Να εκτιμάς τα όμορφα μέσα σε όλη την ασχήμια

O καθένας βασανίζεται από κάτι που τον πνίγει, ένα συναίσθημα, ένα βίωμα, μία κατάσταση· ανεξαρτήτως βαθμίδας στην κλίμακα σημαντικότητας. Αναφέρομαι σε κάθε άτομο το οποίο πέφτοντας στο κρεβάτι δεν καταφέρνει τόσο απλά να κοιμηθεί. Σε κάθε άτομο που αργά το βράδυ, έρχεται αντιμέτωπος με αυτό το γνωστό βάρος στο στήθος. Το βάρος αυτό που δε σε αφήνει να αναπνεύσεις, που εξαναγκάζει τα πάντα γύρω σου να εκτελέσουν κυκλική κίνηση η οποία κάθε άλλο παρά ομαλή είναι.

Στην έναρξη του φαινομένου αυτού, η σκέψη του αντικειμένου που σε βασανίζει περνά αστραπιαία από το μυαλό σου και πριν το καταλάβεις ξεκινά να πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα. Η μία σκέψη γεννά την άλλη, έως ότου πληθαίνουν τόσο πολύ, ώστε σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι αιωρείσαι στο χάος. Αδυνατείς να βρεις διέξοδο από το πρόβλημα, αδυνατείς να σκεφτείς καθαρά. Το βάρος στο στήθος γίνεται ασήκωτο, σε πιέζει τόσο πολύ που οι σκέψεις ξεκινούν να κυλούν από τα μάτια, μέχρι που στερεύουν.

Τότε είναι που μένεις άδειος, κοκαλωμένος, κοιτώντας το ταβάνι. Αισθάνεσαι ότι πνίγεσαι στη δυστυχία σου και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις. Γιατί «δυστυχία» το έχεις βαπτίσει εσύ· εσύ που δεν έχεις συνειδητοποιήσει πόσο βαθιά είναι η σημασία της λέξης αυτής. Όσο χαοτική κι αν θεωρείς την κατάσταση την οποία βιώνεις, αν εξακολουθείς να προσδίδεις αξία στη ζωή σου, σου απαγορεύεται η χρήση της λέξης «δυστυχία».

Το μυστικό για να αποφύγεις τον πνιγμό, η φιάλη οξυγόνου σου, είναι ένα πράγμα· η στήριξη. Όχι, δεν εννοώ κάποιο άτομο δίπλα σου που θα απαγγέλλει όμορφα ποιηματάκια και εσύ θα κουνάς το κεφάλι καταφατικά, παριστάνοντας πως τον πιστεύεις. Εννοώ ένα στήριγμα δικής σου επιλογής, μία ομάδα καταστάσεων που να προσδίδει τόση ευτυχία στη ζωή σου, ώστε να σε κάνει να αισθάνεσαι πληρότητα. Ένα στήριγμα που να μπορεί να σε κάνει να πεις με σιγουριά ότι η παρουσία του και μόνο είναι αρκετή για να θεωρείσαι ευτυχισμένος. Αυτό το στήριγμα που σε περίπτωση απουσίας του, η λέξη «δυστυχία» θα σου επιτρεπόταν σε βαθμό απεριόριστο.

Αρχικά θα σου φανεί ανούσιο, μα αυτό θα είναι η άγκυρά σου. Τη στιγμή που θα τη βρεις, ταυτόχρονα θα συνειδητοποιήσεις πόσα όμορφα πράγματα υπάρχουν στη ζωή σου και σε κρατούν από το να διαλύσεις ψυχολογικά. Θα είναι τα πράγματα αυτά, που μέσα στο χάος που έχεις νοητά δημιουργήσει, τα αγνοείς. Όταν τα παρατηρήσεις, θα σοκαριστείς με το πόσο πολύ τα έχεις ανάγκη. Είναι αυτά που αντισταθμίζουν τα αρνητικά, που δεν τα αφήνουν να σε καταστρέψουν.

Το επόμενο βράδυ λοιπόν, κλείσε τα μάτια σου, πάρε μια βαθιά ανάσα και σκέψου την άγκυρά σου. Όχι, όχι· περίμενε. Δε θα αρχίσω κι εγώ τα ποιηματάκια με τις θετικές σκέψεις και τη θετική πλευρά κάθε κατάστασης. Βασισμένος σε αερολογίες, τον πνιγμό δεν το γλιτώνεις. Σκέψου απλώς κάτι που σε έκανε να νιώσεις χρήσιμος σήμερα, κάτι που σου φάνηκε ενδιαφέρον, κάτι που σε έκανε να λυθείς στα γέλια· που σε έκανε να νιώσεις ζωντανός.

Στοιχηματίζω ότι αναπολώντας αυτό το αστείο, θα σε πιάσουν τα γέλια ξανά και άθελά σου, τελειώνοντας το χαχάνισμα, θα πάρεις μια βαθιά ανάσα. Ε, αυτή λοιπόν είναι η ανάσα που χρειαζόσουν, το οξυγόνο που είχες τόσο ανάγκη. Και μετά θα κλείσεις τα μάτια χαμογελώντας, ξεχνώντας κάθε βάρος στο στήθος. Γιατί η λύση που θα σε ικανοποιούσε μπορεί να μη βρεθεί ποτέ, μα δεν πειράζει, θα έχεις βρει άλλα τόσα πράγματα που σε ικανοποιούν. Εξάλλου, δε σταματάς ποτέ να ονειρεύεσαι επειδή είχες ένα εφιάλτη.

Κλείνοντας, θα επαναλάβω την πιο όμορφη συμβουλή που μου έχει ποτέ δοθεί. «Εύχομαι να φτάσεις την Ιθάκη. Αλλά μην στεναχωρηθείς αν δεν είναι ανοιχτή η λεωφόρος. Ακολούθησε τα μονοπάτια που είναι ελεύθερα κάθε φορά, μπορεί να έχουν περισσότερο ενδιαφέρον. Αγώνας είναι η ζωή. Αγώνας για την ελευθερία της ψυχής και τους πνεύματος. Κάθε νίκη, είναι και μία ευτυχία».