Με το που ζεστάνει ο καιρός τρέχουμε σε ταβερνάκια με θέα τη θάλασσα

Κι έρχεται κι εκείνος ο καιρός που όλα τριγύρω είναι φωτεινά, γεμάτα αυτοπεποίθηση και μυρωδιές, η ζέστη του ήλιου χαϊδεύει όλο σου το κορμί κι εσύ ξυπνάς μονίμως με κέφι κι όρεξη. Είναι ο καιρός, που όλος ο κόσμος είναι έξω κι έχει ξεχυθεί στους δρόμους. Όλα τα μαγαζιά γεμάτα, συζητήσεις παντού, γέλια που αντηχούν απ’ άκρη σ’ άκρη και φυσικά, νιώθεις πως όλα σου τα προβλήματα για λίγο εξαφανίζονται.

Είναι εκείνος ο καιρός, που σαν έρθει, ο οργανισμός σου παθαίνει μια υστερία, μια αναπροσαρμογή, ένα κάτι που δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Η άνοιξη, όπως όλοι ξέρουμε, είναι εκείνο το μεταβατικό στάδιο, που σε βγάζει απ’ τον βαρύ χειμώνα, όπου το κρύο σου έσπαγε τα κοκαλάκια και το mood ήταν πέντε φορές την εβδομάδα σπίτι-κουβέρτα-ταινία και σε προετοιμάζει, για το καυτό καλοκαίρι που έρχεται κι ενώ εσύ θα ήθελες να είσαι σε μια παραλία, να λιάζεσαι και να πίνεις τα mojitos σου, καταλήγεις να είσαι με 40 βαθμούς, σε ένα γραφείο με μόνη παρέα τον ανεμιστήρα σου, γιατί οι φίλοι σου είναι απασχολημένοι με το να ποστάρουν στα social media το πόσο ωραία περνάνε στο νησί!

Αλλά ας μην το αναλύσουμε παραπάνω και ξεφύγουμε απ’ το θέμα. Ας ασχοληθούμε με αυτήν τη συγκεκριμένη εποχή. Που ο καιρός, είναι και δεν είναι ζεστός, η αύρα έξω είναι μαγεμένη και θέλεις-δε θέλεις, είσαι όλη την ώρα έξω. Ξυπνάς από νωρίς το πρωί και γυρνάς αργά το βράδυ, χωρίς να κουράζεσαι. Αυτόματα λειτουργούν όλα. Ακριβώς, γιατί αυτή η εποχή είναι η κατάλληλη για να σου πάρει τα μυαλά, να στα φουσκώσει και να σε αποτρελάνει. Και το καταφέρνει πάντα και με το παραπάνω.

Η θερμοκρασία, 100% κατάλληλη για εξόδους, ποτά και βόλτες. Η διάθεση, 100% κατάλληλη για να ζήσεις τον ερωτά σου στα άκρα, νυχτερινές βόλτες, φωτιές στην άμμο το βράδυ, βραδινό μπανάκι για τους πιο τολμηρούς, σινεμαδάκια, τσάρκες μέχρι να λιώσουν τα παπούτσια. Αλλά 100% κατάλληλη, για να ερωτευτείς, αν δεν είσαι ήδη ερωτευμένος. Λες κι η εποχή αυτή μεταφέρει μαζί της τον έρωτα, μπαίνει μέσα στον οργανισμό σου και τσουπ, όπου βρεθείς κι όπου σταθείς ερωτεύεσαι.

Κυρίως, όμως, και το πιο σημαντικό απ’ όλα, είναι που αυτή η εποχή, είναι 100% κατάλληλη, για ατελείωτα ταβερνάκια με θέα τη θάλασσα. Είναι περίεργο, αλλά αν το καλό σκεφτούμε, μας ελκύει η θάλασσα πιο πολύ από ποτέ αυτήν την εποχή. Το καλοκαίρι, είναι αυτονόητο πως θα πάμε θάλασσα, οπότε οκ! Την άνοιξη όμως, που θέλουμε τόσο πολύ να πάμε αλλά δεν μπορούμε γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βγούμε με πνευμονία, μας τραβάει πιο πολύ από ποτέ! Το μόνο που κυριαρχεί στο μυαλό μας, είναι να πηγαίνουμε σε ταβερνάκια με θέα τη θάλασσα, καλό ουζάκι και καλή παρέα.

Είναι μάλλον, απ’ αυτά τα εγωιστικά που μας πιάνουν και τα θέλουμε όλα δικά μας, ειδικά όταν δεν μπορούμε να τα έχουμε και μάλλον σεληνιαζόμαστε. Κάποιος θα πετάξει απ’ την παρέα «Ρε ‘σεις, πάμε σε κανένα ταβερνάκι για μεσημέρι;» και κατευθείαν όλοι θα πούμε ναι, με τέτοιο ενθουσιασμό, λες κι είμαστε παιδιά που πάνε για πρώτη φορά σε λούνα παρκ.

Λίγο η θέα, με την ατελείωτη γαλάζια θάλασσα που είναι τόσο ήσυχη, λίγο ο ήλιος που μας χτυπάει ανελέητα και μας αρέσει και με το παραπάνω, λίγο η ησυχία και το αεράκι, που μπορεί να μην είναι εντελώς ζεστό, αλλά είναι τόσο δροσιστικό, όσο χρειάζεται και λίγο αυτή η απόλυτη αρμονία κι ισορροπία, που το μόνο που θέλεις είναι να σταματήσει ο χρόνος εκεί. Για πάντα. Με την καλή σου την παρέα κι αυτήν τη μεστή εικόνα να σου γεμίζει τους πνεύμονες με μία και μόνο ρουφηξιά αέρα. Τόσο πολύ, που νομίζεις πως θα σκάσεις από ευτυχία.

Ναι, είναι της χώρας μας τα καλά αυτά. Που μας κάνουν και την αγαπάμε τόσο και σαν άτιμη πλανεύτρα, μας κάνει και τα ξεχνάμε όλα. Για λίγο; Για πολύ; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει, πως για κάποιες ώρες, δημιουργεί την απόλυτη ευτυχία μπροστά στα μάτια μας. Δημιουργεί αυτό το συναίσθημα που δεν αλλάζει με κανένα και ξέρεις ότι μόνο εδώ μπορείς να το βρεις. Πάντα και για πάντα.