Και το όνομα αυτού: έρωτας (Ά μέρος)

Εκείνος ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, κάπου στη Θεσσαλονίκη, να χαζεύει αδιάφορα το κινητό του, προσπαθώντας να αναλώσει τον χρόνο του διαβάζοντας και παρατηρώντας διάφορα, ως αγαπημένη συνήθεια μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Εκείνη στο γραφείο της κάπου στη Καβάλα να βασανίζεται στον υπολογιστή της για να τελειώσει την εργασία της. Έχουν ένα μελαγχολικό βλέμμα αλλά καθαρό, είναι όμορφοι κι η ψυχή τους είναι άδεια. Είναι περήφανοι για να το φανερώσουν αλλά γενναίοι κι έτοιμοι για να το προσπαθήσουν. Είναι ευτυχισμένοι με τους γύρω τους, αλλά χαμένοι στην προσωπική τους αναζήτηση. Και είναι έξυπνοι και δυνατοί αλλά ταυτόχρονα ευάλωτοι κι αδύναμοι, γυμνοί απέναντι στους εαυτούς τους. Ψάχνουν, ένα σημάδι, μια κίνηση ένα νεύμα.

«Ευχαριστώ για την αποδοχή.»

«Διάβασα το κείμενό σου και γοητεύτηκα. Ζήλεψα. Φράσεις που γίνονται εικόνες στο μυαλό. Οι λέξεις σου μπήκαν σε αγαπημένες θέσεις, οπότε η οικειότητα είναι ανάγκη.»

Ο Αλέξανδρος θύμωνε με τον εαυτό του γιατί γράφοντας από το κινητό του, μερικά γράμματα φέρονταν απείθαρχα και δεν ήθελε να την μπερδέψει. Ήθελε να την κάνει να τον προσέξει με τη γραφή του.

«Ζήλεψες;»

«Ναι τη χημεία των μυαλών. Το αλάτι και το πιπέρι της ζωής.»

«Σπάνια βλέπω ανθρώπους να εκδηλώνονται τόσο ευθέως κι αν ρωτήσεις την άποψή μου θεωρώ πως είναι οι μεγαλύτεροι δέκτες συναισθημάτων.», αποκρίθηκε η Ανατολή. Είχε πια κερδίσει την προσοχή της.

«Ισχύει.»

Δυο- τρεις φράσεις ικανές για να τους βγάλουν από τον λήθαργό τους. Κι ελάχιστος χρόνος για να ταρακουνήσει την ηρεμία τους.

«Χάρηκα ιδιαίτερα που σε γνώρισα. Και θα τολμήσω να ξανακλέψω από τον χρόνο σου. Και είσαι ευπρόσδεκτη όποτε θελήσεις κι εσύ. Καληνύχτα.»

«Χάρηκα επίσης για την γνωριμία. Ομολογώ αναπάντεχα ευχάριστη. Μπορείς να ξανακλέψεις όσο χρόνο θέλεις. Θα περιμένω. Καληνύχτα.»

Ο Αλέξανδρος κλείνει το τηλέφωνό του. Και μετά από πολύ καιρό ένα χαμόγελο από κείνα τα απρόσμενα, τα φωτεινά, τα γεμάτα προσδοκία ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του. Η Ανατολή, του έφερε φως μέσα στην νύχτα. Μια ανατολή στην ζωή του. Ήταν απόλυτα βέβαιος γι’ αυτό. Κι ένιωσε εκείνη τη γλυκιά αίσθηση που νιώθεις όταν γυρίζεις να δεις κάποιον που σε ενδιαφέρει και τον αντικρίζεις να σε κοιτάζει ήδη.

