Όχι, δε θέλω άλλα λόγια πλέον. Βαρέθηκα τις λέξεις. Δε μου φτάνουν τα λόγια, θέλω πράξεις, θέλω αποφάσεις. Δε γίνεται όλα να τα προγραμματίζω εγώ ούτε να τα αποφασίζω μόνη μου. Είναι δύσκολο να έχω τον έλεγχο δύο ζωών και μιας σχέσης. Δεν πάει άλλο, κουράστηκα. Πρέπει να πάρεις μία απόφαση να αντιδράσεις.
Το ξέρω, βολεύτηκες, γουστάρεις που δε ζορίζεσαι για τίποτα, αλλά για πόσο θα προσπαθώ για δύο άτομα; Αυτά τα λόγια είναι χειρότερα, όλο λόγια, υποσχέσεις, ενθαρρυντικά σχόλια και κάπως έτσι μαγικά, με το που έρθουν τα δύσκολα, εσύ υποχωρείς. Γίνεσαι θεατής των πραγμάτων που έπρεπε να είσαι πρωταγωνιστής. Όχι, δεν το δέχομαι, ρε γαμώτο, δεν το μπορώ.
Το πιο μαζοχιστικό από όλα, όμως, είναι ότι δεν μπορώ να σε βγάλω κι απ’ τη ζωή μου. Με δυσκολεύει το «μαζί σου», γιατί αντιμετωπίζω τα προβλήματα και τις υποχρεώσεις και των δυο μας, αλλά δε δέχομαι να σκεφτώ και τα πρωινά μου χωρίς εσένα δίπλα μου. Υπάρχει κάποιος τρόπος να σε κάνω ενεργό μέλος της καθημερινότητάς μας; Να μου λες ότι θα είσαι πάντα δίπλα μου και να ξέρω ότι τα εννοείς;
Ξέρεις, αγάπη μου, η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, παντού υπάρχουν δυσκολίες, διαφωνίες και προβλήματα. Δεν είναι λογικό να φοβάμαι πως κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε κάτι δύσκολο, πως εσύ θα το βάλεις στα πόδια κι εγώ θα σε ψάχνω. Αυτή είναι μια απ’ τις μεγαλύτερες φοβίες μου, πως είσαι τόσο εύθραυστος που κάτι θα συμβεί και θα σπάσεις.
Τα πράγματα θα έπρεπε να είναι αλλιώς. Θα έπρεπε να παλεύουμε μαζί απέναντι στους δαίμονές μας κι όχι να έχω από σένα μόνο λόγια κι από αποφάσεις και πράξεις τίποτα. Δεν τη γουστάρω έτσι την ιστορία μας. Σαν να έχω επιχείρηση κι εσύ να είσαι ο υπάλληλος.
Τώρα, βέβαια, θα μου πεις γιατί να μένεις σε μια σχέση που δεν μπορείς να νιώθεις ασφάλεια, που περισσότερο νιώθεις αφεντικό και δεν το απολαμβάνεις κιόλας. Δεν ξέρω. Δε θέλω να αλλάξω εμάς ούτε αυτό που έχουμε, την αντιμετώπισή σου θέλω να αλλάξω. Να σε αφυπνίσω να παλέψεις, να με στηρίξεις, να γίνεις ο σύμμαχός μου κι όχι απλά ο σύντροφός μου. Κι αυτή είναι μεγάλη διαφορά.
Τέρμα τα λόγια. Τέρμα τα ψέματα. Τέρμα οι δικαιολογίες. Αφού αποφάσισες να μοιραστείς τη ζωή σου και τον χρόνο σου μαζί μου, θα μοιραστείς και τα προβλήματα, τα ζόρια και τις ανησυχίες μας. Δεν είναι μόνο δικά μου όλα αυτά, είναι και των δυο μας. Αυτό που με βασανίζει περισσότερο είναι ότι δεν ξέρω αν είσαι δειλός ή άβουλος.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη