Να μας αγαπάτε κι ας είμαστε αντιδραστικοί

Από μικρό παιδί θυμάμαι την μαμά μου να με λέει αντιδραστική και να με κατηγορεί πως φέρνω τον πανικό όταν δεν γίνεται αυτό που λέω. Οκ, παίζει και να έχει δίκιο, παίζει και να το κάνω ακόμα. Λένε πως όσο και να μεγαλώνεις τα χούγια του χαρακτήρα δεν αποβάλλονται. Λογικά αυτό στέκει γιατί ακόμα και τώρα τόσα χρόνια μετά απ’ τη μαμά μου έχει καταλήξει απλά να μου το λέει κι ο άντρας μου κι η αδερφή μου κι όλο μου το σόι, μη σου πω, άρα τόσοι άνθρωποι μαζεμένοι είναι λίγο δύσκολο να τους βγάλω τρελούς.

Άραγε σταματάς ποτέ να είσαι αντιδραστικός; Προφανώς κι όχι, για αυτό κι είναι παράλογο να σου το ζητάνε, θέλει απλά να σε πάρουν με το καλό να σου φερθούν ψύχραιμα και με ηρεμία και στο τέλος θα βρείτε μια κοινή ροή πλεύσης και συνεννόησης. Δεν είσαι πια και τέρμα παράλογος, αντιδραστικός είπαμε είσαι, όχι τρελός, ας μην υπερβάλουμε.

Σου έχει τύχει ποτέ να κάνεις κάτι μόνο και μόνο γιατί κάποιος σου το απαγόρευσε ή προσπάθησε να σε πείσει με το ζόρι να μην το κάνεις ή σου έλεγε πως είναι λάθος επιλογή; Λογικά θα σου έχει τύχει, τι έκανες; Γιατί αν έκανες αυτό που ήθελες χωρίς να υπολογίσεις τι θα πούνε οι άλλοι και ποιες θα είναι οι συνέπειες, τότε τα συγχαρητήριά μου, αγάπη! Ανήκεις κι εσύ στην κατηγορία τον αντιδραστικών ανθρώπων. Welcome to the club. Είμαστε πολλοί, μην ανησυχείς δεν είναι ανίατη η ασθένεια, απλά δεν ανεχόμαστε να μας επιβάλλουν οι άλλοι την άποψη και τη γνώμη τους, μα γιατί αυτό είναι κακό; Αφού είμαστε καλά παιδιά, βρε, αλήθεια, απλά δεν μπαίνουμε στα καλούπια των άλλων.

Στην τελική όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι των πράξεών μας και πρέπει να αποδεχόμαστε τις συνέπειές τους, όπως στρώνουμε κοιμόμαστε με λίγα λόγια, δε θα μοιραστούμε με κανέναν τις δυσκολίες μας και τα ζόρια μας, μόνοι μας θα την παλέψουμε άρα μόνοι μας θα αποφασίσουμε. Βέβαια, αυτό ισχύει όταν απ’ τις πράξεις μας δεν επηρεάζονται άμεσα άλλοι άνθρωποι, τότε πρέπει να συνυπολογίσουμε και στις αποφάσεις μας αυτούς τους ανθρώπους.

Δε σταματάς ποτέ να είσαι αντιδραστικός άνθρωπος, απλά από μια ηλικία και μετά αλλάζουν οι παράγοντες της ζωής σου που σε βγάζουν έκτος εαυτού. Μαθαίνεις να χειρίζεσαι καλύτερα τις αντιδράσεις σου, να αντιμετωπίζεις πιο ήρεμα τους ανθρώπους γύρω σου κι αυτοί μαθαίνουν μέχρι πού τους παίρνει να σε πιέζουν και να σε ζορίζουν. Με λίγα λόγια μαθαίνει ο καθένας από όρια.

Εννοείται πως πάντα θα υπάρχει αυτός ο κάποιος που θα σε βγάζει εκτός ορίων γιατί θα ξέρει τα κουμπιά σου. Είτε η μαμά σου, είτε ο σύντροφός σου, είτε ο κολλητός σου πάντα υπάρχει κάποιος που παίζει σοβαρά να το κάνει κι επίτηδες για να σου σπάσει τα νεύρα.

Για να είμαστε και λίγο δίκαιοι όλοι οι άνθρωποι αντιδρούν όταν νιώθουν ότι παραβιάζονται τα όριά τους κι άλλοι προσπαθούν να κατευθύνουν τις αποφάσεις τους, αυτό όμως δεν πάει να πει ότι όλοι όσοι μας μιλάνε και μας συμβουλεύουν, προσπαθούν να μας χειραγωγήσουν κι αξίζει να τους εναντιωνόμαστε και να τους κατσαδιάζουμε κάθε φορά που πάνε να μας μιλήσουν.

Πρέπει να βρούμε μια χρυσή τομή συνεννόησης και να μιλάμε και να ανοιγόμαστε σε όσους έχουμε εμπιστοσύνη κι υπολογίζουμε τη γνώμη τους. Στον αντίποδα, εκείνοι δεν πρέπει να εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη μας και το ότι τους εκμυστηρευόμαστε τα προσωπικά και τα προβλήματά μας επιδιώκοντας να έχουν άποψη και το ελεύθερο σχολιασμού των πάντων.