Η καριέρα του Παναγιώτη Τιμογιαννάκη δε χρειάζεται συστάσεις. Από τους γνωστότερους και πιο πετυχημένους κριτικούς κινηματογράφου, με την πένα του να έχει ακουμπήσει δεκάδες παραγωγές της μικρής και μεγάλης οθόνης σε εγχώριο και παγκόσμιο βεληνεκές. Εκτός των άλλων, μέσα από την προσωπική του σελίδα στο facebook προσφέρει τη γνώμη του για ελληνικές σειρές (κι όχι μόνο) της φετινής σεζόν. Κι όπως δηλώνει κι ο ίδιος μέσα από το gazzetta για το διαδίκτυο: «Ας συστηθούμε εδώ από το νέο μέσον, που είναι αυτό της διακίνησης ιδεών.»
Για το σίριαλ του alpha #MAESTRO, έχει πει:
-Χαρούλα είναι το αποψινό.
Κι ο Παπακαλιάτης τη χειρίζεται θαυμάσια. Και περιποιημένα και περιποιητικά. Ευφυές να παντρέψει την off αφήγηση της Χαρούλας με τη Σοφία Λόρεν- τη δική της βερσιόν διάλεξε στο τραγούδι του Μωράκη. Ήταν ευφυές, επαναλαμβάνω, κινηματογραφική αντίληψη λέγεται αυτό.
– Παρακολουθώντας τη διαδικασία:
Στο 2ο επεισόδιο επιχειρείται η εναρμόνιση της αισθητικής με το στόρι το οποίο τώρα ξεκινά κι αντίστροφα, του στόρι με την αισθητική. Ως στόρι από μόνο του δεν ξέρουμε αν θα είναι το καλύτερο, είναι όμως μια υπόθεση που πρέπει να είναι ένα με την αισθητική, η οποία είναι το δέκα το καλό του σίριαλ.
-Η μουσική στο MAESTRO είναι του Κώστα Χρηστίδη. Από τους πλέον ειδικευμένους και σπουδαγμένους πάνω στην κινηματογραφική Μουσική. Στο τι εστί κινηματογραφική μουσική και στα συμπαρομαρτούντα της.
-Πολύ μοντέρνο. Με κοινωνική αναφορά και κινηματογραφική υποστήριξη. Ικανότητα, ο ρόλος για τη Χαρούλα. Πάνω στην περσόνα της με προοπτικές υποκριτικής. Ωραία διανομή. Μοντάζ ονείρου μένει να δούμε και το story. Ε, ναι και φωτογραφία και μουσική.
– Ο Παπακαλιάτης δεν επενδύει (για τον εαυτό του) στο κομμάτι ηθοποιός, περσόνα έχει φτιάξει. Το βάρος του είναι στη δημιουργία, στο σενάριο, στη σκηνοθεσία και στην παραγωγή ως έννοια. Τον εαυτό τον έχει για μόστρα αλλά δεν μπορούμε να πούμε κάτι πάνω σ’ αυτό, τη στιγμή που τους καλούς ρόλους τους γράφει για τους άλλους και παίρνει ηθοποιούς σπουδαίους που ερμηνευτικά θα την κλέψουν την παράσταση εν γνώσει, πρώτον και κύριον, του ίδιου. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι ποντάρει στο σκηνοθετικό μέρος. Δεν έχει το ψώνιο να θέλει να παίξει και τον καλό ρόλο για τον οποίο ερμηνευτικά δεν έχει εξελιχθεί.
Σε σχόλιο τηλεθεατή για την αλλαγή προγράμματος στα δέκα λεπτά παρακολούθησης απαντά, εύστοχα:
Τα 10 λεπτά δηλώνουν ότι δεν ήθελες να το δεις εξαρχής. Μετά το 20λεπτο αναγνωρίζεται δικαίωμα αποχώρησης κι ουσιαστικά μετά το 40λεπτο επιτρέπεται η αναχώρηση. Μαθήματα Ακαδημιών: Οπότε το “μια από τα ίδια” στο 10λεπτο δεν ισχύει. Δηλαδή: Στην Ακαδημία, εκεί που γίνονται οι προβολές για την Ξένη Ταινία, υπάρχει παρουσιολόγιο. Αν κάποιος φύγει πριν το 20λεπτο δικαιολογείται μόνο αν αδιαθέτησε. Ειδάλλως, γίνεται θέμα. Λαμβάνει σύσταση και δεν τον θεωρούν συνεπή- μπορεί και να αποβληθεί. Αν κάποιος φύγει στο 40λεπτο, αυτός δικαιούται την αγανάκτηση επειδή΄εχει σχηματίσει μια πρώτη γνώμη σύμφωνα με τον αριστοτελικό κανόνα αλλά δεν του επιτρέπεται να ψηφίσει. Διότι δεν έχει σχηματίσει πλήρη γνώμη ώστε να “μετρήσει” η ψήφος του.
Φωτογραφία από newsbomb
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