Η Ανατολή παράτησε την εργασία της και ξαναδιάβασε πολλές φορές ακόμη τη συνομιλία τους. Δεν τη φαντάστηκε λοιπόν. Τύπωσε την εικόνα του στο μυαλό της, της άρεσε πολύ αυτός ο άνδρας. Του άπλωσε το χέρι της και τον πήρε μαζί της στη σκέψη της όταν έπεσε για ύπνο. Ο Αλέξανδρος ήταν από σήμερα το βράδυ ο φύλακας άγγελός της. Και ήταν βέβαιη για αυτό. Και δε χρειάστηκαν πάρα μόνο δυο κουβέντες τους. Και αυτή ήταν η πιο γλυκιά δική της, κατάδική της αίσθηση.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωριμία τους. Μια μικρή ανύποπτη στιγμή μέσα στο χρόνο, που κανείς από τους δυο τους δεν περίμενε, δεν είχε σχεδιάσει. Και κάπως έτσι έρχεται και μπαίνει στη ζωή όλων ο Έρωτας. Και μπορεί να είναι κεραυνοβόλος και να μην προετοιμάζει ψυχή, αλλά βαθιά μέσα τους έχουν όλοι προετοιμάσει τον εαυτό τους για να τον υποδεχτούν με κάποιο τρόπο. Τους βρίσκει τελικά έτοιμους, γιατί αναζητούν και γιατί το αξίζουν να ζήσουν μια ιστορία της προκοπής. Και δεν έχει ο έρωτας ηθική και κανόνες και οδηγίες χρήσης. Αφήνει απλά τα σημάδια του.

Έτσι και τώρα μια ιστορία ξεκινά. Και για ‘κείνον δεν ήταν η πρώτη φορά και ίσως όχι και η τελευταία. Και για ‘κείνη θα ήταν η πρώτη και η τελευταία της φορά, από επιλογή. Αλλά δεν ξέρουν πως και για τους δύο θα επιλέξει ο έρωτας το τέλος τους. Ο Αλέξανδρος και η Ανατολή θα ακολουθήσουν τους κανόνες του περισσότερο από κάθε άλλο διαλεχτό του ζευγάρι. Και μπορεί να μην αφανιστούν για να αποδείξουν τον έρωτά τους, ή να εκδιωχθούν από τον παράδεισο, αλλά θα μπουν ο ένας στη ζωή του άλλου δυνατά, απόλυτα, κατακτητικά.

Θα νικήσουν «ίσως», «πρέπει» και «γιατί». Θα έχουν σκέψεις αυθόρμητες, τρελές, άπιαστες και φανταστικές και θα παλεύουν με τον χρόνο, την απόσταση, τις συνθήκες και τη διαφορετικότητά τους για να τις υλοποιούν. Θα τρυπώσουν με τις άδειες ο ένας του άλλου, στις παράλληλες ζωές τους και θα σαρώσουν. Θα ψάξουν ο ένας τον άλλον βαθιά.

Και ‘κείνη θα παλέψει με τους θεούς και τους δαίμονες του για να κάνει την ευτυχία του αυτοσκοπό της. Και ‘κείνος θα γίνει σίφουνας στη ζωή της, για να της αποδείξει ότι τίποτα μαζί του δε θα θυμίζει κάτι άλλο. Και ‘κείνη δε θα έχει άλλη επιλογή γιατί το μόνο που θα θέλει είναι αυτόν κοντά της. Και ‘κείνος θα είναι γεμάτος ένταση και θα εξαγριώνεται με τον εαυτό του γιατί θα του λείπει και θα την ψάχνει. Και ‘κείνη θα τον βρίσκει για να γιατρεύει πάντα τις πληγές του. Και ‘κείνος θα την κατακτά και θα της χαρίζει τα δικαιώματά του. Και ‘κείνη θα διαλύει τις αξίες της για πάρτη του.
Και ‘κείνος θα είναι αδύναμος κι ευάλωτος χωρίς εκείνη.

Και κείνη θα νιώθει τίποτα χωρίς εκείνον.

Ο ένας απόλυτος, ιδανικός και ιδεώδης έρωτας.

(To be continued…)