Καμιά φορά, φτάνει εκείνη η μικρή, αλλά πολύ ενοχλητική στιγμή στη ζωή μας, όπου αναρωτιόμαστε γιατί κάποια πράγματα έχουν πάρει λάθος τροχιά. Ή καλύτερα την τροχιά που εμάς δε μας βολεύει και πολύ. Εκείνη η στιγμή που αναθεωρούμε και βλέπουμε πως κάποιες συμπεριφορές μας έχουν αδικήσει, κάποιες καταστάσεις μας έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι φταίει και –all time classic– γιατί σε εμάς;
Ίσως μας αρέσει και να εθελοτυφλούμε κάπου-κάπου, να νιώθουμε ότι πάντα ο άλλος φταίει. Ότι εμείς δεν έχουμε φταίξει πουθενά και σε τίποτα. Κοιτώντας πάντα απ’ τη μία όψη του προβλήματος και σημειωτέων, τη δική μας δεν μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί τα πράγματα έχουν φτάσει σε αυτό το στάδιο. Δε θέλουμε κιόλας. Ανέκαθεν το ανθρώπινο είδος ήταν, είναι και θα είναι εγωιστικό. Θα προσπαθεί να αιτιολογήσει με τον πιο ασυνήθιστο τρόπο τον εαυτό του και να απαλλαγεί απ’ τις κατηγορίες.
Και στο τέλος; Μια τρύπα στο νερό. Στο τέλος μένει λοιπόν η απορία και η πικρή επίγευση των πραγμάτων. Αναλύοντας ξανά και ξανά την κατάσταση προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτό που είναι μπροστά μας κι εμείς το προσπερνάμε. Σα να μην υπάρχει ένα πράγμα, κάνουμε πως δεν το βλέπουμε γιατί φυσικά, πάντα μα πάντα η αλήθεια θα πονάει.
Σκληρή κι ωμή, είναι εκεί σε κάθε γωνία να σε ταρακουνάει και να σε αφυπνίζει. Ωραίο κι εύκολο να χρεώνουμε τα σπασμένα πάντα στους άλλους. Αλλά η αλήθεια είναι μία και μοναδική. Είμαστε πάντα το δικαίωμα που θα δώσουμε στον άλλον. Έτσι κι αλλιώς, όλα είναι δούναι και λαβείν σε αυτήν τη ζωή.
Με τον κάθε άνθρωπο, ξεκλειδώνεται πάντα μία διαφορετική πτυχή του εαυτού μας. Και την παρόμοια, αν όχι την ίδια, αντιμετώπιση θα λάβουμε και πίσω. Θα μείνεις ανεξίτηλος μέσα στο ντουλάπι του μυαλού του ανάλογα με το πώς του έχεις συμπεριφερθεί. Αντιστοίχως κι εκείνος. Εσύ είσαι αυτός –και μόνο εσύ– ο οποίος θα καθορίσεις τον υπότιτλο της ιδέας σου στο μυαλό του άλλου.
Μην απορήσεις λοιπόν όταν ο μεγάλος σου έρωτας ή ο εργοδότης σου ή ο φίλος σου που του έχεις τόση αδυναμία, σε πατήσει κάτω, σε στύψει, πάρει όλη την ενέργειά σου για να γεμίσει αυτός και στη συνέχεια σε πετάξει. Όχι, να μην απορήσεις καθόλου. Εσύ του έχεις δώσει το δικαίωμα να το κάνει αυτό. Εσύ, που του έδειξες πόσα πολλά μπορείς να θυσιάσεις στο βωμό των συναισθημάτων σου για εκείνον. Που έστησες με φωτεινή επιγραφή αυτά που νιώθεις, για να μην κουράσει το μυαλό του, για να του το κάνεις πιο εύκολο.
Δε λέω, με ‘γεια σου, με χαρά σου. Πολύ καλά έκανες. Αλλά θυμήσου ένα πράγμα. Η απογοήτευση που θα νιώθεις όταν δεις ότι εκείνος δεν έχει κάνει ούτε στο ελάχιστο για εσένα, σε σχέση με αυτά που έκανες εσύ για αυτόν, δεν πρέπει να σε κάνει να απορήσεις.
Δεν μπορείς, μάτια μου, να ζητάς απ’ τον άλλον περισσότερα απ’ όσα μπορεί να σου δώσει. Πρώτον, δε θα γίνει ποτέ και δεύτερον είναι πάλι εγωιστικό. Κι εγωιστικά θα φύγει μακριά σου. Εσύ του έδωσες το ok για να το κάνει αυτό. Εσύ του έδειξες ότι είσαι διατεθειμένος να σε λιώσει.
Παρομοίως και με εκείνον που θα του κάνεις τη ζωή δύσκολη. Όταν εσύ θα τον τυραννάς, θα του σιγοβράζεις το μυαλό και την καρδιά, τότε κι εκείνος κάποια στιγμή θα κουραστεί. Όταν εσύ θα είσαι σε κάποιον άλλον ο άγγελός του, η δύναμή του και το στήριγμά του, τότε κι εκείνος θα είναι πάντα εκεί για εσένα. Ασπίδα σου και με κλειστά μάτια, έτοιμος να τον φάνε τα θηρία για να σε υπερασπιστεί.
Τα πράγματα όμως θα γίνουν πιο απλά όταν το καταλάβεις. Όταν αντιληφθείς και δεχτείς το γεγονός ότι δε φταίει μόνο ο άλλος όταν δεν περνάει η δική σου επιθυμία. Όταν συμβιβαστείς με την ιδέα ότι μπορεί κι εσύ να έχεις βάλει το χεράκι σου για να φτάσουν τα πράγματα σε εκείνο το σημείο.
Πολύ σημαντικό να βάζεις όρια στον εαυτό σου. Μεγάλο μάθημα. Δύσκολο μεν, αλλά μεγάλο. Κι όταν βάλεις όρια σε εσένα θα βάλεις και στους άλλους και τότε θα μπορείς να υπολογίσεις την κατάληξη των πραγμάτων.
Στην τελική, πάντα θα κάνεις αυτό που θέλεις. Να το υπερασπίζεσαι όμως, μέχρι το τέλος. Να έχεις επίγνωση των πράξεών σου και να είσαι έτοιμος για το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Τότε θα ξέρεις τους λόγους κι όμορφα κι ωραία θα μπορείς να αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις. Το θέμα είναι όμως, αντέχεις το μερίδιο ευθύνης;
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Σεπέρα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Στέλλα Σεπέρα
