Είναι γνωστό πως όταν πέφτεις στη λάσπη και σπας τα μούτρα σου, η ταλαιπωρία για να βγεις απ’ το βούρκο είναι πάντα ζόρικη. Παλεύεις, τσαλακώνεσαι, προσπαθείς να καθαρίσεις το μέσα σου, αλλά μόνο λερωμένος νιώθεις, σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα.
Ναι, είναι φυσιολογικό. Όλοι έχουμε περάσει τα στάδια ενός δύσκολου χωρισμού κι όσο τα σκεφτόμαστε απορούμε πώς την παλέψαμε. Έδωσες τον καλύτερό σου εαυτό, οι υποχωρήσεις σου ήταν αμέτρητες κι οι προσπάθειες άλλες τόσες. Είδες τον εαυτό σου να χάνεται και τα όμορφα στοιχεία σου που σε χαρακτήριζαν, να αλλοιώνονται.
Εξάντλησες το μυαλό σου κι η ενέργειά σου έπεσε στο μηδέν. Κι εκεί έμεινες τοποθετημένος. Στο αδιάφορο και δύσκολο μηδέν. Που τόσο σου είχε σπάσει τα νεύρα γιατί δεν έβλεπες καμιά σωτηρία.
Το γέλιο σου ξίνισε χειρότερα κι από σκέτο χυμό λεμονιού κι έβαλες μια αδιάφορη ετικέτα στον εαυτό σου. Είπες πως δε θα ξανακάνεις το ίδιο λάθος και πως δεν αξίζει να ξαναδώσεις ούτε ένα κομμάτι του εαυτού σου. Ψίχουλα θα μοιράζεις από ‘δω και μπρος κι ας μην είναι οι άνθρωποι περιστέρια, είπες. Εσύ αυτό επέλεξες να δώσεις. Κι εδώ τρως την πρώτη ήττα. Το πρώτο φάουλ που θα σου κοστίσει ακριβά όσο λειτουργείς έτσι.
Έτυχε να μπεις σε κάτι δύσκολο και με μεγαλύτερη δυσκολία βγήκες. Προσπάθησες με νύχια και με δόντια αυτό το λίγο να το κάνεις πολύ και σε απογοήτευσε τόσο η κατάληξη που βάφτισες όλους τους ανθρώπους με το ίδιο όνομα. Ανίκανοι να δώσουν κι ανικανοποίητοι.
Έλα μου όμως που δεν είναι έτσι, κι εδώ το χάνεις λίγο. Γιατί αυτά τα τραύματα που δημιουργήθηκαν πρέπει με κάποιον τρόπο να σκεπαστούν και να ξεχαστούν. Να φύγουν δεν πρόκειται, ας μη γελιόμαστε αλλά πρέπει να τα ξεχάσεις αν θες να πετύχεις στην επόμενη σχέση που θα σου χτυπήσει την πόρτα
Δεν το κατάλαβες ακόμα, αλλά απέκτησες κάτι πολύ δυνατό που θα σε βελτιώσει στην πορεία. Κι αυτό λέγεται συνειδητότητα. Χάρηκα για τη γνωριμία πες! Γιατί τώρα που το μυαλό σου αρχίζει και μπαίνει στη θέση του και βλέπεις τα πράγματα με διαφορετική λογική, το μόνο σίγουρο είναι πως εσύ ο ίδιος δε θα επιτρέψεις να μείνεις σε μια αρρωστημένη σχέση. Κι οι άνθρωποι που το κάνουν, σκέφτονται ακριβώς σαν κι εσένα, μην ανησυχείς.
Απλά να γνωρίζεις το εξής. Πως κανένας δεν τιμωρείται απ’ τη ζωή αν δεν έχει υπάρξει κι αυτός κάπου λάθος και καλό είναι να έχεις κι εσύ την αίσθηση του δικαίου και να αναγνωρίζεις και να δέχεσαι τις καταστάσεις, παράλληλα με αυτές και τα λάθη σου. Είμαστε όλοι κριτές των πάντων αλλά όχι του πολύτιμου εαυτού μας. Δεύτερο φάουλ.
Το ότι απέτυχες δε σημαίνει πως θα αποτύχεις πάλι. Αντιθέτως, θα δικαιωθείς κι ας μην το πιστεύεις τώρα. Απλά για να γίνει αυτό πρέπει εσύ να το γνωρίζεις. Κι η μεγαλύτερη μαγκιά στο να γίνεις καλύτερος άνθρωπος είναι να καταπιείς τα σφάλματά σου και να πας παρακάτω. Κι ένα σφάλμα που κάνεις είναι που βασανίζεις ακόμα το μυαλό σου ενώ καλύτερο θα ήταν να συγκεντρωθείς στον εαυτό σου και στο δικό σου κόσμο.
Κανένας δεν ανταμείβεται αν δεν προσπαθήσει κι εννοείται πως αν συνεχίσεις να σκέφτεσαι αρνητικά πως εκεί θα ακολουθήσει και το τρίτο φάουλ. Αυτό δεν το θέλεις όμως, ναι;
Φρόντισε να γίνεις ο όμορφος άνθρωπος που ήσουν. Τον ξέχασες αυτόν τον εαυτό; Και θα δεις πως δε θα μείνεις έτσι. Κι όταν τα τραύματα αυτά ξεχαστούν και τοποθετηθούν απλά στο μυαλό σου χωρίς να σε πληγώνουν, τότε θα είσαι έτοιμος να δεχτείς κι αυτό το υπέροχο που σε περιμένει στη στροφή. Γιατί σε περιμένει, γι’ αυτό μην αμφιβάλλεις. Αυτό που είμαστε, ελκύουμε. Μην το ξεχνάς. Κι εδώ πάλι μην τα χάσεις, δεν επιτρέπεται κι άλλο φάουλ.
Επιμέλεια Κειμένου Λώρας Καρδακάρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Λώρα Καρδακάρη-Καββαδία
