Πιστεύεις στις συμπτώσεις;

Όλοι μας, κατά καιρούς έχουμε κάτσει κι έχουμε αναρωτηθεί για κάποιες μικρές λεπτομέρειες οι οποίες, μας φαίνονται πολύ ύποπτες. Ξέρετε από εκείνες τις λεπτομέρειες οι οποίες μας κάνουν να σκεφτόμαστε: «πώς γίνεται να έχει συμβεί αυτό το συγκεκριμένο πράγμα και μάλιστα αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;»

Άλλες φορές είναι υπέρ μας κι άλλες κατά. Αλλά ό,τι και να είναι μας κάνει εντύπωση. Μας κάνει εντύπωση γιατί όταν κάτι που επιθυμούμε πολύ, αλλά δεν είναι στο χέρι μας να γίνει, ξαφνικά, με κάποιο περίεργο τρόπο πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια μας. Και τότε αναρωτιόμαστε τι μπορεί να είναι αυτό το οποίο έκανε τις καταστάσεις να πάρουν τέτοια τροχιά.

Στην ερωτική μας ζωή, στις φιλικές μας σχέσεις, στις οικογενειακές και γενικότερα σ’ όποιο βήμα στη ζωή μας κι αν κάνουμε κι όποιο αποτέλεσμα κι αν υπάρξει, γίνεται για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Ποτέ δεν ξέρουμε τι θα γινόταν αν είχαμε επιλέξει κάτι άλλο ή αν είχαμε πάρει μια άλλη απόφαση. Το ένστικτό μας είναι αυτό όμως το οποίο μας οδηγεί κι αυτό που μας κινεί για να παίρνουμε τις αποφάσεις. Και γι’ αυτό το: «όλα για κάποιο λόγο γίνονται», υφίσταται.

Ένα stop εδώ, για να δούμε και πώς το ονομάζουμε κυρίως αυτό το αίσθημα που όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Οι περισσότερες απόψεις που έχω ακούσει όσον αναφορά αυτό το θέμα, είναι δύο. Οι μισοί πιστεύουν στο λεγόμενο «κάρμα» το οποίο είναι η μοίρα, το πεπρωμένο, αυτό που είναι γραμμένο για καθέναν εκεί έξω κι εμείς απλώς το ακολουθούμε πιστά, χωρίς καμία απόκλιση. Όχι ότι ξέρουμε ποιο είναι το πεπρωμένο μας, αλλά το ξέρει αυτό κι απλώς μας κατευθύνει.

Απ’ την άλλη, υπάρχουν οι συμπτώσεις. Αυτές οι μικρές κι ευαίσθητες στιγμές οι οποίες είναι σταθμός τις περισσότερες φορές στη ζωή μας. Γνωριμίες που έχουμε κάνει κι αν ήμασταν πέντε λεπτά πιο πριν ή πιο αργά, δε θα κάναμε. Αλήθειες που μας κοίταξαν και τις κοιτάξαμε στα μάτια και που αν δε βρισκόμασταν στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή, δε θα αντικρίζαμε ποτέ. Αποφάσεις που πήραμε και κατέληξαν με άσχημο τρόπο, μαθαίνοντάς μας όμως σημαντικά μαθήματα κι άλλα τόσα παραδείγματα, τα οποία κάποιοι τα ονομάζουν συμπτώσεις.

Το άλλο όνομα των συμπτώσεων και το πιο γνωστό είναι, η τύχη. Η απόλυτη και χωρίς θέληση απ’ το ίδιο το άτομο ανεξήγητη στιγμή, η οποία μας οδηγεί σε καταστάσεις -άλλοτε υπέρ κι άλλοτε κατά μας- που βάζουν το χαρακτήρα του ανθρώπου σε διαδικασία σκέψης, ανάλυσης κι αλλαγής απόψεων, τρόπου σκέψης και φυσικά γνώμης. Είναι η τύχη, αυτή η γεμάτη μυστήριο ύπαρξη, η οποία μας φέρνει στην αμήχανη θέση ν’ αποφασίσουμε για κάτι που δεν περιμέναμε ότι θα μας συμβεί. Καμιά φορά εμφανίζεται όταν το έχουμε ανάγκη σαν σανίδα σωτηρίας. Άλλες φορές όμως, όταν δεν τη χρειαζόμαστε κιόλας, για να μπορέσουμε να διαλέξουμε και να επιλέξουμε. Να μπούμε στη διαδικασία σύγκρισης κι επιλογής σωστών αποφάσεων.

Σε καμία περίπτωση όμως, δεν είμαστε πιόνια των συμπτώσεων ή της τύχης. Δεν επιλέγουν αυτές τι θα αποφασίσουμε για τη ζωή μας και τι όχι. Δεν είναι κάπου γραμμένα, σε κάποιο μαγικό βιβλίο καλά κρυμμένο κάπου στο σύμπαν και φυσικά καμία μοίρα δεν ορίζει το δικό μας μέλλον. Εύκολη δικαιολογία για ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας να τα χρεώνουμε στη μοίρα και στο κάρμα, ναι. Αυτό -ίσως- μπορώ να το δεχτώ. Κυρίως όμως για ανθρώπους που δεν μπορούν να σηκώσουν με τους ώμους τους τις ευθύνες των πράξεών τους. Γενικότερα, δεν υφίσταται τόσο πολύ αυτό με τη μοίρα, όσο με τις συμπτώσεις.

Γιατί το να συμβεί κάτι απρόσμενο στη ζωή σου στο οποίο μπορείς από μόνος σου να διακρίνεις και να διαλέξεις είναι χάρισμα μεγάλο. Η τύχη στη ζωή μας υπάρχει παντού, με οποιονδήποτε τρόπο κι οποιαδήποτε μορφή. Επιλογή του καθενός είναι να την αξιοποιήσει, όπως εκείνος θέλει. Κι οι συμπτώσεις βρίσκονται εκεί σαν ένα μικρό τεστάκι εαυτού. Μας πιάνουν απροετοίμαστους για να δουν πώς ακριβώς μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις. Το θέμα είναι όμως να πιστεύεις σ’ αυτές. Γιατί το πώς μεταφράζεις τα γεγονότα είναι πάντα, ανάλογα με τα γυαλιά που φοράς.

Εσύ όμως, πιστεύεις στις συμπτώσεις;