A friend in need is a friend indeed είπαν οι Placebo το 1998 δίνοντας έτσι έναν ροκ ορισμό περί πραγματικής φιλίας και δεσμών που καθιερώνονται μέσα στον χρόνο ως άρρηκτοι.
Με αφορμή το άσμα, λοιπόν, και εν μέσω εορταστικής εξαλλοσύνης ανατρέχω στο πολύ κοντινό παρελθόν και συνειδητοποιώ πως ένας άγραφος νόμος που έχει επισφραγίσει φιλίες ετών ορίζει ότι «φίλος εστί ο επί συρροή υποβαστάζων τον διατελών σε μέθη φίλο».
Με άλλα λόγια, αυτός που επανειλημμένα θα σε υποβαστάζει στα κομμάτια σου μέχρι να βρεις το δρόμο για το κρεβάτι είναι αδιαμφισβήτητα αληθινός φίλος ή μήπως κάνω λάθος;
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μία ευρεία κλίμακα όταν μιλάμε για μεθύσι. Το αντικείμενο της παρατήρησής μου αφορά το έσχατο σημείο εξαθλίωσης του φίλου λόγω ακαταλόγιστου πιώματος ή κοινώς την κατάσταση που τον χαρακτηρίζει ως σκνίπα, τύφλα, τάβλα ή σταφίδα.
Ποιος δεν έχει κληθεί κάποια στιγμή να βοηθήσει έναν φίλο που είναι λιώμα να σταθεί με κάποιον τρόπο στα πόδια του μέχρι να μπει στο ταξί ή στο αυτοκίνητο και χωρίς πολλά λόγια στο κρεβάτι του;
Ποιος δεν έχει βρεθεί στις τουαλέτες του μπαρ με έναν φίλο που προσπαθεί να αποβάλλει τον «Βόσπορο» που ήπιε ώστε να μπορέσει να φύγει από το μπαρ στην καλύτερη των περιπτώσεων σέρνοντας το κορμί του χωρίς να μπουσουλάει;
Ποιος δεν έχει ξημερωθεί σε κάποιο μπαρ περιμένοντας έναν φίλο που είναι στο τσακίρ κέφι να καταδεχτεί να πιει λίγο καφέ με το φως της μέρας μπας και φύγουν επιτέλους από το μπαράκι πριν τους διώξουν με τις κλωτσιές;
Ποιος δεν έχει νιώσει την ξεφτίλα και το ρεζιλίκι εξαιτίας της κραιπάλης ενός φίλου;
Ποιος δεν έχει προσπαθήσει να κρυφτεί ή τουλάχιστον να καλύψει τη συμπεριφορά ενός φίλου που περισσότερο μοιάζει με το κοριτσάκι από τον εξορκιστή στην περιβόητη σκηνή με την ατάκα «fuck me, fuck me, fuck me», παρά με τη φυσιογνωμία του καλού του φίλου;
Η προφανής απάντηση είναι πως όλοι μας κάποτε έχουμε βρεθεί μάρτυρες μίας αν όχι όλων των παραπάνω σκηνών. Αποδείξαμε τρόπον τινά πως είμαστε πραγματικοί φίλοι υπομένοντας τις παραπάνω δοκιμασίες. Τις περισσότερες φορές έχει και πλάκα.
Βλέπεις έναν κατά τα άλλα συνεσταλμένο και σοβαροφανή χαρακτήρα να μεταμορφώνεται. «Ας είναι, μωρέ… Ας πιει και λίγο παραπάνω κι ας ξεφύγει. Η σοβαροφάνεια μας έχει καταπιεί. Να είμαστε τυπικοί, συνεπείς, ευγενικοί ενήλικες. Γιατί να μην αφήσουμε το αλκοόλ να μας απελευθερώσει για λίγο;» θα πεις την πρώτη φορά που θα δεις έναν φίλο να ενσαρκώσει τις παραπάνω συμπεριφορές. Θα το διασκεδάσεις αν δε χαλάσει τελείως η βραδιά σου και end of the story.
Με το πέρας της εορταστικής περιόδου που είναι εκ φύσεως χαλαρή, ελαστική και ανεκτική βλέπεις τον ίδιο φίλο να ξαναμεταμορφώνεται στο κοριτσάκι που λέγαμε πριν και εσύ καλείσαι να παίξεις τον ρόλο του εξορκιστή.
«Περνάει δύσκολη φάση, ρε γαμώτο! Απολύθηκε πρόσφατα και μαζί με τη δουλειά έχει κι ένα ωραιότατο κέρατο ως διακοσμητικό από την τελευταία σχέση. Λογικό είναι να το ρίξει έξω και να πίνει λίγο παραπάνω τώρα τελευταία. Φάση είναι θα περάσει. Ας δείξουμε λίγη κατανόηση ως φίλοι, ξεχνιέται με το ποτό.» θα πεις την δεύτερη και την τρίτη φορά που θα σέρνεις τα κομμάτια του φίλου σου μετά την κραιπάλη του.
Οι μέρες περνάνε, οι καταστάσεις στη ζωή του φίλου σου έχουν πάρει θετική τροπή αλλά το πιόμα καλά κρατεί. Έχεις ξεχάσει πλέον πόσα βράδια είδες το ίδιο έργο και συνειδητοποιείς πως δεν είναι οι γιορτές,ούτε οι άσχημες συγκυρίες που ωθούν το φιλαράκι σου σε ένα παραπάνω «στην υγειά μας», είναι απλά ο τρόπος διασκέδασής του.
Δεν πίνει για να ξεφύγει αλλά απλούστατα γιατί το γουστάρει.
Στην περίπτωση που η δοκιμασία της φιλίας παίρνει τέτοια τροπή δε μιλάμε πλέον για δοκιμασία φιλίας αλλά για εκμετάλλευση του όρου φιλία – και να με συγχωρείτε για τον βαρύγδουπο χαρακτηρισμό αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις στηρίζονται στη διαδραστικότητα.
Διαδραστικότητα σημαίνει αλληλεγγύη όταν προκύπτει ανάγκη. Να με συγχωρείτε αλλά ο υποστηρικτικός ρόλος σε έναν άνθρωπο που βγαίνει για να πιει κι όχι για να πει είναι περισσότερο ρόλος αδιαφορίας παρά ενδιαφέροντος.
Θα τον (υπο)στηρίξω τον φίλο μου αλλά δε θα λειτουργήσω ως δεκανίκι για να τον μεταφέρει το αλκοόλ σε μια εικονική πραγματικότητα.
Θα τον ταρακουνήσω. Θα τον ξυπνήσω. Θα του θυμίσω ότι είναι όμορφη η βραδιά και χωρίς αλκοόλ. Θα του βάλω τρικλοποδιά για να πέσει χωρίς να έχει πιει και αν χτυπήσει θα είμαι εκεί να του κλείσω την πληγή.
Θα του δώσω έτσι να καταλάβει ότι είμαι πραγματικός φίλος κι αξίζουν τα βράδια μας να είναι 100% ρεαλιστικά. Αν δεν το καταλάβει, κάνουμε ένα τελευταίο «στην υγειά μας» και αποχωρώ.
Συντάκτης: Χριστίνα Πέσιου
