Έφτασε η μεγάλη μέρα. Πέμπτη σήμερα κι ήρθε η ώρα της συνάντησης. Πέρασε απ’ το σπίτι της και την πήρε. Είχε κανονίσει να περάσουν όλη τη μέρα μαζί, απ’ το πρωί ως το βράδυ μόνοι τους. Ήθελε να της μιλήσει, να συζητήσουν με ανοιχτά τα χαρτιά τους χωρίς υπεκφυγές κι εγωισμούς. Απλά δύο άνθρωποι κι οι αλήθειες τους. Τόσο εύκολο, αλλά και δύσκολο ταυτόχρονα. Εκείνη ήξερε, δεν περίμενε να γίνει τόσο γρήγορα, όμως χάρηκε που δεν έχασε χρόνο. Πρώτα πήγαν για έναν καφέ.
– Μιλήσαμε για τον καιρό, για τη δουλειά, για όλα. Θα μου πεις αυτό που θες να πεις;
– Η βιασύνη κι η περιέργεια είναι πολύ κακές συνήθειες.
– Αν αρχίσεις πάλι τις μαλακίες, θα φύγω.
– Πίστεψέ με, έχουμε όλη τη μέρα μπροστά μας. Θα τα πούμε όλα.
– Ωραία, ξεκίνα.
– Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για την προηγούμενη φορά. Δεν έπρεπε να το χειριστώ έτσι.
– Δεν πειράζει, τουλάχιστον το κατάλαβες. Μία ώρα μου έδιναν συγχαρητήρια στο γραφείο. Πώς σου ήρθε να πεις ότι παντρευόμαστε;
– Όχι, δεν κατάλαβες. Αυτό ήταν γαμάτο. Εγώ ζητάω συγγνώμη για τότε στο σπίτι σου. Για όσα είπα και για την αντίδρασή μου. Δε χρειαζόταν να φέρω στην επιφάνεια όσα είχα κρύψει τόσα χρόνια πριν.
– Δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγγνώμη. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήσουν ανέκφραστος, ένα ρομπότ. Τώρα κατάλαβα πως φοβάσαι να εκφραστείς. Επέλεξες να κλειστείς στον εαυτό σου για να μην πληγωθείς ξανά. Νιώθεις ασφαλής κρυμμένος πίσω απ’ τα αστεία σου.
– Προτιμώ το μαλάκας ή το ηλίθιος σαν προσβολή. Είναι πιο ανώδυνα.
– Αυτό ακριβώς εννοώ.
– Δε θέλω να ασχολούμαι με το παρελθόν μου. Θέλω να το αφήσω εκεί που είναι η θέση του, βαθιά θαμμένο μέσα μου.
– Το παρελθόν υπάρχει για να μας διδάσκει, μας δημιουργεί αυτό που είμαστε σήμερα. Αν δεν το αποδεχτείς, δε θα καταφέρεις να συνεχίσεις. Πρέπει να βάλεις ένα τέλος, για να ξεκινήσεις πάλι απ’ την αρχή.
– Ας ασχοληθούμε με το ποιος είμαι, λοιπόν, κι ας το αφήσουμε αυτό κλειδωμένο εκεί που ήταν. Ό,τι έγινε, πέρασε και πάμε παρακάτω. Ή καλύτερα ας μιλήσουμε για σένα. Πρέπει να είχες πολύ εύκολες σχέσεις στο παρελθόν για να είσαι τόσο άνετη μαζί του.
– Συμφιλιώθηκα με το παρελθόν μου καιρό πριν. Δεν το άφησα να με παρασύρει στη δίνη του. Εκεί διαφέρουμε. Εγώ το αποδέχτηκα με σκοπό να το καταλάβω ενώ εσύ το αρνήθηκες για να το διαγράψεις. Προχώρησα εκεί που εσύ έμεινες στάσιμος.
