Με τους φίλους πάντα θα ξενυχτάμε κουβεντιάζοντας

Νυχτώνει.

Κι όταν έρχεται η νύχτα, φέρνει μαζί της και πολλά μυστικά. Κουβαλάει μέσα της σκέψεις και γεγονότα, καλά φυλαγμένα και πάντα όταν δύει ο ήλιος, βγαίνουν όλα αυτά στη φόρα για να μας μπερδέψουν και να μας εξαντλήσουν. Λένε, να μην ανοίγεις κουβέντα τη νύχτα γιατί πάντα τα συναισθήματα είναι πιο έντονα κι εσύ δεν έχεις καθαρό μυαλό. Τη νύχτα, λένε, δεν πρέπει να θυμόμαστε και να αναλύουμε γιατί τότε κάνουμε πράγματα που μπορεί τη μέρα να μη θέλαμε. Μας ελκύει το σκοτάδι στο να κάνουμε βλακείες, αλλά αυτό είναι και το ωραίο.

Βέβαια, ποτέ δε γίνεται. Αντιθέτως, η νύχτα είναι η πιο δημιουργική ώρα, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τα συναισθήματά μας και να βγάλουμε με λέξεις αυτά που μέσα μας υπάρχουν. Για αυτό και το κους-κους με τους φίλους μας γίνεται πάντα εκείνη την ώρα.

Το night chat με τα φιλαράκια μας, υπήρχε, υπάρχει και πάντα θα υπάρχει. Όση ώρα κι αν περάσουμε μαζί τους για καφέ, βόλτες, σινεμά, πάντα θα θυμηθούμε αργά τα μεσάνυχτα να τους εμπιστευτούμε αυτά που θέλουμε. Κι όχι μόνο τα μυστικά μας βέβαια. Πάντα εκείνη την ώρα, θα αναλύσουμε για κόσμους και φαντάσματα, για συμπεριφορές και προσωπικότητες, γκόμενους και γκόμενες, γαλαξίες και διαστήματα. Εκείνη την ώρα θα μας έρθουν στο μυαλό όλες οι ανησυχίες για το μέλλον μας κι απεγνωσμένα θα ψάξουμε να βρούμε αυτόν τον φίλο, που συμπάσχει κι ο Μορφέας ξέχασε να χτυπήσει και τη δική του πόρτα, έτσι ώστε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας.

Εκείνη ακριβώς την ώρα που τα φώτα σβήνουν κι όλα παγώνουν και τίποτα δεν κινείται, είναι η ώρα που εμείς θα ψάξουμε τους φίλους μας, για να μπορέσουμε βρούμε απαντήσεις στα ερωτήματά μας. Σιγά μην κάτσουμε να συζητήσουμε όλα αυτά στο πρωινό καφεδάκι, που θα είμαστε μούρη με μούρη με τον άλλον. Άντε καλέ, τι είμαστε για να το κάνουμε αυτό; Τη νύχτα, κυρίες και κύριοι, αυτήν επιλέγουμε κι αυτή μας επιλέγει. Τη νύχτα που η φασαρία δεν εμποδίζει τις σκέψεις μας να οργανωθούν σε προτάσεις. Τι και αν περνάμε όλο το πρωί με τους φίλους μας; Εμείς εκείνη την ώρα κοιμόμαστε -κυριολεκτικά- όρθιοι, καθώς ξενυχτήσαμε το προηγούμενο βράδυ συζητώντας κι αναλύοντας.

Λίγο τα χαμηλά φώτα, λίγο η μουσική, λίγο η ζεστασιά και το χουχούλιασμα του σπιτιού, λίγο το κρασάκι που ρέει μπόλικο. Δεν θέλει και πολλή προσπάθεια για να επιλέξουμε να μην κλείσουμε τα μάτια μας και να βυθιστούμε στα όνειρά μας. Οι σκέψεις δε μας αφήνουν, μας ταλανίζουν και μας ταλαιπωρούν. Και τι καλύτερο από ένα φιλαράκι εκείνη την ώρα; Τι καλύτερο από έναν δικό σου άνθρωπο, ο οποίος σε καταλαβαίνει -ή προσπαθεί τουλάχιστον- κι έχει την υπομονή να σε ανεχτεί και να σε ακούσει; Όσο δύσκολο πρόγραμμα κι αν έχει την επόμενη μέρα. Ξέρει καλά πως θα έρθει κι η νύχτα που θα είναι αφιερωμένη σε εκείνον και τα προβλήματά του. Γιατί γνωρίζει πως νύχτα θα είναι. Και το μόνο που θα χρειάζεται θα είναι μια ζεστή κουβέρτα, λίγο αλκοόλ κι ένα καλό φίλο για nigh chatting.