Δεν υπάρχει πιο ζεστό ρούχο απ' το καβατζωμένο φούτερ του αγοριού σου

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι πιάσανε για τα καλά τα κρύα, όσο πιο πολύ περνάει καιρός τόσο πιο πολύ κρύο κάνει. Τι κάνουμε τώρα; Βρίσκουμε τα πιο ζεστά μας ρούχα και μεταλλασσόμαστε σε κρεμμυδάκια απ’ τις πολλές στρώσεις υφασμάτων. Ποιο είναι, όμως, το πιο ζεστό ρούχο της ντουλάπας μας; Μα και βέβαια το φούτερ του αγοριού μας. Τι θέλεις να πεις ότι είναι δικό του, ναι, σιγά, ανήκει σε όποιον προλάβει να το φορέσει. Στην τελική, σου πάει περισσότερο.

Όσο περισσότερο του αρέσει αυτό το φούτερ τόσο περισσότερο αρέσει και σε σένα, τώρα γιατί δε χαίρεται που τα δύο αγαπημένα του πράγματα πάνε πακέτο δεν ξέρω. Είναι δεδομένο πως δεν τα φοράμε μόνο μέσα στο σπίτι, τα περιφέρουμε περήφανα καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας κάνοντας όλες μας τις καθημερινές δουλειές μέσα στη ζεστή αγκαλιά του φούτερ, που αν μπορούσαμε θα κρατούσαμε για πάντα.

Κατά πάσα πιθανότητα κάθε φορά που αγοράζουμε κάτι για σένα, κατά βάθος το διαλέγουμε με την πιθανότητα ότι κάποια στιγμή θα το φορέσουμε εμείς. Μα δεν είναι σέξι; Ειδικά προς το τέλος της μέρας όταν μένουμε μόνο με αυτό και τίποτα άλλο.

Πιστεύω πως είναι θεσμός κι όλες οι γυναίκες το κάνουν, δεν υπάρχει περίπτωση γυναίκας που δεν έχει απολαύσει τη στιγμή που καβάτζωσε με συνοπτικές διαδικασίες τη ζακέτα, το φούτερ ή ακόμα και το μπλουζάκι του καλού της και δεν ένιωσε μια γλυκιά ικανοποίηση όταν περήφανα το φόρεσε.

Μπορεί να γκρινιάζουν, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι τους αρέσει να φοράμε τα ρούχα τους, το απολαμβάνουν γιατί αισθάνονται πως τους ανήκουμε λόγο παραπάνω. Άσχετα με το γεγονός ότι μαλώνουμε πάνω απ’ την απλώστρα για το ποιος από τους δύο θα βάλει το ρούχο.

Μα καλά, άλλα ρούχα δεν έχετε, γιατί πρέπει να μας χαλάσετε το χατίρι; Εμείς είμαστε γυναίκες, πότε δε μας φτάνουν τα ρούχα μας, ποτέ δε θα έχουμε αρκετά και πάντα θα μας βολεύουν λίγο περισσότερο τα δικά σας. Πώς να το κάνουμε τώρα, μας κάνει να νιώθουμε ωραία, εμείς το βλέπουμε ρομαντικό και μας αρέσει, αποδεχτείτε το να πάμε παρακάτω και να βρούμε κι άλλα ρούχα να μοιραστούμε.

Είναι όπως όταν ήμασταν μικρά και δεν παίρναμε ποτέ ζακέτα και πάντα ξεπαγιάζαμε απ’ το κρύο, αλλά κάποιο αγοράκι λίγο πιο ευγενικό κι ιππότης απ’ τους άλλους μας έδινε τη δική του, εννοείται πως ξεπάγιαζε εκείνος μετά, αλλά δεν έχει σημασία και κάπως έτσι ξεκινούσαν εκείνα τα αθώα, τα πρώτα, τα δειλά και ρομαντικά love stories της εποχής. Συνήθως αυτές οι ζακέτες δεν επιστρέφονταν ποτέ, αλλά ούτε και κανένας τις ζητούσε, εκτός κι αν δεν προοριζόταν η κατάσταση για ρομαντική ιστορία και την έπαιρνες γραμμή από αυτό.

Όπως και να ‘χει, όταν μοιράζεσαι τη ζωή σου, το κρεβάτι σου και τον χρόνο σου με κάποιον, δεν πειράζει να μοιράζεσαι και μερικά απ’ τα ρούχα σου, αν αυτό είναι που κάνει την κοπέλα σου να νιώθει άνετα, τι σε πειράζει; Τίποτα.

Ούτως ή άλλως συνέχεια προσπαθείς να την κάνεις χαρούμενη κι ευτυχισμένη κι αυτός είναι ο εύκολος τρόπος, το να χρησιμοποιούμε τα πράγματά σας μας κάνει χαρούμενες. Απ’ τα πιο μικρά πράγματα, όπως η κολόνια σας μέχρι και τον υπολογιστή σας, για κάποιο λόγο μας βολεύουν λίγο περισσότερο απ’ τα δικά μας πράγματα. Ίσως γιατί νιώθουμε έτσι πιο κοντά σας.