Συγκατοίκηση με πρώην, βόλτα σε ναρκοπέδιο

Μη σας προκαλεί θυμηδία. Σήμερα, όπως ο τίτλος μαρτυρά, όντως θα εξετάσουμε το ενδεχόμενο να συγκατοικήσουμε με πρώην μας. Πώς θα προκύψει αυτό το ενδεχόμενο;

Απλό. Αρκεί μια επιστροφή στην παλιά μας πόλη, ενώ βρίσκεται πρώην μας εκεί, και μια τυχαία αναφορά  ότι ψάχνουμε συγκάτοικο. Θα πείτε, και δικαιολογημένα, «Γιατί δεν πας με τον κολλητό σου/την κολλητή σου;» Γίνεται κι αυτό, αλλά ας υποθέσουμε χάριν συζήτησης ότι έχουμε εξαντλήσει όλα τα ενδεχόμενα κάθε άλλης εναλλακτικής και κάπως καταλήγουμε να μιλάμε με πρώην μας γι’ αυτό το θέμα. Έχοντας, εννοείται, κρατήσει τυπικές έστω επαφές, κι ας έχουν περάσει χρόνια που τα σπάσατε, πάνω σε μια συζήτηση σκάει η βόμβα: «Βρε, θες να μείνουμε παρέα;».

Το σοκ είναι ακαριαίο. Αφήνεις κάτω το κινητό απ’ την ανάποδη μεριά, να μη φαίνεται η οθόνη, κουνάς το κεφάλι δεξιά-αριστερά, μπας και διάβασες λάθος, σηκώνεσαι λίγο, κάνεις μια βόλτα, ρίχνεις και λίγο νερό στο πρόσωπό σου. Ξαναγυρνάς το κινητό και, ναι, υπάρχει ακόμα το ρημάδι το μήνυμα. Αφού κατεβάζεις μερικά γαλλικά κι εξαπτέρυγα, συνειδητοποιείς ότι κάπως πρέπει να απαντήσεις. Ρωτάς αν σε κοροϊδεύει, σε διαβεβαιώνει για το αντίθετο, επιμένει ότι το εννοεί πραγματικά. Μπελάς.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν απέρριψες τη λύση αυτή εξαρχής, ακούγεται κάπως θελκτική. Αλλά έχεις ενδοιασμούς, αυτό έλειπε. Περνάνε οι γνωστές σκέψεις απ’ το μυαλό περί επανασύνδεσης και δεύτερης ευκαιρίας, παρότι τα χρόνια έχουν περάσει από όταν έγινε κάτι μεταξύ σας. Όχι ότι έχεις άδικο, αλλά ίσως τα πράγματα να ‘ναι πολύ απλούστερα. Ίσως να ‘ναι όντως μια απλή συγκατοίκηση με μόνο στόχο να σας βγει οικονομικά ένα σπίτι και να ‘χει ο καθένας τον χώρο του. Τίποτα δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι μας ούτως ή άλλως. Δεν ξέρουμε πώς θα βγει.

Στα πρακτικά, όμως. Πρώτο και κύριο, υπάρχουν οι όροι που βάζουν οι συγκάτοικοι, ξεκινώντας απ’ το βασικό, το «μόνο φιλικό περιβάλλον». Επειδή, δηλαδή σε θέλω στο σπίτι μαζί μου δε σημαίνει ότι θα γυρίζουμε τσόντα στην κουζίνα κάθε Πέμπτη. Το φιλικό περιβάλλον σημαίνει ότι όσο λιγότερο μπλέξουν τα προσωπικά με τα καθημερινά, τόσο περισσότερες πιθανότητές έχει να πετύχει το εγχείρημα.

Δεύτερον, βασικό σε οποιαδήποτε συγκατοίκηση είναι να μοιράζονται οι δουλειές του σπιτιού. Δεν υπάρχουν στερεοτυπικοί ρόλοι για άντρες και γυναίκες, βοηθάμε και βάζουμε ένα χεράκι στα πάντα, όπου χρειαστεί: μαγείρεμα, καθάρισμα, ψώνια, γκομενάκια. (Καλύτερα όχι στα γκομενάκια.)

Θα πρέπει αυτονόητα κάποιες ώρες να σεβόμαστε τον άλλον και να μη φέρνουμε φίλους στο σπίτι. Όσον αφορά τα άτομα ερωτικού ενδιαφέροντος, θα βόλευε να τα φέρνουμε τις ώρες που ο άλλος λείπει, καθώς αυτό θα μείωνε πιθανές τριβές κι αμήχανες καταστάσεις. Δεν είναι κι ό,τι καλύτερο να σε ακούν οι πρώην, για πολλούς λόγους.  Άλλωστε, πώς να αποδόσεις κάτω από τέτοιες συνθήκες;

Είναι απαραίτητο να υπάρχει επικοινωνία στη συγκατοίκηση, καθώς και μόνο ότι είστε πρώην αρκεί για να γεννά συνεχώς αμηχανία και να αποφεύγετε να μιλάτε για όσα σας ενοχλούν. Απ’ την άλλη, αξίζει να τονιστεί ότι πρέπει να τηρούνται κάποια όρια: αδαμιαίες περιβολές και δήθεν τυχαίες αμφιέσεις που δεν κρύβουν κάτι μπορούν να φέρουν πολλά περισσότερα προβλήματα απ’ την προσωρινή ικανοποίηση μιας πρωινής καύλας.

Φαντάσου λίγο το παρακάτω σκηνικό: Πρώην στην κουζίνα τρώει πρωινό, βγαίνεις εσύ με τα όπλα έτοιμα για μάχη, γουρλώνει μάτια, πέφτει η φρυγανιά με το φυστικοβούτυρο και το μέλι (και θα πέσει με τη μεριά που είναι όλα αυτά, μόνο και μόνο για να λερώσει το τραπέζι) κι αρχίζει το παθιασμένο σεξ…μέχρι να ακούσεις το έβδομο ξυπνητήρι. Κι όχι τίποτα άλλο, μετά ποιανού σειρά είναι να καθαρίσει την κουζίνα;

Ποτέ δε λέμε ποτέ. Πολλά έχουν δει τα μάτια μας, άλλωστε, κι είμαστε οι τελευταίοι που θα κρίνουμε τέτοια επιλογή. Αφεθείτε και δείτε πού θα σας πάει. Μπορεί να βγει κάτι πολύ καλό απ’ την επιλογή για συγκατοίκηση με πρώην.

Ρίσκα είναι όλα. Αν μας βγει το συγκεκριμένο, ίσως και να ξαναγράψει τη Βίβλο των σχέσεων, πού ξέρεις.