– Πείνασα. Πάμε να φάμε τίποτα;
Έχασε την μπάλα. Η συζήτηση πήρε λάθος δρόμο, αυτόν που σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να περπατήσει. Η άρνηση ήταν το πιο δυνατό του όπλο και τον αφόπλισε σε μία στιγμή. Γιατί δεν άφηνε το παρελθόν του στην ησυχία του; Θα ήταν πολύ πιο εύκολα τα πράγματα. Μπορούσε να μιλήσει για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Γνώριζε ότι μόλις ξεκινούσε να μιλάει για αυτό, δε θα ήταν σε θέση να ελέγξει τα συναισθήματά του. Δεν έπρεπε να τον πιέσει.
– Θα σε ρωτούσα αν έχεις ερωτευτεί ποτέ αλλά μου φαίνεται ανώφελο να το κάνω.
– Ναι, είναι. Γιατί, για να πάρεις μία απάντηση πρέπει να απαντήσεις πρώτα στη δική μου ερώτηση. Λοιπόν, τι είναι έρωτας, Κατερίνα;
– Ο καθένας απαντάει με το δικό του τρόπο. Για μένα έρωτας είναι ένα πρόσωπο, μία ιδέα. Είναι ο λόγος που θα κάνει τη ρουτίνα σου να μοιάζει με παιδική χαρά. Έτσι το αντιλαμβάνομαι.
– Σε βρίσκω λίγο γλυκανάλατη, όμως μ’ αρέσει το σκεπτικό σου. Όχι, δεν έχω ερωτευτεί ποτέ. Δεν πρόλαβα. Ο φόβος μαζί με τον εγωισμό είναι περίεργος συνδυασμός.
– Αυτός ο συνδυασμός είναι η αιτία που οι άνθρωποι δεν αφήνονται στον έρωτα. Πολλές φορές φτάνει κι ένα μόνο συστατικό για να τον αποτρέψει. Ερωτεύτηκα, νομίζω, μία φορά. Δεν είμαι σίγουρη. Το κυνήγησα πολύ για να πείσω τον εαυτό μου πως άξιζε, αλλά κουράστηκα και τα παράτησα.
– Ο έρωτας δεν πρέπει να είναι κάτι δύσκολο, κάτι που χρειάζεται προσπάθεια. Έρχεται από μόνος του, όταν οι συνθήκες τον ευνοούν. Αλλάζει και προσαρμόζεται σε αυτές ανάλογα με τους ανθρώπους.
– Προσπαθείς να εκλογικεύσεις το πιο παράλογο συναίσθημα. Γιατί, δεν προσπαθείς να τον ζήσεις αντί να τον κατανοήσεις;
– Μου δίνεις συμβουλές πάνω σε κάτι που νομίζεις ότι ένιωσες; Τουλάχιστον εγώ δεν τρέφω αυταπάτες. Ξέρω πολύ καλά που πατάω σε κάθε σχέση, τι νιώθω, τι αισθάνομαι. Δεν πιστεύω σε απατηλά όνειρα και δήθεν έρωτες.
– Κι ο φόβος; Ο εγωισμός;
– Έχουν πάει βόλτα, όπως θα πάμε κι εμείς. Τελείωσες;
Οι προσβολές δεν είχαν τέλος. Μόλις έκαναν την εμφάνισή τους κάποια δύσκολα θέματα προς συζήτηση, σήκωσαν ξανά τις άμυνές τους. Και πως να μην περνάς στην άμυνα, όταν μιλάς για τον έρωτα; Ένα παιχνίδι χωρίς ξεκάθαρους νικητές και χαμένους. Όπως όλοι έτσι κι αυτοί ήθελαν να ερωτευτούν με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Ίσως και μεταξύ τους. Ή μήπως ήταν ήδη ερωτευμένοι;
– Μήπως κρυώνεις; Θες να σου δώσω το σακάκι μου;
– Μα τι ιππότης! Όχι, ευχαριστώ.
