Είναι εθιστικό το να ψάχνεις την αρχική σου σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μπορείς να μάθεις σε μια τέτοια βόλτα απ’ το τι κάνει η τριτοξάδερφη της μάνας σου μέχρι και πότε πήγαν την πρώτη τους βόλτα τα δίδυμα της Beyoncé. Όσα περισσότερα μαθαίνεις τόσα περισσότερα θες να ανακαλύψεις. Από εκεί που είχες σκοπό να κάνεις ένα τσιγάρο και να χαζέψεις λίγο, καταλήγεις τρεις ώρες μετά, μισό πακέτο τσιγάρα κι έναν καφέ να έχεις κατακλείσει τον εγκέφαλό σου με άσχετες πληροφορίες κι εσύ να μην έχεις ποστάρεις τίποτα για ακόμη μια φορά.
Ειδικά, δε, όταν ανακαλύπτεις κανέναν που δε συμπαθούσες στο λύκειο και σε αποδέχεται, τότε γίνεται χαμούλης. Ψάχνεις τόσο πολύ το προφίλ του που φτάνεις μέχρι και τότε που πηγαίνατε λύκειο -τέτοια ανασκαφή ούτε οι αρχαιολόγοι. Μετά αναρωτιέσαι, αυτός τι θα δει στο δικό μου το προφίλ; Μπαίνεις στο προφίλ σου κι οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις είναι απ’ το λύκειο. Χα! Δε θα μπορεί να σε κουτσομπολέψει. Ούτε αυτός ούτε και κανένας άλλος.
Γιατί μας δίνει τέτοια ικανοποίηση να κοιτάμε τις αναρτήσεις και τις σέλφι των άλλων κι εμείς δεν κάνουμε τον κόπο να ποστάρουμε τίποτα; Μα γιατί; Δεν είναι η εσχάτη προδοσία σε όσους καταδιώκουμε τόσο καιρό να μην τους δώσουμε κι εμείς μια γεύση απ’ την καθημερινότητά μας; Ναι, σιγά μην ικανοποιήσουμε τον κάθε κουτσομπόλη, άσε που το πιο πιθανό είναι να βαριόμαστε να ρετουσάρουμε τις φωτογραφίες μας και δε θέλουμε να ξεφτιλιστούμε τελείως.
Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο συνηθίζουμε στο να αφήνουμε ανενεργό το δικό μας προφίλ κι η μόνη μας ιντερνετική παρουσία είναι κάτι σποραδικά σχόλια και likes, που εννοείται κι αυτά είναι σπάνια γιατί τα τσιγκουνευόμαστε. Εμείς δεν είμαστε μέλη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είμαστε παράσιτα και περνάμε καλά.
Δεν πειράζει, γι’ αυτό υπάρχουν αυτές οι σελίδες για να μπορεί να βρει ο καθένας μια γωνία έκφρασης κι απασχόλησης. Όποιος θέλει μας ακολουθεί, όποιος δε θέλει βρίσκει κάτι άλλο να του αρέσει κι ικανοποιείται, δε χρειάζεται να δίνουμε τόση σημασία σε τέτοια πράγματα. Για όλους υπάρχει χώρος κι όλοι θα βρούνε κάτι του ενδιαφέροντός τους. Γιατί στην τελική αυτό είναι το ίντερνετ.
Υπάρχουν άτομα που βλέπουν τα προφίλ τους σαν μέσα διάδοσης των ιδεών και των απόψεών τους, άλλοι τα χρησιμοποιούν για να διαφημίσουν την τέχνη τους, την πραμάτεια τους ή ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Ούτε κι αυτό είναι κακό γιατί το κάνουν από επιλογή κι όσοι τους ακολουθούν και τους δίνουν προσοχή κι αυτοί από επιλογή το κάνουν. Άρα καθετί που κάνει ο άνθρωπος δεν είναι κακό, είναι απλά η επιλογή του κι αυτό δε θα έπρεπε να κατακρίνεται από κανέναν. Γιατί στην τελική ποιος έχει το δικαίωμα να κρίνει τον άλλον; Κάνεις.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι για να περνάμε ευχάριστα τον χρόνο μας, να κάνουμε γνωριμίες, να κρατάμε επαφές με άτομα απ’ το παρελθόν, γιατί όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο δύσκολο είναι να κρατάμε επαφές με το περιβάλλον μας. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται με άλλον σκοπό, δεν πρέπει να φθονούμε την εικόνα του άλλου και δεν πρέπει κι άλλους να τους αφήνουμε να μας επηρεάζουν για την εικόνα μας. Κάνοντας την επιλογή να γίνεις μέλος σε κάποιο από όλες αυτές τις σελίδες επιλέγεις να αφήνεις τους άλλους να έχουν αβίαστη πρόσβαση στη ζωή σου και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν, μην το ξεχνάς αυτό.
Συντάκτης: Λαμπρινή Ζεϊμπέκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
