Πολλά τα λάθη μα όλα δικά μας και μπράβο μας!

Ρωτάμε πράγματα, μας απαντούν. Συμβουλευόμαστε κολλητούς. Μας δίνουν τις συμβουλές τους, όλα μια χαρά. Κάποιοι μας παροτρύνουν στο να μην το κάνουμε. Κάποιοι απλά μας λένε «καν’ το» χωρίς να το σκεφτούν.

Κι εμείς βρισκόμαστε -φανταστείτε- στη μέση του πουθενά, γύρω-γύρω οι «συμβουλές» τους να διαπερνούν τα τύμπανά μας και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Μέχρι που φτάνουμε στα όριά μας και βγαίνει η κραυγή από μέσα μας. Ξαφνικά όλα σωπαίνουν. Ανοίγουμε τα μάτια μας και συνειδητοποιούμε τη σιγή. Τόση μεγάλη σιγή που ακούμε τον χτύπο της καρδιάς μας και πλέον, απλά, σκεφτόμαστε.

Όλοι έγιναν παντογνώστες και για να δικαιολογήσουν τον τίτλο τους μας λένε τι και πώς πρέπει να πράξουμε. Στην ουσία αν δεν το κάνεις, πώς θα ξέρεις ποια θα είναι η κατάληξή του;

Θ’ αράξεις στη μοναξιά σου μια μέρα και θα κάτσεις να ζυγίσεις τα πράγματα. Ίσως σου πάρει πολλή ώρα η συνάντησή σου με όλα όσα φοβάσαι να αντιμετωπίσεις. Αλλά στο τέλος θα δεις, πως η απόφαση που έλαβες θα σε βάλει στη διαδικασία του να καταλάβεις αν έπραξες σωστά ή όχι. Όλα ρίσκο είναι. Αν απλά ακούσεις τις συμβουλές και δεν πράξεις από μόνος σου τότε χάνεις το ρίσκο και την ευκαιρία του να δεις πώς θα πάει αυτό που εσύ επίλεξες να κάνεις.

Θα φτάσεις λοιπόν στο σημείο που θα ‘χεις λάβει αυτή την απόφαση και θα την έχεις υλοποιήσει. Θα τη ζήσεις και στο τέλος θα κάνεις τον απολογισμό σου. Μα πριν απ’ αυτό όμως, να κατέχεις πως  το ‘ζησες από πρώτο χέρι. Το ‘κανες εμπειρία και να το μετρήσεις στις εμπειρίες σου κι όχι στις τύψεις σου ή τα λάθη σου.

Μάθε λοιπόν να στέκεσαι πάνω στη δική σου λογική και τις δικές σου αποφάσεις κι όχι πάνω σε άλλων. Γιατί είτε θα σου δώσουν εσφαλμένες συμβουλές -κι όχι επίτηδες-, είτε θα σε ρίξουν στο λούκι του να αποφασίζει πάντα κάποιος άλλος για σένα αντί για εσένα τον ίδιο.

Μην μπαίνεις λοιπόν στο φαύλο κύκλο του «εγώ αυτό δεν το κάνω γιατί το έκανε αυτός κι έπαθε αυτό». Δεν ξέρεις κάθε κατάσταση τι θα φέρει στον καθένα και πώς θα εξελιχθεί. Πρέπει να πάρεις τα ηνία στα χέρια σου κι ό, τι είναι να πάθεις, πίστεψέ με θα το πάθεις. Όπως λέγαν οι παλιοί «αν δε πάθεις δε θα μάθεις».

Το καλό στην όλη υπόθεση είναι πως όταν το πάθεις, θα ‘χεις λάβει ένα καλό μάθημα στη ζωή σου και θα προσέχεις ίσως λίγο παραπάνω την επόμενη φορά. Άσχετα αν εμείς οι άνθρωποι κάνουμε ξανά και ξανά το ίδιο λάθος κάτι θα μάθουμε από αυτό, δεν μπορεί.

Να ξέρεις, ίσως κάποιοι θα ‘ρθουν να σου πουν «στα ‘λεγα εγώ». Η απάντησή σου να ‘ναι σταθερή κι ωμή και πάνω απ’ όλα με περηφάνια. Να τους πεις «Εγώ το έκανα, το προσπάθησα, το διεκδίκησα και στο τέλος το μέτρησα στις εμπειρίες μου» κι άστους άλλους να κρύβονται πίσω από όσα δεν κατάφεραν.

Ακόμα κι όταν η απόφαση που έλαβες σου πάει καλά ποτέ δε θα καταφέρεις να τους ευχαριστήσεις όλους. Είναι αυτοί που σου είπαν να μην το κάνεις, ναι. Σήκωσε το μεσαίο σου δάχτυλο και δείξ’ το σ’ όσους φανατικά σε παρότρυναν και με την απαραίτητη υπεροψία πες «Δείτε, τα κατάφερα».  Αυτή θα είναι η ιστορία σου, το μέλλον σου κι η απόφασή σου. Δικά σου τα λάθη, μα κυρίως, δικά σου και τα σωστά.