Όσο πιο σπάνια ερωτεύεσαι τόσο πιο δυνατά

Την αξία του έρωτα όλοι κάποια στιγμή την βιώνουν στη ζωή τους. Το θέμα είναι σε ποια πλευρά ανήκεις. Γιατί ακόμα κι εδώ πρέπει να διαλέξεις πλευρά. Ανήκεις στην πλευρά του ενθουσιασμού ή ανήκεις στην πλευρά του παράφορου έρωτα; Ανεξερεύνητα μέτρα μιας ζυγαριάς που δεν μπορείς να δεις προς τα πού γέρνει.

Κανένας μας δε θέλει να παραδεχτεί πως ο έρωτάς του για κάποιον είναι απλώς ενθουσιασμός. Κανένας δε θέλει να δείξει πως η δύναμη των συναισθημάτων του είναι απλώς η παρόρμηση. Σε ποια πλευρά, λοιπόν, ανήκεις;

Είσαι, άραγε, από αυτούς που ενθουσιάζονται εύκολα με το πρώτο βλέμμα, με την πρώτη σπιρτάδα, με το πρώτο άγγιγμα; Αν ναι, αν δηλαδή ανήκεις σε αυτούς που ερωτεύονται εύκολα, μη φοβάσαι να το παραδεχτείς. Μια καρδιά μπορούσε ανέκαθεν να πάλλεται σε πολλές συχνότητες. Αν κάποιο πρόσωπο πληροί τα κριτήρια που έβαλες εσύ στον εαυτό σου για να πάρει κάποιος τον τίτλο του επιθυμητού, δε θέλει πολύ για να τραβήξει την προσοχή σου και να βρεθείς ερωτοχτυπημένος.

Πράγματι, είναι δύσκολο για εσένα τον ενθουσιώδη να μείνεις σταθερός σε αυτό σου τον έρωτα, όχι όμως από επιλογή, αλλά απ’ τη φύση σου. Για εσένα ο έρωτας είναι ένα φίλτρο μαγικό που η επιρροή του δε διαρκεί πολύ. Ψάχνεις κάθε φορά το καινούριο μπουκάλι στους σωρούς βιωμάτων και καθημερινότητας με σκοπό να νιώσεις τη μαγική αυτή ευφορία ξανά να κυλά στις φλέβες σου και να διεγείρει την κάθε σου αίσθηση.

Για σένα που η ζυγαριά του έρωτα γέρνει προς το πλήθος, μη φοβάσαι, δεν είναι κάτι κακό ή επιπόλαιο το να είσαι ενθουσιώδης, αλλά κάτι αυθόρμητο και εκστασιακό, που δίνει ζωή στην καθημερινότητά σου μέσα απ’ την ανανέωση.

Αν τώρα ανήκεις σε αυτούς που ερωτεύονται λίγες φορές, τότε η καρδιά σου είναι σαν ένας εξερευνητής που ψάχνει να βρει την πραγματική συχνότητα των παλμών της, αυτήν που θα την γεμίζει ζωή ακατάπαυστα. Δεν ικανοποιείσαι με μαγικά βότανα κι ερωτικά μαντζούνια που θα σου προσφέρουν αυτήν την ευφορία που ζητάνε κάποιοι, την ευφορία της στιγμής.

Εσύ θες να βρεις αυτόν που δε θα σου αφήσει άλλη επιλογή απ’ το να υποκύψεις. Όταν σε κυνηγάει ο έρωτας, η λογική σου είναι ασπίδα για τα βέλη του, μα το ξέρεις πως θα θυσιαστείς εν τέλει στο βωμό του όταν βρεθεί το πρόσωπο που θα γεμίσει κάθε σπιθαμή του «εγώ» σου με αυτόν. Θα γίνεις ικέτης στις επιθυμίες του και θα παρακαλάς για λύτρωση μέσα απ’ την αγάπη.

Τώρα αν με ρωτάς ποιο είναι το καλύτερο; Αυτό είναι υποκειμενικό, όπως καθετί που έχει να κάνει με αισθήματα. Κάποιοι θεωρούν πως να ανήκεις στο πλήθος είναι το πρέπον, γιατί έτσι είναι ο έρωτας, παρορμητικός και κρατάει λίγο. Κάποιοι άλλοι αναζητούν την ποιότητα, γιατί όταν ερωτεύεσαι ο κόσμος σου αλλάζει χρώμα για πάντα. Και τα δύο μεν έχουν τη γοητεία τους, την ομορφιά τους, αλλά έχουν επίσης και τα ελαττώματά τους.

Η αλήθεια είναι πως στις μέρες μας, με όλες αυτές τις διαδικτυακές επαφές που υπάρχουν, συναντάς σπανιότερα κάποιον που να ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Οι τόσες όμορφες παρουσίες που κυκλοφορούν γύρω μας και μπαίνουν τόσο εύκολα στη ζωή μας μέσα απ’ τις εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης, φέρνουν τη ζυγαριά προς την ποσότητα.

Αν, όμως, εμβαθύνει κάνεις στο μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα αυτής της επιρροής, θα δει πως εν τέλει καταλήγει στο δεύτερο. Κι αυτό συμβαίνει γιατί η ψευδαίσθηση της επαφής και της αποδοχής ενός αιτήματος φιλίας οδηγεί τον εκάστοτε αιτούντα στον ενθουσιασμό, κάτι το οποίο δεν αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα. Όταν η αυλαία, λοιπόν, πέσει και πάψει η εικόνα να είναι το παν και μια σέλφι να καθορίζει τον έρωτα, θα δεις πως είναι άλλα τα κριτήρια κι όλα σε οδηγούν, τελικά, στο να αναζητήσεις την ποιότητα.

Στα δικά μου μάτια σίγουρα όσο πιο σπάνια ερωτευτεί κάνεις τόσο πιο δυνατά ερωτεύεται, μα είναι δύσκολο να μάθεις σε ποια πλευρά της ζυγαριάς ανήκεις απ’ την αρχή, γιατί κανείς δεν ξέρει πότε θα νιώσει ούτε πόσο έντονο θα ‘ναι αυτό. Ένα είναι σίγουρο πως κανένας εν τέλει δε γλυτώνει τη ζυγαριά. Θα γύρει κάποτε στην πλευρά σου και θα βρεθείς κι εσύ ερωτευμένος.