Να προσπαθείς για τους ανθρώπους που αξίζουν

Όλη μας η ζωή απαρτίζεται από σχέσεις διαφόρων ειδών. Σχέσεις συγγενικές, φιλικές, επαγγελματικές, ερωτικές, εχθρικές. Όλες αυτές οι σχέσεις καθορίζουν ποιοι είμαστε, ποιοι γινόμαστε ή ακόμα και ποιοι θέλουμε να είμαστε χωρίς να μπορούμε να γίνουμε. Άρα δεν καθορίζουμε εμείς το ποιοι είμαστε, οι άλλοι το κάνουν για μας; Αυτό είναι καλό ή κακό; Συμβαίνει σε όλους; Εγώ, δηλαδή, καθορίζω την αλλαγή του χαρακτήρα κάποιου του περιβάλλοντός μου;

Πολλά ερωτήματα μαζεύτηκαν. Ποιος έχει τις απαντήσεις; Κι άλλη ερώτηση, έλεος. Η αλήθεια, μάλλον, είναι πως ο χαρακτήρας μας ή η συμπεριφορά μας μεταβάλλεται αναλόγως τον άνθρωπο με τον οποίο συναναστρεφόμαστε την προκειμένη στιγμή, βασικός παράγοντας βέβαια είναι και το τι είδους σχέση έχουμε μαζί του. Μήπως μεταβάλλεται η συμπεριφορά μας κι όχι ο χαρακτήρας μας; Ένα απ’ τα πιο βασικά ερωτήματα είναι αν ο άνθρωπος όντως αλλάζει.

Ο καθένας επιλέγει να συμπεριφέρεται και να μεταβάλει τη συμπεριφορά του ανάλογα με την κατάσταση που αντιμετωπίζει, ένας άνθρωπος πολύ σκληρός, δυνατός, ψύχραιμος μπορεί έξω από ένα δωμάτιο νοσοκομείου να λυγίσει -είτε από χαρά είτε από στεναχώρια, δεν έχει σημασία. Το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι η μεταβολή στην συμπεριφορά του. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την αντίδρασή του όταν βρίσκεται υπό πίεση, σε τέτοιες καταστάσεις φαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρας κάποιου.

Όσο μεγαλώνεις τόσο διαμορφώνεις χαρακτήρα, αποκτάς εμπειρίες, αντιμετωπίζεις δυσκολίες, άνθρωποι έρχονται και φεύγουν απ’ τη ζωή σου. Συνήθως η απώλεια ενός ανθρώπου είναι ένα απ’ τα πιο δύσκολα πράγματα που βιώνεις στη ζωή σου, είναι μία τόσο ψυχοφθόρα αλλά και στρεσογόνα διαδικασία, σαν τις πανελλήνιες. Υπάρχει κι η πιθανότητα να μη σε νοιάζει το γεγονός πως κάποιος αποχωρεί απ’ τη ζωή σου, τότε μπορεί και να γίνεται για καλό. Αν δε νοιάζεσαι, δεν ήταν σημαντικός για τη ζωή σου.

Η ουσία είναι να αισθάνεσαι άνετα μέσα στην ίδια σου τη ζωή, να υποστηρίζεις τις επιλογές σου –σωστές ή λανθασμένες, δεν έχει σημασία, είναι δικές σου–, πρέπει να αποδέχεσαι τα λάθη σου και να προχωράς, αλλά πρέπει και χαίρεσαι όταν μαθαίνεις απ’ τα λάθη σου.

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου θα κάνεις επιλογές και θα μάχεσαι με όλη σου τη δύναμη να είσαι σωστός απέναντι σε όλους. Αυτή είναι η μαγκιά, να παλεύεις για μια ζωή κάνοντας το καλύτερο δυνατό βάσει των δυνάμεών σου, γιατί ο καθένας έχει το πλαφόν του κι αυτό είναι λογικό. Δε γίνεται να πιέζεις μόνο εσύ τα όριά σου, ίσως τότε παλεύεις άδικα για μια μονόπλευρη σχέση.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν τη μοναξιά, ο άνθρωπος δε φτιάχτηκε για να είναι μόνος του, δημιουργήθηκε για να μοιράζεται τη ζωή του, την αγάπη του, τη φιλία του, την εμπειρία του με άλλους ανθρώπους και γι’ αυτό πρέπει κάθε μέρα να παλεύεις να διατηρείς αυτές τις σχέσεις.

Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν δουλειά, υπομονή και κατανόηση για να διατηρούνται, αλλά όλα αυτά δεν πρέπει να είναι μονόπλευρα. Πρέπει να είναι αμοιβαία για να έχει σωστές και γερές βάσεις μια σχέση.

Πώς ξέρεις ότι μερικές σχέσεις είναι μοναδικές; Είναι απλό. Όταν κανείς δεν μπορεί να τις αντικαταστήσει, όταν κάτι λείπει.

Όσο εσύ προσπαθείς να είσαι η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού σου για σένα και τους γύρω σου, υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν το εντελώς αντίθετο, άνθρωποι τοξικοί που χαλάνε την ηρεμία σου, επιτίθενται στη χαρά σου κι αποσπούν κάθε θετικό κομμάτι της ζωής σου. Τέτοιου είδους άνθρωποι πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα απ’ τη ζωή σου, πιο γρήγορα κι από γυναίκα που έχει εντοπίσει εκπτώσεις σε κατάστημα καλλυντικών και τρέχει με ταχύτητα φωτός να ψωνίσει.

Δεν ξέρουμε αν οι τοξικοί άνθρωποι ήταν πάντα έτσι ή αργότερα από αυτά που βίωσαν μεταβλήθηκαν σε αυτά τα πλάσματα, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως σε όλους συμβαίνουν άσχημα κι επίπονα γεγονότα, αλλά δεν πρέπει να ζούμε τη ζωή μας καθοδηγούμενοι απ’ τα άσχημα. Παίρνουμε τον χρόνο μας, επουλώνουμε τις πληγές μας και συνεχίζουμε να ελπίζουμε και να προσπαθούμε για ένα αύριο το οποίο αξίζουμε.

Για να ξέρεις ότι είσαι σε καλό σημείο στη ζωή σου χωρίς να έχεις αμφιβολίες πρέπει να αναρωτιέσαι, «αν μπορούσα να μιλήσω με τον 7χρονο εαυτό μου, εκείνο το παιδί θα ήταν περήφανο για αυτό που έγινα ή έχω καταλήξει κάποιος που δεν ήθελα;»