Έρωτας είναι ό,τι σε κάνει να χαμογελάς

Πολλά έχουν γραφτεί, πολλά έχουν ειπωθεί, τα περισσότερα, όμως, από αυτά δεν μπορούν να εκθειάσουν σωστά το μέγεθος του πανικού που επικρατεί στο κεφάλι και στο σώμα ενός ερωτευμένου. Βέβαια, κάτι ακόμα που πρέπει να ειπωθεί τώρα είναι πως δεν ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο μόνο, -όχι∙ ερωτεύεσαι μία ιδέα, ένα μωρό, ένα ζώο, μία στιγμή, μία κατάσταση, ένα τραγούδι, ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα μέρος, μια γνώριμη μυρωδιά ή ακόμα κι όλα αυτά μαζί.

Έρωτας δεν είναι μόνο να θέλεις να είσαι με έναν άνθρωπο, είναι και το παθιάζεσαι, να κοπιάζεις να προσπαθείς να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο, είναι όμως και το μην πληρώνεις τη ΔΕΗ σου για να πάρεις εκείνα τα παπούτσια που «ερωτεύτηκες» ή την καινούρια παλέτα της Anastasia -κι ας ανάβεις δοκιμαστικά το φώς του μπάνιου κάθε πρωί για να δεις αν έχεις ακόμα ρεύμα.

Τώρα θα μου πεις, παρομοιάζεις των έρωτα για έναν άνθρωπο με τον έρωτα για υλικά αγαθά; Μπορεί, γιατί όταν δεν έχεις τον έρωτα και την αγάπη ενός ανθρώπου, στρέφεσαι στα υλικά αγαθά κι αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Τα υλικά αγαθά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας και διαφέρουν ανάλογα με τον άνθρωπο. Κάποιον μπορεί να τον κάνει χαρούμενο η αγορά ενός καινούριου κινητού, τάμπλετ ή υπολογιστή, κάποιον άλλο η αγορά ενός προϊόντος ομορφιάς, ή ακόμα κι ένα ζευγάρι παπούτσια.

Όλα τα παραπάνω προσφέρουν ένα αίσθημα ικανοποίησης και χαράς. Μέχρι βέβαια να βγει κάτι καινούριο και να ανυπομονείς να αγοράσεις και το επόμενο. Αυτό, όμως, μπορεί να συμβεί και με έναν άνθρωπο, ενώ είσαι με κάποιον να ερωτευτείς κάποιον άλλο. Ούτε κι αυτό είναι κακό, συμβαίνει -αρκεί να μην τον πληγώσεις και να του φερθείς όσο πιο ντόμπρα μπορείς, γιατί με αυτόν τον άνθρωπο μέχρι τώρα μοιραζόσουν το κρεβάτι σου άρα κάτι θα σήμαινε για σένα.

Η σημερινή κοινωνία είναι βασισμένη σε ένα καταναλωτικό πλάνο, όσα χρήματα βγάζεις τόσα χρήματα επενδύεις στην αγορά, δεν υπάρχει όριο, δεν έχει σημασία το πόσα χρήματα έχεις, πάντα θα υπάρχει κάτι το οποίο θα θες να αγοράσεις. Η διαφορά ανάμεσα στην κατανάλωση και την υπερκατανάλωση είναι πολύ λεπτή, λεπτή όσο κι οι άκρες σου μετά από ντεκαπάζ.

Το μόνο σίγουρο είναι πως όταν δουλεύεις σκληρά πρέπει να ανταμείβεις τον εαυτό σου με κάτι που τον ευχαριστεί, χωρίς υπερβολές και με μέτρο. Εκεί που πρέπει να τα δίνεις όλα είναι ο πραγματικός έρωτας για έναν άνθρωπο, γιατί κι εκείνος θα δουλεύει σκληρά για την ευτυχία σου και τι είπαμε πριν λίγο; Όποιος δουλεύει, πρέπει να ανταμείβεται, αν δεν το κάνει τότε ίσως να μη μιλάμε για τον απόλυτο έρωτα και μπορείς ελεύθερα να γυρίσεις στα υλικά αγαθά.

Αφού ξεπεράσεις το σημείο που ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο, θα φτάσεις στο σημείο που ερωτεύεσαι το παιδί σου και τότε θα θέλεις το παιδί σου να έχει τα καλύτερα, μάλλον -γιατί υπάρχει κι η πιθανότητα να είσαι ακόμα ερωτευμένη με τα καλλυντικά, μ’ αυτόν τον μαγικό κόσμο του γκλίτερ και να αφήνεις το παιδί χωρίς πάνες για να πάρεις την καινούρια παλέτα της Huda. Ίσως να μην ήρθε και τέλος του κόσμου, θα μάθει να χρησιμοποιεί και το γιογιό. Στην τελική, το αγαπάς άνευ όρων και δε θα του θυμώσεις όταν αρχίσει να κάνει τα τσισάκια του στο καινούριο σου χαλί, ούτως ή άλλως εσύ φταις που του έκοψες την πάνα. Εντάξει, ας συνέλθουμε λίγο, είπαμε έρωτας και τα υλικά αγαθά, αλλά με μέτρο.

Έρωτας είναι ό,τι σε κάνει να χαμογελάς, ό,τι σου δίνει ικανοποίηση, ό,τι σε κάνει να θέλεις κι άλλο, ό,τι παλεύεις για να το αποκτήσεις, ό,τι σου δίνει δύναμη να κάνεις υπομονή, αλλά το πιο σημαντικό είναι να σε κάνει να νιώθεις η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού σου, να βγαίνει στην επιφάνεια ο καλύτερος σου εαυτός και να νιώθεις περήφανος για αυτό που είσαι. «Να είσαι κι όχι μόνο να φαίνεσαι». Κικέρωνας.