Ήσουν εκεί, δίπλα του σχεδόν. Από τη στιγμή που τα βλέμματα σας συναντήθηκαν, διασταυρώνονταν πλέον με κάθε ευκαιρία. Βλέμματα αμήχανα, συνοδευόμενα με χαμόγελα πολλά υποσχόμενα. Είναι άτιμο πράγμα αυτά τα βλέμματα με νόημα. Σε πάνε στη σφαίρα του ονείρου και σε κρατάνε σε εγρήγορση.
Είναι που τα ευνοεί και το περιβάλλον. Εκεί σε μια ταράτσα με φόντο τ’ αστέρια, σε μια συναυλία μ’ αγαπημένες μουσικές, που ενώνουν τους ανθρώπους, μια βραδιά σε μια κοινή παρέα σε κάποιο κάμπινγκ κάπου στο Αιγαίο. Σε μια βραδιά με φίλους, χαλαρή διάθεση και μερικό αλκοόλ να σιγοντάρει τις επιθυμίες σου.
Μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα δεν είναι δύσκολο να γνωρίσεις τον άλλον και να έρθετε κοντά. Θ’ ανταλλάξετε τυπικές κουβέντες στην αρχή, μετά κάποιος από τους δύο θα διαλύσει την αμήχανη στιγμή με κάποιο αστείο κι όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, τα χείλη σας θα ενωθούν σαν ομόκεντροι κύκλοι.
Είναι εκείνα τα φιλιά με τους αγνώστους που ανταλλάσσεις. Με άτομα που μόλις τα γνώρισες ή τα ξέρεις ελάχιστα. Mε ανθρώπους που σου κίνησαν τη περιέργεια κι άστραψαν όλα τα φλας μέσα σου. Όχι δε μιλάμε για έρωτα. Αλλά γι’ αυτή τη μαγεία που έχει να φιλάς έναν άγνωστο.
Πρώτα απ΄ όλα το φιλί είναι το ήμισυ του παντός. Τι πιο ωραίος τρόπος να φύγει η αμηχανία από ένα ωραίο και παθιασμένο φιλί; Από το φιλί ξεκινούνν όλα. Αν δε σε φιλάει όπως θες, αν τα στόματα σας δεν συγχρονίζονται στο ρυθμό κι αν δεν αποζητούν την ίδια ένταση, τότε σίγουρα και τα παρακάτω θα μείνουν χλιαρά. Είναι το φιλί που ξυπνάει τον εγκέφαλο, διεγείρει τις αισθήσεις και σε μεθάει. Αυτό είναι που σπάει τον πάγο κι ανακαλύπτεις αυτή τη μυσταγωγία του φιλιού.
Μια μυσταγωγία άκρως γοητευτική λόγω μυστηρίου. Σου εξάπτει την περιέργεια ο άλλος. Δε ξέρεις τίποτα για ‘κείνον. Είστε απλά δύο άγνωστοι, που μοιραστήκατε μερικές στιγμές. Έχει μαγεία και μυστήριο όλο αυτό. Σεναριολογείς στο μυαλό σου για το ποιόν του, κάνεις σκέψεις, για το πώς είναι στη ζωή του, τι κάνει στον ελεύθερό του χρόνο. Δεν έχεις στοιχεία για εκείνον παρά ελάχιστα που κάνουν το μυαλό σου να δουλεύει και φτιάχνει σκηνικά κι εικόνες για τον άλλον. Τι πιο μαγικό από τα ταξίδια του μυαλού;
Ταξίδια μυαλού αλλά και ταξίδια στιγμής. Μετά το φιλί μπορεί να σε πάρει αγκαλιά, να χαθείς μέσα σ’ αυτή, σαν να τον ξέρεις καιρό. Θα επαναλάβετε το φιλί, θα τραγουδήσετε παρέα τη μουσική του backround, θ’ ανταλλάξετε τα διαφορετικά ποτά σας, θα γελάτε με τα μεθυσμένα χάλια σας και θα χαμογελάτε ο ένας στον άλλον. Την επόμενη μέρα τα σκέφτεσαι και γελάς. Γελάς πηγαία κι αυθόρμητα. Πας πίσω το χρόνο και ξαναζείς αυτές τις λίγες μεν αλλά ευχάριστες στιγμές, που είχες ανάγκη να ζήσεις. Για τέτοιες στιγμές, που σε βγάζουν από τη ρουτίνα σου και σε κάνουν χαρούμενο, αξίζει να ζεις.
Και πάνω απ΄όλα, αν τα πράγματα ευοδωθούν και υπάρξει συνέχεια σε βγάζει από αυτά τα κοινότυπα ραντεβού, που μιλάς περί ανέμων και υδάτων, που κάποια στιγμή βαριέσαι και θες να πας στο σπίτι σου. Βγαίνεις από την αμήχανη στιγμή, που θα σε πάει κάτω από το σπίτι σου, θα πείτε πέντε με δέκα φορές καληνύχτα, μέχρι να τολμήσετε να φιληθείτε. Μπαίνεις στα βαθιά κατευθείαν. Μαγεύεσαι απ’ την ορμή των πραγμάτων. Το ζεις απόλυτα. Σε συνεπαίρνει το αίσθημα μακρυά από ανιαρές συζητήσεις και βόλτες χωρίς σκοπό.
Φιλιά λοιπόν. Φιλιά με άρωμα αλκοόλ. Φιλιά με άτομα που μόλις γνώρισες. Φιλιά που ίσως το πρωί να φέρεις με δυσκολία στη μνήμη σου. Μπορεί ένα φιλί ν’ αποτελέσει την απαρχή κάτι όμορφου, μπορεί όμως και όχι. Αν σου έρθει να το κάνεις κάν’ το. Δεν είναι δα και κανένα έγκλημα.
«Αν τα φιλιά μου είναι έγκλημα, είναι κι αδικία, με τα φιλιά σου δώσε μου την ίδια τιμωρία» έγραψε ο Στράτωνας στην Παλατινή Ανθολογία. Ποιος λοιπόν δε θέλει μια τέτοια τιμωρία;
Επιμέλεια κειμένου Εύας Αρτσίδου: Ελευθερία Παπασάββα.
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
