Ωραίο πράμα ο έρωτας. Σε αναστατώνει, σε δροσίζει, σε ξεσηκώνει, σαν αεράκι στο μπαλκόνι μήνα Αύγουστο. Ξέρετε όμως τι είναι ακόμα πιο ωραίο μέσα σε μια σχέση; Η απόσταση.
Ναι, μη παραξενεύεστε.
Με εξιτάρει που έχω σχέση από απόσταση. Και είναι ο λόγος που λατρεύω τον καλό μου.
Ακούστε με όμως πρώτα λίγο πριν μου κρεμάσετε κουδούνια.
Γουστάρω που είναι μακριά μου. Γουστάρω που μου λείπει, που δεν πήζω μέσα στη σχέση μου. Η ρουτίνα είναι άλλωστε η πιο επικίνδυνη θηλιά κι εγώ δεν έχω σκοπό να σημαδέψω το κύκνειο λαιμουδάκι μου.
Δε θέλω να σχεδιάζω το κάθε βράδυ μαζί του, ούτε να αγχώνομαι να βρω ευφάνταστα μέρη για να τον εντυπωσιάσω. Τον εντυπωσιάζω αλλιώς.
Ναι, εκεί που πάει το μυαλό σας. Γιατί όταν δεν βλέπεις συχνά το έτερον ήμισυ, δεν πήζεις. Είναι η κάψα της αναμονής και η λαχτάρα της προσμονής που με κάνει να τον τρελαίνω όταν βρισκόμαστε οι δυο μας. Το μόνο που θέλω είναι να του τα κάνω όλα και πολύ. Και ο κάθε άντρας αυτό το εκτιμά. Δε θα σας πει λυσσάρα, πιστέψτε με.
Μετά από τέτοιες νύχτες ξέρετε πόσο πιστή μένω; Να σας απαντήσω. Δε γουστάρω καν να κοιτάξω στα μάτια άλλον άντρα. Δεν έχω ευχαριστηθεί τον δικό μου που τον βλέπω μια στο τόσο, άλλους θα κοιτάω τώρα;
Δε ψάχνομαι γιατί πολύ απλά με καλύπτει και εξ αποστάσεως. Ανακαλύψαμε ένα μαγικό κόσμο γεμάτο σεξουαλικά παιχνίδια μέσω τηλεφώνου, εγκεφαλικά παιχνίδια, υποσχέσεις για το τι θα συμβεί την επόμενη φορά. Το πάθος μας βράζει, ενώ η βαρεμάρα στο σεξ έχει κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι και δεν λέει να βγει.
Εκτός από το κρεβάτι ξέρετε τι άλλο εκτιμώ όταν τον βλέπω; Τα μικροπράγματα. Εκείνες τις μικρές καθημερινές του συνήθειες που χάνω. Τον τρόπο που πιάνει την κούπα του καφέ ενώ το φως του ήλιου διαγράφει καλύτερα τους γκρίζους κροτάφους του, πώς παθιάζεται όταν βλέπει μπάλα και με κοιτά σαν κουτάβι που έχει κάνει σκανταλιά, πώς είναι βγαίνοντας τυλιγμένος με την πετσέτα από το ντους. Χαζά κι ανόητα θα τα αποκαλέσετε, αλλά εγώ τρελαίνομαι να τον χαζεύω επειδή ακριβώς δε τα έχω κάθε μέρα.
Δεν τον βαριέμαι ρε παιδί μου έτσι. Δεν είμαστε σαν όλα εκείνα τα ζευγαράκια που μετά από ένα μήνα συγκατοίκησης βρίσκουν αφορμές να ξεπορτίζουν. Πόσες φορές κούκλα μου χωρίζει η κολλητή σου τη βδομάδα;
Κι ακριβώς επειδή δεν τον έχω κάθε μέρα μέσα στα πόδια μου, έχω πολύ προσωπικό χώρο και χρόνο. Είμαι δεσμευμένη και ταυτόχρονα ελεύθερη. Απολαμβάνω χωρίς τύψεις ξενύχτια με τις φίλες μου, κάνω τη ζωή μου με βάση το δικό μου πρόγραμμα κι όχι του εκάστοτε συντρόφου που με θέλει σαν αποκλειστική σε νοσοκομείο 24/7.
Θέλω να ξυπνάω μετά από μεθύσι στη κολλητή μου και να φεύγω με διαφορετικά παπούτσια από το σπίτι της, να γυρνάω στο δικό μου και να μην έχω να κάνω τσάκιση στα παντελόνια του πασά. Να αφήνω το πιάτο μου άπλυτο χωρίς να φοβάμαι μήπως με πει ανοικοκύρευτη. Είμαι ελεύθερη, σας το ‘πα; Μακριά από υποχρεώσεις που δε μου ανήκουν.
Κι όσο και να σας φανεί περίεργο, η απόσταση χτίζει την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Επικοινωνούμε ουσιαστικά, χωρίς κλεφτές ματιές στα κινητά για έλεγχο, χωρίς σκηνές ξεκατινιάσματος, χωρίς ανούσιους καυγάδες. Γιατί μπορεί να μας χωρίζουν μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα, αλλά στόχος μας είναι η σχέση μας να κρατήσει, κι αφού αντέχει στην απόσταση, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Μπορεί να μην είναι εκεί τις μύχτες που τον θέλω να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, μπορεί να μην τον βοηθάω να δένει τη γραβάτα του, μπορεί να μη μας παίρνει ο ύπνος αγκαλιά στον καναπέ με την τηλεόραση να παίζει θρίλερ.
Όμως με αγαπάει, τον αγαπάω κι αυτό μας αρκεί.
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
