«Δεν είμαι εγώ αυτός ο άνθρωπος». «Δεν ήμουν ο εαυτός μου». «Δεν ξέρω τι με έπιασε». Τις αναγνωρίζεις τις παραπάνω προτάσεις; Τις έχεις πει; Τι έχεις ακούσει; Έχεις νιώσει έτσι; Ξέρεις το συναίσθημα που περιγράφω. Μιλάω για εκείνες τις στιγμές που θέλεις να πιάσεις στα χέρια σου τον καθρέφτη και να τον κάνεις χίλια κομμάτια, να του ουρλιάξεις ότι είναι ψεύτης. Για τις στιγμές που αυτό που θα ήθελες να είσαι, αυτό που έχεις στο μυαλό σου για τον εαυτό σου, γκρεμίζεται.
Πανικόβλητος, τρέχεις να μαζέψεις τα κομμάτια, λες «δεν έγινε τίποτα, όλα θα φτιάξουν, ήταν μια μικρή ζημιά μόνο». Δεν ήταν, αλλά τι να πεις; Παλεύεις με τους δαίμονές σου, δίνεις μάχες αόρατες, κρυφές, εντελώς προσωπικές. Τους τραυματίζεις, τραυματίζεσαι κι ο ίδιος, χύνεται αίμα και με έκπληξη ανακαλύπτεις ότι είναι δικό σου. Χτυπιέσαι κι άλλο, αυτομαστιγώνεσαι, αρνείσαι.
Μετά θυμώνεις με την κατάστασή σου, πεισμώνεις, το παίρνεις αλλιώς. Κρύβεσαι από τους δαίμονες, προχωράς μπροστά, λες «θα τα καταφέρω» και μπορεί και να τα καταφέρνεις. Μέχρι την επόμενη μάχη.
Γιατί δεν είσαι εσύ αυτός που απάτησε το σύντροφό του. Που ξέσπασε τα νεύρα του πάνω στο παιδί του. Που απαξίωσε ένα νέο συνάδελφο επειδή δεν έκανε σωστά τη δουλειά που του ανατέθηκε. Δεν είσαι εσύ αυτός που πλήγωσε, πρόδωσε, απέτυχε, δείλιασε. Αλήθεια, ποιος είναι;
Κοιτάς κάτω και νιώθεις ντροπιασμένος, προσπαθείς να κρυφτείς, μην τυχόν και δει κανείς τα λάθη σου. Μην τυχόν και αποκαλυφθούν οι αδυναμίες σου κι ορμήσουν οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, οικείοι και ξένοι, να σε κατασπαράξουν.
Σε έμαθαν από μικρό παιδί ότι οι άνθρωποι μυρίζονται το φόβο και τις ανοιχτές πληγές σου. Σε έμαθαν ότι δεν πρέπει κανείς να σε δει έτσι, ότι οφείλεις να δείχνεις άτρωτος, να σφίγγεις τα δόντια και να αφήνεσαι να καταρρεύσεις μετά, μόνος σου, κάπου στα κρυφά. Να μην υπάρχουν μάρτυρες.
Πετυχημένους θεωρείς τους δυνατούς, αυτούς που φαινομενικά έχουν νικήσει κάθε σκοτάδι μέσα τους και προχωρούν με το κεφάλι ψηλά και το χαμόγελο ως τ’ αυτιά. Πόσοι σε άφησαν, αλήθεια, να δεις το μαύρο μέσα σου και να το κοιτάξεις κατάματα, αντί να γυρίσεις το κεφάλι από την άλλη; Πόσοι σε έκαναν να νιώσεις ότι αξίζεις να αγαπηθείς, ακόμα κι όταν ο ίδιος ο καθρέφτης σου σε προδίδει;
Οι άλλοι. Πάντα οι άλλοι. Η αποδοχή τους, η αγάπη τους, ο σεβασμός τους απαιτούν το θάνατο κάθε δικού σου δαίμονα, μικρού ή μεγάλου. Να σκοτώσεις τους φόβους σου. Να ξεχάσεις τους πόνους σου. Να διαλύσεις το σαράκι της ζήλειας και της πικρίας. Να πατήσεις κάτω τον εγωισμό σου.
Μην το κάνεις. Μην τους πιστέψεις. Είναι κομμάτι σου το μαύρο, δεν υπάρχει λευκό χωρίς μαύρο, δεν υπάρχει δύναμη χωρίς αδυναμία, δεν υπάρχει θάρρος χωρίς δειλία. Δε θα καταφέρεις να τους σκοτώσεις, ψέματα σου λένε. Δεν πεθαίνουν, παρά μόνο μαζί σου. Κι αν σωπαίνουν, αυτό είναι επειδή επιφανειακά, έχεις καταφέρει να τους επιβληθείς. Αλλά πόσο ευτυχισμένος είσαι; Ποιο είναι το κόστος;
Αυτό που θα σου πω είναι δύσκολο κι επώδυνο, αλλά λυτρώνει. Ίσως είναι το μόνο πραγματικό φάρμακο, ένα φάρμακο ικανό να θεραπεύσει την αιτία κι όχι τα συμπτώματα. Κάθε φορά που ένας δαίμονας ξυπνάει, σώπα λίγο και άκου τον. Δώσε βάση. Για να υπάρχει εκεί, για να σου μιλάει, κάτι έχει να σου πει.
Μη μου λες ότι δε θες να ξέρεις. Ποιος δε θέλει να μάθει τον εαυτό του λίγο καλύτερα, να εξελιχθεί, να ανακαλύψει ανάγκες κι επιθυμίες; Δεν πειράζει που αυτή τη στιγμή δε σε συμφέρει να μάθεις αλήθειες που πονάνε. Ποτέ δε θα είναι η κατάλληλη στιγμή κι ούτε σε υποχρεώνει κανείς να κάνεις ριζικές αλλαγές στη ζωή σου εδώ και τώρα. Να μάθεις, όμως.
Το χρωστάς σε σένα το να γνωρίσεις κάθε σου πλευρά. Κι αυτές που σε χαϊδεύουν κι αυτές που σε πονάνε. Κάθε άλλο κυνήγι ευτυχίας είναι άσκοπο και μόνο προσωρινά ικανοποιεί. Δε λυτρώνει, δεν ελευθερώνει.
Κάνε ανακωχή με τους δαίμονές σου, είναι εξαντλητικός αυτός ο καθημερινός αγώνας, σε τρώει σα σαράκι. Μη σου περάσει καν από το μυαλό να τους παραδοθείς, είναι πονηροί, πρόσεχε! Άκουσέ τους μόνο, δώσε τους την ευκαιρία να σου μιλήσουν για σένα από τη δική τους σκοπιά. Αν θες να αγαπήσεις τον εαυτό σου, αγάπησέ τον ολόκληρο, όχι μόνο τα στοιχεία του που σε συμφέρουν. Δε φαντάζεσαι πόσο θα το εκτιμήσει.
Και μην ξεχνάς. Κάθε θηρίο μπορεί να γίνει ο καλύτερός σου φίλος. Αρκεί να το εξημερώσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Ζωής Ναούμ: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ζωή Ναούμ
