«Εγώ άμα σε φιλώ, θα είμαι πια παιδί δικό σου» λέει ο πρώτος στίχος ενός τραγουδιού. Δεν πέφτει έξω εδώ που τα λέμε κιόλας. Πλέον μετά από τα τόσα που ‘χεις κάνει για μένα.
Είναι δύσκολο στις μέρες μας να βρεις έναν άνθρωπο ο οποίος θα κοιτάξει πρώτα τη δική σου πάρτη και μετά τη δική του. Θα βάλει στη ζωή του το «εμάς» και θα αποκλείσει τον εγωκεντρισμό που διακατέχει πολλούς.
Και μιλώ για σένα που σκοπός σου είναι η αποσόβηση και το να δίνεις όμορφες λύσεις στο «εμείς». Για ‘σένα που είσαι πάντα ένας ήρεμος άνθρωπος, ο οποίος θα μεταδώσει αυτήν την ηρεμία στον άνθρωπο τον αγχώδη, τον προβληματισμένο. Που πριν σε γνωρίσει πάλευε με δεκάδες δαίμονες, μα εσύ μ’ ένα χαμόγελο και δύο λέξεις που δήλωναν παρουσία, τους διέλυσες. Είναι μεγάλο κατόρθωμα να διώχνεις τόσο εύκολα την αρνητική ενέργεια ενός ανθρώπου. Πρέπει να έχεις κότσια για να το κάνεις αυτό. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, ξεκάθαρα. Δεν μπορούν οι πάντες να το κάνουν.
Μα εσύ, θα βρεις μια λύση στο κάθε πρόβλημα, θα πεις ένα «Δεν πειράζει είμαι εγώ εδώ για να βοηθήσω» ακόμα κι αν δεν μπορείς, θα βρεις τρόπο να το κάνεις. Να βάλεις τον άλλον μπροστά. Ή μάλλον να τον βάλεις όχι μπροστά σου αλλά δίπλα σου για να περπατήσετε μαζί την καθημερινότητά σας. Θα ρωτήσεις «τι έχεις;», θα ενδιαφερθείς γιατί δε θες να βλέπεις τον άνθρωπό σου πεσμένο και θα κάνεις τα πάντα για να του φτιάξεις τη διάθεση. Με ένα σου χαμόγελο, με ένα νάζι, με ένα αστείο, θα επιστρατεύσεις όλες σου τις δυνάμεις και θα το καταφέρεις στο τέλος.
Μιλώ για ‘σένα λοιπόν, όμορφε άνθρωπε, που ξεχωρίζεις απ’ τους υπόλοιπους πνιγμένους μέσα στη μιζέρια, ανθρώπους. Που έχεις τόσα προβλήματα στο κεφάλι σου αλλά προτιμάς να είναι πρώτα καλά ο δικός σου άνθρωπος και μετά εσύ γίνεσαι αυτόματα καλά. Τα δικά σου προβλήματα θα τα συζητήσεις κι όπως έδωσες τη λύση στον άνθρωπό σου έτσι κι αυτός θα δώσει σε ‘σένα.
Μιλώ για ‘σένα που φτιάχνεις από το μηδέν μια καινούρια ψυχολογία σ’ έναν άνθρωπο που η δική του έσπασε σε χίλια δυο κομμάτια. Δεν κολλάς τα σπασμένα του, βρίσκεις τον τρόπο να τα κατασκευάσεις από την αρχή. Να τον κάνεις να μη θυμάται ούτε ο ίδιος ότι κάποτε εκεί φαινόντουσαν ρωγμές. Αντί να τον αφήσεις στην τύχη του, του προσφέρεις απλόχερα μια νέα ζωή. Μια ζωή καλύτερη απ’ αυτή που ζούσε τόσο καιρό, μακριά από μιζέριες, μακριά από κακή ψυχολογία. Μια ζωή που θα τη ζήσετε παρέα για όσο διαρκέσει, αρκεί να διαρκέσει όμορφα κι ήρεμα.
Όλοι έχουν τα προβλήματά τους μα εσύ τα κάνεις όλα πέρα γιατί είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος. Έχεις την επιλογή να κοιτάξεις τη ζωή σου χωρίς να ασχολείσαι με κανέναν, μα προτιμάς ο άνθρωπός σου να είναι ψυχικά καλά. Τον βάζεις στη θέση που του αρμόζει να είναι και δεν τον αφήνεις να κατεβεί από εκεί ό,τι κι αν τύχει. Καταλαβαίνεις ότι η σχέση επηρεάζεται από αυτό, οπότε ζητάς για εκείνη το καλύτερο δυνατό με κάθε τρόπο. Και το καταφέρνεις.
Μεγάλο πράγμα η καλή ψυχολογία ενός ανθρώπου. Και εσύ είσαι η χαρά προσωποποιημένη. Το ‘χουν λίγοι άνθρωποι αυτό, να ξέρεις. Είναι χάρισμα μεγάλο και δείχνει ότι υπάρχει ανθρωπιά. Καθώς προσπαθούσα να χτίσω ένα τοίχος σε όλες τις μεριές που κατέληγαν στο γκρεμό εσύ βοήθησες βάζοντας τα υλικά. Βάζοντας λόγια αγάπης, βάζοντας στήριξη, βάζοντας υπομονή, βάζοντας όλα όσα πίστευα πως έλειπαν. Όσο πόνεσα, πόνεσα λοιπόν κι όσο έκλαψα, έκλαψα. Εκτός απ’ όλα όσα έκανες, κατάφερες και το αδύνατο. Να θεραπεύσεις την ψυχή ενός ανθρώπου. Κι αν αυτό δε σου κερδίζει μία θέση στον Παράδεισο άγγελέ μου, τότε τι;
Οπότε «εγώ σ’ ευχαριστώ, που κολυμπάω στο βυθό σου».
Συντάκτης: Δημήτρης Καλαλές
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
