«Δε θέλω ούτε να σε βλέπω»

Μεγάλο ποσοστό από εμάς σκεφτόμαστε κι εστιάζουμε στο γεγονός του να ερωτευθούμε και να το ζήσουμε. Μα μεγαλύτερο ποσοστό δε σκεφτόμαστε το μετά. Το αν θα τελειώσει και πώς θα τελειώσει.

Συχνά λέμε πως δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σου δημιουργεί ένας άνθρωπος αρνητικά συναισθήματα. Κι όμως! Κάτι ακόμα χειρότερο από αυτό, είναι το να σου δημιουργεί μηδενικά συναισθήματα. Να έχεις τόσο αποκτηνωθεί που να μη σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα η γνώμη του. Αυτή η απάθεια και το κενό κάπως μαγικά μετατρέπονται στην πιο ωραία φάση του χωρισμού σου. Εκείνη που πια δεν αναπολείς, δεν κλαις για το χαμένο χρόνο και δε μετράς στιγμές που πέρασαν. Παρά μόνο τις χαιρετάς και χαμογελάς.

Είναι μερικά πράγματα που το μυαλουδάκι μας δεν τα σκέφτεται γιατί δεν τα ‘χει ανάγκη ή του φαίνονται ασήμαντα εκείνη τη στιγμή. Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε το «τώρα» σε μια σχέση και σχεδόν ποτέ δεν κοιτάμε το μετά, ίσως για να προστατευτούμε από αλήθειες που αναγκαστικά πρέπει να δούμε, φρενάροντάς  τες για λίγο. Κανείς δεν έχει σκεφτεί το ενδεχόμενο «Κι άμα ξενερώσω;». Άμα ξενερώσεις φιλαράκι άσ’ το. Περνάμε σε άλλη φάση μετά, δύσκολη μα ίσως και λυτρωτική.

Ας είσαι ο πιο ερωτευμένος άνθρωπος του κόσμου. Ας έχεις φάει το σκάλωμα της ζωής σου. Την ξενέρα δεν την εμποδίζει τίποτα. Η ξενέρα αν έρθει, ήρθε και το τέλος μιας σχέσης. Χτυπάει τόσο απροσδόκητα που ούτε εσύ δεν το καταλαβαίνεις. Πράγματα που έκανες, πλέον φαντάζουν τόσο βαρετά ενώ στην αρχή που το κρατούσατε ακόμα ζεστό, σου ήταν ενδιαφέροντα και τρελαινόσουν. Μα θα δεις ότι η ξενέρα είναι λύτρωση. Είναι κάτι που μπορεί να σε κάνει να πεις «επιτέλους» με τόση μεγάλη ανακούφιση που δεν περίμενες.

Με την ξενέρα η σχέση μετατρέπεται από υγιής σε προβληματική και ελαφρώς κάλπικη. Κάνεις πράγματα που δε θες και τα κάνεις μηχανικά. Έχει φύγει πλέον το ενδιαφέρον που είχες. Η ουτοπία που ‘χτιζες εσύ στο μυαλό σου μαζί με το ταίρι σου έχει καταρρεύσει. Ο μέχρι πρότινος άνθρωπός σου, δεν είναι και τόσο ιδανικός στα μάτια σου πλέον κι εσύ αναρωτιέσαι γιατί δεν προέκυψε νωρίτερα αυτή η απομυθοποίηση για να γλιτώσεις μία ώρα αρχύτερα. Η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι σκληρό πράγμα.

Μα είναι και μεγάλη ανακούφιση, κάθαρση σχεδόν. Γιατί; Γιατί τελειώνουν όλα. Τελειώνει ο θυμός που ‘χες, δεν υπάρχει κανένα αίσθημα, καμιά γραμμή που να σε ενώνει με αυτόν τον άνθρωπο κι έτσι όλα φαντάζουν τόσο αδιάφορα. Δε στεναχωριέσαι πλέον, δεν κατεβάζεις μπουκάλια αλκοόλ στα μπαράκια. Τίποτα! Δε σε νοιάζει αν ξενερώσεις. Είναι πραγματικά λυτρωτικό. Γιατί να βασανίζεσαι άσκοπα έτσι κι αλλιώς άμα δεν πάει; Όταν ξενερώνεις, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Δε σώζεται ούτε καν με τα καλύτερα κρεβάτια. Γιατί θα βγαίνουν με το ζόρι!

Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν μεμιάς αδιάφοροι, γιατί ίσως ποτέ στ’ αλήθεια δεν ήταν ικανοί να έχουν θέση στη ζωή σου. Μπορεί εσύ να εθελοτυφλείς όλον αυτόν τον καιρό και σίγουρα αυτό να μη σε αφήνει να δεις τα πράγματα καθαρά. Οπότε ουδέν μονιμότερο του ξενερώματος. Να μην το αγνοείς το ξενέρωμα γιατί τις πλείστες φορές δεν είναι περαστικό. Απλώς περνώντας, παίρνει μαζί κι ό, τι έχει απομείνει από αυτά που κάποτε λέγονταν συναισθήματα.