Έγινα σαν τα μούτρα σου

Ορίστε, τι κατάλαβες; Με τούτα και με ‘κείνα χωρίσαμε. Τα κατάφερες. Σπαταλήσαμε τόσο καιρό να γκρινιάζουμε, να μαλώνουμε, να προσπαθούμε, να ελπίζουμε κι εσύ τα πήρες και τα έκανες σαλάτα. Τώρα κάτσε και φάε τη σαλάτα σου. Τώρα θα με ψάχνεις και δε θα μπορείς να με βρεις.

Το διαλύσαμε γιατί δεν μπορούσες να ωριμάσεις να συμπεριφερθείς ως ενήλικας που βρίσκεται σε μια ώριμη σχέση. News alert δεν είναι αστείο να σε ψάχνω με τις ώρες κι εσύ σκοπίμως να μην σηκώνεις τα τηλέφωνα για να δεις αν θα ανησυχήσω κι ενδιαφερθώ. Ούτε η κολλητή μου όταν ήμασταν στο λύκειο δεν έκανε τέτοιες κατινιές. Είναι απαράδεκτο να τεστάρεις με κάθε ευκαιρία τη σχέση μας, την αγάπη μου, αλλά πάνω από όλα την υπομονή μου. Πάει, δεν έχω άλλη αντοχή να ανεχτώ αυτή τη συμπεριφορά.

Από σένα πλέον όλα τα περιμένω, ακόμα και τα τηλέφωνα με απόκρυψη στο άσχετο μήπως και καταλάβεις πού είμαι και με ποιον. Όπως τότε που πρωτοξεκινήσαμε να βγαίνουμε και ντρεπόσουν να με παίρνεις συνέχεια τηλέφωνο για να μην πούνε οι φίλοι σου ότι κόλλησες μαζί μου και τρέχεις από πίσω μου, οπότε με έπαιρνες με απόκρυψη κι όταν αργότερα σε ρωτούσα αν ήσουν εσύ το αρνιόσουν πεισματικά.

Μετά από τόσο καιρό περιμένω πάνω απ’ το τηλέφωνο για ένα σου σημάδι, που δεν έρχεται κι εγώ επιμένω γιατί, ναι, μεν δεν άντεχα άλλο τη συμπεριφορά σου, αλλά μάλλον δεν μπορώ να αντιμετωπίσω και την ξαφνική ολική έλλειψή σου απ’ τη ζωή μου. Δεν νιώθεις το ίδιο; Μπόρεσες τόσο γρήγορα να συνηθίσεις το κενό της απουσίας μου; Δε σε ενοχλεί που δε λέμε καλημέρα; Εμένα γιατί με ενοχλεί; Μήπως μετά από τόσα χρόνια αλλάξαμε χαρακτήρες;

Θέλω να σε ακούσω, να δω γιατί δεν έχεις την ανάγκη να επικοινωνήσεις μαζί μου όπως την έχω κι εγώ. Μάλλον, θα σε πάρω εγώ τηλέφωνο, γιατί δεν μπορώ να μην ξέρω τι είναι αυτό που έφερε τόση αλλαγή κι από εκεί που έψαχνες απεγνωσμένα τρόπους για να επιβεβαιώσεις την αγάπη μου και το ενδιαφέρον μου, εσύ είσαι τώρα αυτός που δεν επικοινωνεί μαζί μου.

Ένας λογικός άνθρωπος θα έλεγε τώρα να τα αφήσω όλα πίσω μου και να κοιτάξω μπροστά. Αλήθεια, κι εγώ θέλω να πάω παρακάτω και να συνεχίσω τη ζωή μου και θεωρώ ότι αυτή η σχέση είχε βαλτώσει και δεν πήγαινε άλλο, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορώ να δεχτώ πως απ’ τη μια στιγμή στην άλλη είναι σαν να μην ήμουν τόσα χρόνια στη ζωή σου κι ότι μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα σταμάτησες να έχεις την ανάγκη για την παραμικρή επικοινωνία μαζί μου.

Δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μου, δεν μπορώ να βρω λογική εξήγηση. Να σου πω και την αλήθεια, δε θέλω να πιστέψω πως μετά από τόσο καιρό μαζί βρήκες τόσο εύκολα τρόπο να με αποβάλλεις έτσι γρήγορα απ’ τη ζωή του ενώ εγώ δεν μπορώ να το κάνω.

Πραγματικά δεν ξέρω τι με ενοχλεί περισσότερο. Εσύ που δε με έχεις ανάγκη; Εγώ που έχω ανάγκη εσένα; Εσύ που χωρίσαμε και δε σε νοιάζει; Ή εγώ που μετατρέπομαι σε κάτι που μέχρι τώρα έκραζα; Μάλλον χωρίσαμε και έγινα εσύ για να μη μου λείπεις τόσο.