Ανασκουμπώσου κι άκουσέ με, αγόρι μου, που έχω να σου πω δυο λόγια. Να με συγχωρεί η χάρη σου μα δε μου βρίσκονται πρόχειρες χαζορομαντικές αηδίες να στολίσουν τον λόγο μου και θα αφήσω τη σκέψη μου αφιλτράριστη να ελευθερωθεί.
Βαρέθηκα να καταπιέζω τα συναισθήματά μου για να μην τα νιώσεις σαν θηλιά. Το αποφάσισα, όμως, και παίρνω το ρίσκο να σου εξομολογηθώ τον πιο κρυφό μου πόθο.
Άσε με να σου δοθώ, διάολε.
Μην προτρέχει η σκέψη σου και φαντασιώνεσαι ερωτικές σκηνές ακατάλληλες δια ανηλίκους. Δε σου μιλάω για τη σάρκα, αγοράκι μου. Για την ψυχή μου σου μιλώ και αυτήν διαπραγματεύομαι.
Θα κάνουμε μια συμφωνία. Θα κλειδώσεις εσύ τους φόβους και τις αναστολές σου κι εγώ με το ίδιο κλειδί θα ξεκλειδώσω τις σκέψεις που έχω κάνει για εμάς. Αδιαφορώ αν
εκτεθώ και δεν δίνω δεκάρα αν θεωρηθώ δεδομένη.
Το φιλοσόφησα το θέμα. Το δεδομένη το προτιμώ από το καταπιεσμένη. Στον έρωτα, αγάπη μου, οι μετριότητες και τα όρια είναι για τους συμβατικούς αγαπητικούς. Εγώ δεν γουστάρω να είμαστε συμβατικοί∙ πόσο μάλλον αγαπητικοί. Ασυμβίβαστοι εραστές θέλω να είμαστε.
Βαρέθηκα μια σχέση κυριλέ και καθώς πρέπει. Βαρέθηκα να συντηρώ την εικόνα της ώριμης ενήλικης γυναίκας και να καταπιέζω το κοριτσάκι που θέλει να κάνει ό,τι λαχταρά η ψυχή της χωρίς πολλή σκέψη. Βαρέθηκα να πνίγω τον αυθορμητισμό μου και να μετρώ τα λόγια και τις πράξεις μου.
Θέλω όταν σε θέλω να στο δείχνω με κάθε τρόπο κι εσύ να κάθεσαι χαλαρός και να το απολαμβάνεις. Δεν θέλω να τρομάζεις όταν σε διεκδικώ. Να τρομάζεις στην ιδέα πως κάποια μέρα θα σε ποθώ λιγότερο ή θα πάψω να σου το δείχνω.
Άσε με να σου δοθώ, πανάθεμά σε, κι αν σου ξενίσει έχω τον τρόπο μου να αποσυρθώ διακριτικά. Ποιος σου είπε ότι αρέσκομαι σε σχέσεις αδιέξοδες; Άλλωστε η συμφωνία προϋποθέτει αμοιβαία συγκατάθεση.
Θα μοιράζομαι όλες μου τις σκέψεις μαζί σου. Από τις πιο αθώες έως τις πιο απαγορευμένες.
Θα σε φροντίζω σαν να είναι η γιορτή σου κάθε μέρα και θα φροντίζω να βρίσκω πάντα έναν λόγο να γιορτάζουμε.
Θα σου χαμογελώ και θα σου κάνω τον παλιάτσο όταν βλέπω θλίψη ή προβληματισμό στο βλέμμα σου.
Θα εξαφανίζομαι που και που για να δω αν θα με ψάξεις. Κι αν δε με ψάξεις θα έρχομαι για να ταράξω λίγο την ηρεμία σου και θα φεύγω πάλι λέγοντάς σου: «Δε με ξέρεις καλά εμένα, Αντωνάκη μου. Θα βάλω το καπελάκι μου στραβά και μη την είδατε την Ελενίτσα». Εσύ κάπου εκεί θα ξεσπάς σε γέλια και θα έχεις ήδη ξεχάσει ότι είχα φύγει για λίγο.
Άσε με να σου δοθώ, χαζοβιόλη, και πίστεψέ με θα το γουστάρεις. Θα είμαι μια σωστή κυρία και μια σωστή ερωμένη με τα όλα της.
Αρκεί μονάχα να γκρεμίσουμε εκείνους τους τοίχους που έχουμε σηκώσει για άμυνα. Μιλάω για τον φόβο ότι θα εκτεθούμε συναισθηματικά, θα πληγωθούμε, θα δεθούμε, θα ξεγυμνωθούμε και άντε να μαζεύουμε τα κομμάτια μας στο τέλος.
Κάνε μου την χάρη να το κατεδαφίσουμε αυτό το οχυρό. Διεκδικώ το δικαίωμα να εκφράζομαι ολοκληρωτικά κι ελεύθερα σε αυτή την σχέση. Αν δε μου το αναγνωρίζεις το απαιτώ, γλυκέ μου. Αν μου το στερείς θα μου επιτρέψεις να αποχωρήσω ησύχως.
Άσε με να σου δοθώ και θα μείνω.
Συντάκτης: Χριστίνα Πέσιου
