Τα νυχτοπούλια είναι τα καλύτερα παιδιά

Για έναν ανεξήγητο λόγο με το που αρχίζει να βραδιάζει για τα καλά, τότε μου έρχεται η όρεξη να κάνω τα πάντα, απ’ το να ξεκινήσω γενική στο σπίτι μέχρι να βάψω τα νύχια μου και να διαβάσω το ξεχασμένο βιβλίο στο κομοδίνο μου.

Από μικρή το είχα αυτό, τα σχολικά μου χρόνια καθόλη τους τη διάρκεια ήταν ένα μαρτύριο, στο γυμνάσιο και λύκειο, δε, σπάνια πατούσα το πόδι μου πρώτες ώρες, για να λειτουργήσει ο εγκέφαλος έπρεπε να πιω τουλάχιστον δύο καφέδες και μετά να μπω για μάθημα, αλλά παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν κατάφερνα να κοιμηθώ νωρίς.

Ακόμα και τώρα χαίρομαι που μεγάλωσα κι η δουλεία που κατέληξα να κάνω δεν απαιτεί πρωινό ξύπνημα. Όχι ότι και τώρα που ξυπνάω νωρίς το μεσημεράκι δε ζορίζομαι, αλλά, εντάξει, δεν είναι το ίδιο με το να προσπαθεί κάποιος να με ξυπνήσει στις 8. Είμαι νυχτοπούλι, βρε αδερφέ, πώς να το κάνουμε, αν δεν πάει το λιγότερο τρείς τα ξημερώματα ο εγκέφαλος μου δεν κατεβάζει ρολά.

Δεν μπορώ να καταλάβω ποιον ενοχλώ, τον δικό σου ύπνο, χρυσό μου, χαλάω ή εσύ κυκλοφορείς μόνιμα με δέκα κιλά concealer κάτω απ’ το μάτι; Έτσι λειτουργώ, εγώ και χιλιάδες άλλοι ομοιοπαθείς που αποφασίζουν να γίνουν παραγωγικοί μετά τις εννιά το βράδυ. Ο μόνος που δέχομαι να κάνει γκρίνιες γι’ αυτό είναι ο σύντροφός μου που αναγκάζεται να κοιμάται  με μουσικό χαλί το πληκτρολόγιό μου, άντε και κανέναν γείτονα που ακούει το πλυντήριο ή την ηλεκτρική σκούπα να δουλεύει μέσα στη μαύρη νύχτα.

Μα τι να κάνω που κάθε φορά που ξυπνάω πριν τις δώδεκα για την υπόλοιπη μέρα δε σταματάω να χασμουριέμαι και να είμαι στον αυτόματο πιλότο με μόνο τις βασικές λειτουργίες διαθέσιμες. Άσε που έχω μια εντύπωση πως όσο περνάνε τα χρόνια αυτό γίνεται χειρότερο, γιατί όλο και περισσότερα πράγματα έχω μέσα στο μυαλό, όλο και περισσότερες υποχρεώσεις να οργανώσω κι έτσι κάθε φορά που πάω να κλείσω τα μάτια μου λίγο πιο νωρίς καταλήγω να κάνω εργασιακό πλάνο για την επόμενη μέρα, not a fun activity.

Μην ακούσω χαζομάρες του τύπου «αν είσαι αρκετά κουρασμένη κοιμάσαι πιο εύκολα ή κάνε σεξ να χαλαρώσεις και θα κοιμηθείς σαν πουλάκι» γιατί θα γίνω έξω φρενών, λες να μην έχουν ήδη δοκιμαστεί τα παραπάνω; Ναι, καλά, αν ήταν τόσο εύκολο δε θα το συζητούσαμε.

Δεν έχει σημασία, εμένα μ’ αρέσει που είμαι παραγωγική το βράδυ, έχω την ησυχία μου, ακόμα και το σκυλί μου κοιμάται, μπορώ να τελειώσω όποια δουλειά κι αν έχω αναπόσπαστη, έμαθα πλέον να λειτουργώ με αυτό τον τρόπο. Κατά βάθος μας αρέσει κι ας είμαστε μέσα στην γκρίνια όταν πρέπει να σηκωθούμε νωρίς, αφού βγαίνουμε απ’ το πρόγραμμά μας.

Όλα μια συνήθεια είναι και για μας η συνήθειά μας είναι να μετατρεπόμαστε σε νυχτοπούλια, άντε και λίγο βρικόλακες, γιατί όλοι ξέρουν ότι το ξενύχτι πάει πακέτο με το φαγητό. Να μας αγαπάτε, είμαστε καλά παιδιά, απλά με διαφορετικό ωράριο ύπνου.

Εξάλλου, υπάρχουν και χειρότερα. Πού τους πας αυτούς που είναι μέσα στην τρελή χαρά όταν ξυπνάνε; Μα καλά πώς το κάνουν αυτό; Ποιος χαίρεται που σηκώνεται απ’ το κρεβάτι του; Δε θα τους καταλάβω ποτέ.