ το σπίτι σου μια ωραία μέρα με ήλιο και να συναντήσεις ένα πρόσωπο του οποίου την παρέα απολαμβάνεις. Μπορεί να είναι ο κολλητός, η φίλη, η αδελφή, το αμόρε. Ένας άνθρωπος δικός σου που δε θα σου βγάλει την ψυχή και που γουστάρετε να περνάτε ώρες μαζί. Γιατί θα περάσετε ώρες. Το ξέρεις και το ξέρω. Τα ψώνια τα απολαμβάνεις περισσότερο αν έχεις παρέα, αρκεί η παρέα να μην γκρινιάζει κάθε ένα τέταρτο για το τι ώρα θα τελειώσει αυτό το βασανιστικό μαρτύριο.
Να πάρετε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, να γίνετε ένα με το πλήθος, να πιάσετε ψιλή κουβέντα καθώς πίνετε τον πρώτο καφέ της μέρας στο χέρι περπατώντας ανάμεσα στους περαστικούς. Καμία έννοια δεν έχετε σήμερα. Είναι το ρεπό σας, η μέρα που αφιερώνετε ολοκληρωτικά σε εσάς. Ανάμεσα σε σκόρπιες λέξεις, ρίχνετε ματιές σε βιτρίνες, σχολιάζετε και προχωράτε μέχρι να βρείτε τα μαγαζιά που αξίζουν να διαβείτε το κατώφλι τους.
Είναι σημαντικό να έχεις παρέα στα ψώνια. Δύο ζευγάρια μάτια και κυρίως, δύο ζευγάρια χέρια είναι πάντα καλύτερα από ένα. Πάντα κάτι μπορεί να δει ο άλλος που ξέφυγε της δικής σου προσοχής. Μία ευκαιρία, μία έκπτωση, ένα ελάττωμα. Ένας δικός σου άνθρωπος είναι πάντα καλύτερος από μια πωλήτρια που σε ακολουθεί με εκείνο το εκνευριστικό: «Σε τι μπορώ να βοηθήσω;» κι εκείνο το ακόμη εκνευριστικότερο: «Μα πώς σου πάει!».
Η παρέα θα σε γλιτώσει χρόνο και θα κάνει τη διαδικασία διασκεδαστική. Θα σου φέρει το σωστό νούμερο όσο εσύ παλεύεις να βγεις απ’ το λάθος στο δοκιμαστήριο. Θα σε κοροϊδέψει όταν δείχνεις σαν καρνάβαλος, θα σου απαντήσει ειλικρινά αν κάτι σου ταιριάζει, θα περιμένει δίπλα σου στο ταμείο και θα γελάσει μαζί σου όταν αναρωτηθείς ποιος νοήμων άνθρωπος θα φορούσε όλες αυτές τις πούλιες και τους αυγερινούς.
Όταν θα έχετε ψωνίσει κι απ’ τα χέρια σας κρέμονται τσάντες, σειρά θα έχει πάντα ένας καφές ακόμη ή ένα φαγητό για να πάρει παράταση η μέρα. Τα πόδια μπορεί να πονάνε αλλά οι γλώσσες έχουν πάρει φωτιά. Βλέπεις, οι ώρες με έναν άνθρωπο δικό σου δεν είναι ποτέ αρκετές, ειδικά αν μαζί του περνάς καλά.
Κι αν τα ψώνια για πολλούς δεν είναι ψυχοθεραπεία, ένας καλός φίλος πάντα είναι.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Χήναρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κατερίνα Χήναρη
