Οι θείες μας, οι μεγάλες αδερφές που ποτέ δεν είχαμε

Σαν παιδιά όλοι μας πάντα πιστεύαμε στα παραμύθια. Σε εκείνους τους ήρωες που μας προστατεύουν και μας αγαπάνε όπου και να είναι. Που με μία φωνή πάντα θα είναι εκεί δίπλα μας να μας προστατεύουν και να μας φροντίζουν. Τους χρειαζόμασταν. Να υπάρχουν βαθιά μέσα στην καρδούλα μας και να μας καθησυχάζουν. Θέλαμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν γιατί όταν φοβόμασταν δεν ξέραμε τι να κάνουμε και θέλαμε να νιώθουμε ασφάλεια. Κι έτσι γινόταν πάντα.

Μόνο που καθώς μεγαλώναμε καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι μαγικοί ήρωες δεν είναι καρτούν. Δεν είναι άνθρωποι με μάσκες και μπέρτες κόκκινες ή πράσινες. Δεν είναι άνθρωποι που μπορούν να πετάν και να διακτινίζονται. Δεν είναι τίποτα από όλα αυτά παρά μόνο οι άνθρωποί μας. Οι πολύ κοντινοί μας άνθρωποι που ήταν εκεί σε κάθε σκανταλιά ή σε κάθε στεναχώρια. Σε κάθε χαρά ή λύπη.

Ένας τέτοιος μαγικός ήρωας είναι κι οι θείες μας. Οι δεύτερες μανούλες μας. Αυτές που ξέρουν τα πάντα για το τι συμβαίνει στη ζωή μας. Ήταν εκεί την ώρα που γεννηθήκαμε, ήταν εκεί την ώρα που βγάλαμε δοντάκι, ήταν εκεί την ώρα που μεγαλώναμε. Πάντα εκεί πιστός σύμμαχος. Ξέρουν τα πάντα για τη ζωή μας και ξέρουν κι αυτά που δεν τους λέμε. Πώς γίνεται αυτό; Με τον απλούστατο ρόλο του παρατηρητή.

Γιατί οι θείες μας είναι οι άνθρωποι που είναι πάντα εκεί και πάντα απ’ έξω ταυτόχρονα. Παρατηρούν την κάθε λεπτομέρεια και παρεμβαίνουν μόνο όταν χρειάζεται. Μπορούν και αντιλαμβάνονται πράγματα πιο γρήγορα απ’ τους γονείς μας καθώς αυτοί είναι φορτισμένοι με συναισθήματα. Ενώ αυτές με καθαρό μυαλό και την υπερβολική αγάπη τους για οδηγό μπορούν και διακρίνουν ακόμα και τα πιο καλά κρυμμένα συναισθήματά μας.

 Συμβουλεύουν κι εμάς και τους γονείς μας. Σαν τις μεγάλες αδερφές που ποτέ δεν είχαμε. Αδέρφια των γονιών μας και δικά μας. Έχουν μία περίεργη αύρα επάνω τους που μας κάνει και χαλαρώνουμε τα νεύρα μας. Έχοντας παραπάνω εμπειρία από εμάς, μπορούν και μας συμβουλεύουν. Μας δείχνουν το σωστό το δρόμο, αλλά ταυτόχρονα είναι πάντα σύμμαχοι στις σκανταλιές μας.

Πόσες φορές στράφηκες σαν ιερό βιβλίο. Τα σφράγιζες με τόσο δυνατές κλειδαριές και τα κρατούσες μόνο για σένα. Κι ακολουθώντας τα βήματά της έβγαινες πάντα κερδισμένος. Όσο μεγαλώνεις βλέπεις ότι δένεστε ακόμα πιο πολύ και μέρα με τη μέρα μοιράζεστε και κάτι παραπάνω. Μία σχέση που σας δένει -πέρα του γενεαλογικού σας δέντρου- με έναν τόσο δυνατό δεσμό, σαν από παραμύθι.

Και το καλό με αυτή τη σχέση είναι ότι όσο μακριά και να είστε πάντα για κάποιον περίεργο λόγο ξέρει τα πάντα για σένα. Και πάντα είναι εκεί να σε ακούσει. Ό,τι ώρα και να είναι, ό,τι μέρα κι όπου και να βρίσκεται πάνω στον πλανήτη. Ξέρεις ότι θα είναι εκεί πάντα. Και αυτό που σε κάνει να αναρωτιέσαι είναι ότι αυτή ξέρει τα πάντα για σένα, αλλά εσύ ξέρεις αυτά ακριβώς που αυτή θέλει. Και κάθε φορά μαθαίνεις και κάτι καινούριο.

Όταν όμως την κοιτάς μέσα στα μάτια και βλέπεις όλα αυτά τα συναισθήματα που τρέφει για σένα, το μόνο που νιώθεις είναι θαυμασμός. Θαυμασμός για αυτήν τη γυναίκα που είναι δυνατή, έτοιμη να σε προστατέψει από όλα τα κακά πνεύματα εκεί έξω με την ίδια της τη ζωή. Θαυμασμό γιατί μπορεί ο χρόνος της να είναι περιορισμένος, αλλά πάντα θα βρει έστω και πέντε λεπτά για να ακούσει τα δικά σου προβλήματα και να σε βοηθήσει να βρεις λύση.
Γίνεται ένα με τα συναισθήματά σου και σε νιώθει. Σε νιώθει πιο καλά απ’ τον καθένα. Μπορεί και καταλαβαίνει ακριβώς τι λες και πώς το εννοείς. Έτοιμη να μπει σε νέες περιπέτειες μαζί σου. Ευλογία από όποια ουράνια δύναμη βρίσκεται εκεί πάνω, να έχεις μία θεία. Τον δικό σου, αποκλειστικό κι ετοιμοπόλεμο ήρωα. Άρα, όπου και να βρίσκεσαι τώρα πες της ότι την αγαπάς τόσο που το μυαλό της δεν το χωράει κι ένα ευχαριστώ. Το πιο ηρωικό πράγμα που μπορείς να κάνεις για αυτήν, έτσι;