Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε; (Μέρος B')

Διάβασε το Μέρος Α’ εδώ.

O Γιώργος κι η Δανάη, έπειτα από έξι μήνες στην «ξενιτιά», φαίνεται να έχουν προσαρμοστεί στη νέα τους καθημερινότητα. Συνήθισαν το καινούριο τους σπίτι, τις δουλειές τους, γνώρισαν νέους ανθρώπους, μαθαίνουν σιγά-σιγά τα μέρη και δυστυχώς ή ευτυχώς έχουν μια τάση να συγκρίνουν τα νέα δεδομένα με όλα όσα άφησαν πίσω. Άλλωστε, είναι λογικό να νοσταλγούν και να θυμούνται. Ο έρωτάς τους γεννήθηκε στην Ελλάδα και τώρα κάνει καριέρα στο εξωτερικό.

Ως προς τις συνθήκες διαβίωσης νιώθουν ικανοποιημένοι, έχουν αυτό που πάντα ήθελαν. Σταθερότητα, σιγουριά κι ασφάλεια. Αυτό όμως, δεν αναιρεί όλα τα υπόλοιπα. Είναι σε μια ξένη χώρα, μακριά απ’ τους δικούς τους ανθρώπους και χωρίς τα φιλαράκια τους, την «οικογένεια-συμμορία» τους.

Η Δανάη μιλάει στο viber σχεδόν καθημερινά με τη Βέρα και την Ευτυχία φροντίζοντας να μη χάνει τυχόν αλλαγές κι εξελίξεις. Ο Γιώργος απ’ την άλλη είναι περισσότερο του γραπτού λόγου κι έτσι ανταλλάσσει αρκετά μηνύματα με τον Αλέξη κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Ναι, κι οι άνδρες μιλάνε μέσω μηνυμάτων με τους κολλητούς τους. Μη νομίζετε πως λένε μόνο για «αντρικά» θέματα και μπάλα γιατί πέφτετε έξω. Όλα τα λένε μεταξύ τους.

Βέβαια, κι οι πέντε φίλοι έχουν μια κοινή ομάδα στο messenger που μιλάνε, πειράζοντας ο ένας τον άλλο, στέλνοντας φωτογραφίες, βιντεάκια και πότε-πότε συντονίζονται όλοι τους σε μια βιντεοκλήση. Εξάλλου, δεν υπάρχουν μυστικά στη συγκεκριμένη παρέα. Συνήθως τα Σαββατοκύριακα παίρνουν φωτιά τα πληκτρολόγια και κάπως έτσι η «εξ αποστάσεως» φιλία τους μένει ζωντανή και συνεχίζει.

Ακόμη κάνουν σχέδια για μελλοντικά ταξίδια κι εξορμήσεις, μόνο που αυτή τη χρονιά αφήνουν ανοιχτές ημερομηνίες για τα καλοκαίρια που θα ‘ρθουν. Φέτος γνωρίζουν πως είναι ανέφικτο να καταφέρουν να βρεθούν. Για το ζευγάρι που ζει πιο μακριά απ’ όλους, τα έξοδα υπολογίζονται κοντά στις τρεις χιλιάδες ευρώ ενώ εκείνοι ξεχρεώνουν ακόμη «τα δάνεια της Αγγλίας» που χρειάστηκαν για το νέο τους ξεκίνημα. Μέχρι να σταθούν στα πόδια τους οικονομικά, θα πρέπει να περάσουν κάμποσοι μήνες.

Μα, το πειραχτήρι της παρέας που δεν είναι άλλος απ’ τον Αλέξη, κρατάει κλειστά τα χαρτιά του. Εκεί που όλοι νομίζανε ότι δε θα κατέβει καθόλου το καλοκαίρι και θα αφοσιωθεί στο το νέο project που έχει αναλάβει και τη νέα του κατάκτηση βεβαίως-βεβαίως -Σουηδέζα αυτή τη φορά-, εκείνος τους ετοιμάζει μια ευχάριστη έκπληξη. Αν πάνε όλα όπως τα έχει προγραμματίσει, θα γίνει η αφορμή της επανένωσής τους.

Τα δυο κορίτσια (που έμειναν στη βάση τους) συνεχίζουν να πηγαίνουν για καφέ στο στέκι τους. Πρώτη φτάνει η Ευτυχία, «Εγγλέζα» στα ραντεβού της, ενώ η Βέρα πάντοτε αργοπορεί. Δεν το κάνει επίτηδες, απλώς τυχαίνει ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται. Στην τελευταία τους συνάντηση ακολούθησε η παρακάτω συνομιλία:

-Άργησα, Ε;
-Κλασική Βέρα.
-Πριν μου γκρινιάξεις, κοίτα τι αγόρασα για τη νέα μου δουλειά! Κανονική δουλειά, πενθήμερη εργασία, οχτάωρο, με ασφάλιση και πολύ καλό μισθό.
-Αλήθεια; Εγώ χθες το βράδυ έκανα σεξ με τον Χαβιέ Μπαρδέμ.
-Σοβαρά σου μιλάω, ξεκινάω την ερχόμενη Δευτέρα. Έπαθαν πλάκα με το βιογραφικό μου, μου πήρανε συνέντευξη μέσω skype και με δέχτηκαν στην εταιρεία. Πληρωμένα τα αεροπορικά εισιτήρια, παρέχεται διαμονή…
-Στοπ. Πριν συνεχίσεις το μονόλογο, πού σκοπεύεις να πας να δουλέψεις;

Για μια στιγμή η Ευτυχία πάγωσε. Το μυαλό της έτρεξε χρόνια πίσω. Έψαχνε εκείνες τις ανέμελες στιγμές για να πιαστεί, να μπορέσει να κρατήσει κάτι όμορφο για να μη βάλει τα κλάματα. Χαίρεται που η φίλη της βρήκε επιτέλους αυτό που έψαχνε, αλλά την πονάει που θα φύγει κι η μικρότερη της παρέας. Χωρίς να την ξαναδιακόψει, την άφησε να ολοκληρώσει. Η Βέρα ενθουσιασμένη να της περιγράφει για όλα όσα της συμβαίνουν κι εκείνη αμίλητη, να την κοιτάζει με ένα γλυκό χαμόγελο και με βουρκωμένα μάτια απ’ τη συγκίνηση.

Τα συνταρακτικά νέα είναι ότι η Βέρα πετάει σε λίγες μέρες για Κρήτη. Τρεις μήνες θα μείνει εκεί κι έπειτα σε άλλη πόλη. Μετά το τέλος της συζήτησης, προσπαθεί να καταλάβει πού αποσκοπεί η φράση: «όλα γίνονται για κάποιο λόγο»; Δεν την τρομάζει η μοναξιά ούτε τη φοβάται. Οι μεγάλες αλλαγές την τρομάζουν, κυρίως τα μεγάλα ταξίδια χωρίς εισιτήριο επιστροφής. Εκείνη να μένει πίσω, κάτι να την κρατάει και να της δίνει δύναμη.

Μια βόλτα στη θάλασσα, λίγες στιγμές στην άμμο κάτω απ’ τον ήλιο και τα βράδια, αυτά τα ξάστερα βράδια του καλοκαιριού, δεν τα αλλάζει με άλλες πολιτείες. Τον έρωτα που ψάχνει και ποθεί, κάποιο καλοκαίρι, εδώ θα τον συναντήσει. Οι φίλοι της θα είναι εκεί, δε θα λείπουν. Δε θα της λείπουν. Έτσι πιστεύει και συνεχίζει…