– Με θεωρείς αγενή;
– Κατά βάθος όχι. Τις περισσότερες φορές θέλεις να φαίνεσαι σπαστικός. Είναι μία απ’ τις άμυνές σου, μαζί με τα αγαπημένα σου αστεία.
– Ήλπιζα σήμερα να ρίξουμε κάθε άμυνα. Να μιλήσουμε ξεκάθαρα.
– Συνέχεια ξεκάθαρα μιλάω. Αν υπάρχει κάτι που θέλεις να μάθεις, ρώτα.
– Γιατί κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη; Μαλώνουμε με την παραμικρή αφορμή προσπαθώντας να θίξουμε τον εγωισμό του άλλου. Δε θα κερδίσουμε τίποτα έτσι. Θυσιάζουμε κι αυτό που έχουμε, που νιώθουμε, στο βωμό του εγωισμού μας.
– Νίκο, αν θυμάσαι έτσι ξεκινήσαμε. Αυτό που έχουμε ξέρουμε ότι δεν είναι για να κρατήσει. Τρωγόμαστε σαν το σκύλο με τη γάτα, επειδή αυτοί είμαστε. Το είπες κι εσύ. Δύο συγκρουόμενες δυναμικές. Μόνο που στη δική μας περίπτωση η σύγκρουση είναι ολέθρια.
– Λυπάμαι, ειλικρινά. Τουλάχιστον τώρα ξέρω πώς είναι να είσαι ερωτευμένος.
– Δυστυχώς, το μάθαμε με το δύσκολο τρόπο.
Κοιτάχτηκαν κι αγκαλιάστηκαν όσο πιο σφιχτά μπορούσαν. Έμειναν εκεί, αγκαλιασμένοι για ώρα χωρίς να πουν κουβέντα. Δεν ήθελαν να χαλάσουν την στιγμή. Τραβήχτηκε και τη φίλησε στο μάγουλο. Την κοίταξε στα μάτια, της χαμογέλασε και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα γύρισε κι έφυγε. Δεν τον σταμάτησε. Δε γύρισε να την κοιτάξει. Εκείνη την στιγμή κανένας δεν ήθελε να πει την τελευταία λέξη.
Δεν ήταν ανάγκη να τελειώσει έτσι, όμως αργότερα θα ήταν σίγουρα χειρότερα. Ύστερα από λίγο έπιασαν κι οι δύο το τηλέφωνο για να μιλήσουν με τους φίλους τους. Να πουν αυτά που θα έπρεπε, ίσως, να είχαν πει μερικές στιγμές νωρίτερα.
Κατερίνα: «Έφυγε κι εγώ καθόμουν απλά και τον κοιτούσα. Δεν έκανα τίποτα.»
Νίκος: «Έπρεπε να φύγω, πριν τη φέρω σε πιο δύσκολη θέση. Γιατί της φέρθηκα έτσι;»
Κατερίνα: «Γιατί δεν έβαλα στην άκρη μια φορά τον εγωισμό μου; Μία γαμημένη φορά.»
Νίκος: «Τίποτα παραπάνω δεν ήθελε. Μόνο την προσοχή που της άξιζε.»
Κατερίνα: «Τον πίεζα να μου ανοιχτεί, να ξανανοίξει τις πληγές του χωρίς να υπάρχει λόγος.»
Νίκος: «Της πήγαινα κόντρα σε όλα για να έχω το πάνω χέρι ανά πάσα στιγμή.»
Κατερίνα: «Τα κατέστρεψα όλα.»
Νίκος: «Για να μην εκτεθώ.»
Κατερίνα: «Για να μη φανερώσω αυτά που ένιωσα.»
Νίκος: «Αλλά θα αλλάξω!»
Κατερίνα: «Στο ορκίζομαι.»
Νίκος: «Από αύριο, θα αλλάξω.»
Επιμέλεια Κειμένου Θάνου Αραμπατζή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Θάνος Αραμπατζής
