Πρόσεχε τι λες πάνω στον καβγά, οι λέξεις πληγώνουν

Καμία σχέση δεν είναι τέλεια, όλες έχουν τα ψεγάδια τους, έτσι κι η δική μας έχει τα δικά της, σημαντικά ή όχι δεν έχει σημασία, αυτό που έχει σημασία είναι ότι ερχόμαστε σε τριβή κι είναι κακό, γιατί όσο πιο πολλά χρόνια είσαι σε μια σχέση, τόσα περισσότερα μικρά κι ασήμαντα θεματάκια προκύπτουν, μέχρι που κάποια στιγμή μαζεύονται πολλά και σε κάνουν να θες να ορμήσεις στον άλλον και να του βγάλεις τα μάτια.

Είναι εξωφρενικό το πόσο εύκολα μπορεί ένας άνθρωπος να πατήσει δύο συγκεκριμένα κουμπάκια και να σε κάνει ταύρο μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να έχει τέτοια εξουσία πάνω σου; Και γιατί τον αφήνεις να έχει τόση μεγάλη επιρροή στην ψυχολογία σου; Για μένα δεν είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι κι ευτυχώς δηλαδή γιατί δεν είμαι κι ο πιο ψύχραιμος άνθρωπος γενικότερα.

Πάνω στον καβγά, όμως, το ταίρι σου συνήθως λέει πράγματα τα οποία πληγώνουν και είναι σαν μικρές μαχαιριές που αφήνουν σημάδια στην ψυχή σου, έτσι είναι δύσκολο να τα προσπεράσεις. Εννοείται πως κι εσύ θα πεις πράγματα τα οποία θα πληγώσουν εκείνον, έτσι γίνεται στους καβγάδες, είναι κάτι σαν αμυντικός μηχανισμός του εγκεφάλου, αλλά είναι τελείως παράλογο, ρε γαμώτο, το να πληγώνεις τον άνθρωπο που θέλεις να περάσεις τη ζωή σου μαζί του.

Το χειρότερο είναι όταν δε μαλώνετε για δικά σας θέματα, αλλά γι’ αυτά που άλλοι έχουν δημιουργήσει, τότε πληγώνεστε ακόμα περισσότερο. Ο μεν γιατί δίνει περισσότερο βάση σε κάποιον άλλον κι όχι στη σχέση του, άρα θεωρεί ότι η σχέση του δεν είναι τόσο σημαντική κι ο δε γιατί μάλλον πρόκειται για συγγενικό ή φιλικό του πρόσωπο το οποίο προσπαθεί να υπερασπιστεί, αλλά αυτά που ακούει τον πληγώνουν.

Δεν ξέρω, εμένα το χειρότερό μου είναι όταν έχω πληγωθεί και δεν μπορώ να δείξω στον άλλον τη δική μου οπτική. Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση με ψυχραιμία κι υπομονή όταν είσαι πληγωμένος.

Αυτό το αίσθημα του κενού, αυτό το κρύο που σε κάνει να ανατριχιάζεις, δεν αντέχεται. Δεν ξέρω αν νιώθουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο όταν αισθάνονται αδικημένοι και προδομένοι, το πιο πιθανό είναι να νιώθουν κάτι παρόμοιο, δεν ξέρω πώς το αντιμετωπίζουν, αλλά εγώ νιώθω αβοήθητη κι αυτό με τρελαίνει, γιατί δε μου αρέσει να αντιμετωπίζω έτσι τον εαυτό μου, δεν είναι μια κατάσταση την οποία μπορώ να ανεχτώ.

Κάθε φορά που μου προκαλείται αυτό το αίσθημα θέλω να φύγω, να αποχωρήσω απ’ το αίσθημα που με πνίγει, από εσένα που μου το προκαλείς αυτό το αίσθημα, αλλά κι απ’ την όλη κατάσταση, γιατί δε γίνεται μετά από τόσα χρόνια σχέσης να μην ξέρεις ότι πληγώνομαι, ότι πονάω.

Απ’ την άλλη όταν ηρεμούν τα πράγματα κι έρχεσαι διστακτικά δίπλα μου και με κοιτάς μέσα στα μάτια με το βλέμμα του κουταβιού, που μου καίει την καρδιά, αλλά και κάθε κύτταρο λογικής που έχω πάνω μου, τότε αποφασίζω ότι δεν μπορώ να φύγω μακριά σου κι εύχομαι με όλη μου την ψυχή να σταματήσεις να με πληγώνεις, να σταματήσεις να δικαιολογείς ανθρώπους και καταστάσεις που είναι ενάντια στη σχέση μας. Αν δε θέλεις η σχέση μας να διαλυθεί γιατί αφήνεις άλλους να εισβάλουν και να ταράζουν τα ήρεμα νερά;