Ερωτευόμαστε εκείνους που μας διεκδικούν με πάθος

Πολλοί λένε ότι κάτι λείπει πλέον από αυτόν τον κόσμο. Κάτι συναρπαστικό, γεμάτο πάθος κι ένταση. Κάτι που θα σε κάνει να ταρακουνηθείς, να ερωτευτείς στο μέγιστο βαθμό και να νιώσεις όλα αυτά που δεν έχεις νιώσει μέχρι τώρα.

Όλοι καλώς ή κακώς, ψάχνουμε αυτό το κάτι. Αυτό το ένα και μοναδικό λόγο να μας κάνει να πετάμε απ’ τη χαρά μας. Να μας κάνει να βλέπουμε τη ζωή με διαφορετικό μάτι. Κάτι το μαγικό, το διαφορετικό, το ουρανοκατέβατο. Αυτό που δεν το έχουμε ξαναζήσει ποτέ. Να μας αιφνιδιάσει και να μας κάνει να χάνουμε τη γη κάτω απ’ τα πόδια μας. Κατά βάθος αυτό ζητάμε. Αυτόν τον έρωτα ψάχνουμε. Τον πρωτόγνωρο, τον εκθαμβωτικό γεμάτο αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

A life time experience ίσως για έναν άνθρωπο. Να τον ερωτευτεί κάποιος και να τον διεκδικήσει μόνο επειδή τον είδε. Με ένα και μοναδικό βλέμμα. Απ’ τα άγραφα ίσως. Όνειρο κάθε ανθρώπου και διαχρονικό. Όλοι θα ψάχνουμε πάντα να ζήσουμε τη δική μας ταινία. Τη δική μας ιστορία αγάπης που θα μοιάζει με αυτές του σινεμά. Με αυτές τις ταινίες, που όταν τις είδαμε ταυτιστήκαμε, φανταστήκαμε και γεννήθηκε μέσα μας μια σπίθα ελπίδας.

Αλλά πού τέτοια τύχη, έτσι; Σιγά μη γίνει κάτι τέτοιο σε εμάς. Σιγά μην έρθει έτσι απλά ο έρωτας της ζωής μας και κινήσει γη και ουρανό για να μας κάνει ευτυχισμένες. Σιγά μη μας δει κι απλά με ένα βλέμμα να προσπαθήσει να μας διεκδικήσει. Οι άνθρωποι πλέον φοβούνται να ανοιχτούν, να ρισκάρουν. Γιατί φοβούνται να μη χάσουν. Φοβάσαι να δώσεις γιατί δε θέλεις να πάρεις λιγότερα κι απογοητευτείς.

Ναι, ναι. Φυσικά κι έχεις δίκιο. Οι άνθρωποι πλέον είναι έτσι μίζεροι και κλειστοί στη δική τους πραγματικότητα. Φοβούνται να δουν παραπέρα γιατί φοβούνται μην πληγωθούν. Κι αν κάποιος προσπαθήσει να μπει στη ζωή τους, τότε καλώς. Αλλιώς μόνοι κι έρημοι. Φοβούνται περισσότερο το ρίσκο και τα έντονα συναισθήματα παρά τη μοναξιά και τη βολεμένη κατάσταση.

Μα αν κάπου, κάποτε, ένα πρωινό που έχεις πάει για καφέ, νιώσεις έντονα ένα βλέμμα να σε καρφώνει και να σε παρακολουθεί, μη διστάσεις να σηκώσεις το βλέμμα. Ψάξε βρες το. Κι όταν το βρεις και δεις ότι επιμένει και συνεχίζει να σε κοιτάει γεμάτο νόημα και πάθος, κάπου ανάμεσα στο γεμάτο ίντριγκα βλέμμα και στο χαμογελάκι που έχει σχηματιστεί, μην κατεβάσεις το κεφάλι. Επεξεργάσου τις κινήσεις κι ονειρέψου ότι πρωταγωνιστείς σε αυτή την ταινία που πάντα σε φανταζόσουν.

Κι αν έρθει και σε διεκδικήσει με τον πιο περίεργο τρόπο, λέγοντάς σου απλά ότι «Έχω βαρεθεί να σε κοιτάω, πες μου τι πρέπει να κάνω για να σε γνωρίσω» μη διστάσεις. Κράτα απόσταση, για τους τύπους φυσικά, αλλά μη διστάσεις μέσα σου να πανηγυρίσεις και να δεχτείς αυτήν την πρόκληση. Είναι σπάνιο. Κα ακριβώς για αυτό το λόγο αν σου συμβεί κάτι τέτοιο, τότε να το ζήσεις και μη σε φοβίσει το τέλος.

Αυτός ο μοναδικός έρωτας δεν ψάχνει για τα μέτρια γιατί αν τα έψαχνε δε θα ρίσκαρε τα πάντα για να σε γνωρίσει χωρίς να φοβάται τίποτα και κανέναν. Αν έχεις σχέση ή όχι, αν είσαι στη φάση ή όχι. Απλά του έκανες αυτό το μοναδικό και περίεργο κλικ, που δύσκολα κάποιος το νιώθει. Περίεργο πως ο αυθορμητισμός κι η απόφαση της μιας στιγμής μπορούν αύριο-μεθαύριο να σε σκοτώσουν.

Χαλάλι όμως. Αν είναι να γίνεις για έναν τέτοιο έρωτα στάχτη δεν πειράζει, θα ξαναγεννηθείς. Αρκεί που σε βρήκε έστω και λίγο. Κι αυτός ο έρωτας θα εμφανιστεί ακριβώς τη στιγμή που θα το χρειάζεσαι. Θα τον ποθείς και θα θέλεις να έρθει να σε σώσει. Που ήσασταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Σαν τις ταινίες.

Μην κρατάς μέτρια στάση σε έναν τέτοιο έρωτα. Μη φοβηθείς να ερωτευτείς και να πέσεις με τα μούτρα. Να τα δώσεις όλα κι αν φτάσει κάποτε η στιγμή να πείτε αντίο, τότε να χαρίσεις το ίδιο ακριβώς χαμόγελο που σου χάρισε κι εκείνος γεμάτο θράσος, όταν σε πρωτοείδε. Να κοιτάξεις με το ίδιο γεμάτο νόημα και πολλά υποσχόμενο βλέμμα που και κείνος σε είχε πρωτοκοιτάξει. Κι αν μπορέσει να φύγει για τα μέτρια, ας φύγει.

Αν σε βρει λοιπόν ένας τέτοιος άνθρωπος και σε διεκδικήσει, μη διστάσεις να τον ερωτευτείς με όλο σου το είναι. Άλλωστε, η εξαίρεση στον κανόνα δεν είναι αυτή που πάντα ποθούμε πιο πολύ;