Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν παρόμοιοι, θα ήταν σίγουρα πολύ ανιαρό. Έχει σασπένς το διαφορετικό. Σε ιντριγκάρει να ανακαλύψεις, τι κρύβεται πίσω από το περιτύλιγμα. Καλό το αμπαλάζ, αλλά το περιεχόμενο έχει την ουσία. Μια ουσία που καλύπτεται τέλεια, από ό,τι σου πουλάει ο άλλος.
Κάπως έτσι είναι οι άνθρωποι. Βλέπεις κάποιον και από την εικόνα του περιμένεις συγκεκριμένα πράγματα. Στερεότυπα βολτάρουν στο μυαλό σου φτιάχνοντας σενάρια που τα θεωρείς δεδομένα. Δε φαντάζεσαι να κρύβεται όλη η κακία του κόσμου σε εκείνο το καλό φαινομενικά παιδί, ούτε περιμένεις σταράτες εξηγήσεις από έναν δήθεν τύπο.
Αυτοί οι δήθεν τύποι αποτελούν μια κατηγορία από μόνοι τους. Συχνάζουν στα πιο γαμάτα μαγαζιά, τα ρούχα τους είναι πάντα μαρκάτα, ενώ τo iphone είναι πάντα στο χέρι για να φαίνεται. Δεν καταδέχονται να κάτσουν δεύτερη σειρά σε μπουζούκια, πόσο μάλλον να περιμένουν στην ουρά για να μπουν σε κάποιο μαγαζί. Βόρεια και νότια προάστια είναι τα στέκια τους αποκλειστικά αγνοώντας, πως η Αθήνα έχει και άλλα μέρη.
Η μύτη τους αγγίζει το Θεό, το υφάκι και η ξινίλα είναι μόνιμα χαρακτηριστικά τους.
Υπάρχουν πολλά κομπλεξ στο κύκλο τους. Οι κοινωνικές τους σχέσεις είναι σαν ένα παιχνίδι ανταγωνισμού για το ποιου η εικόνα είναι πιο εντυπωσιακή. Μόνο αυτή η εικόνα τους ενδιαφέρει.
Αυτοί οι τύποι ζουν ανάμεσά μας. Μπορεί να τους σιχάθηκες ήδη, αλλά δεν είναι όλοι τους εξίσου κενοί. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις στους κανόνες.
Ανάμεσα σε σκαφάτες διακοπές και μεθύσια με moet, διακρίνεις αξιόλογα άτομα που γουστάρεις να τα κάνεις παρέα. Είναι εκείνοι, που θα περάσουν εξίσου καλά σε κάμπινγκ πίνοντας μπύρες και τρώγοντας με τα χέρια. Θα αγνοήσουν μια πρόταση σε club της παραλιακής, για να τρέξουν σε ρεμπετάδικο. Αποζητούν το εναλλακτικό προσπαθώντας να ξεφύγουν από ένα ακόμα βράδυ με γκόμενες που διαφημίζουν τις νέες τους πλαστικές.
Δεν τα κάνουν για να το παίξουν ιστορία. Δεν το έχουν ανάγκη. Γνωρίζουν αν είναι ικανοί, σημαντικοί και πάνω απ’ όλα σωστοί και τους φτάνει. Μπορεί το κοινωνικό τους στάτους να υποδεικνύει ένα συγκεκριμένο στυλ ζωής. Εκείνοι, όμως, έχουν το τσαγανό να το απαρνηθούν ή να το φέρουν στα μέτρα τους.
Η δηθενιά και το τουπέ δεν είναι στο αίμα τους. Η απλότητά τους είναι φανερή. Δε κυκλοφορούν με τζιπ αλλά με smart. Πολύ πιθανόν να τους περάσεις για υπάλληλους γραφείου, που ζουν με το βασικό μισθό. Θα τους συναντήσεις σε μέρη απλά, που δε κραυγάζουν. Δεν είναι της λεζάντας, αντιθέτως, την απαρνούνται δεικτικά. Πολλές φορές, μάλιστα, προσπαθούν να κρυφτούν.
Διότι δεν είναι τα χαιλίκια, που σε κάνουν να περνάς καλά. Μπορεί να τους είναι απαραίτητα κάποιες φορές λόγω του κύκλου τους, αλλά μέχρι εκεί. Θα τους δεις να πηγαίνουν κουστουμάτοι στο γραφείο, αλλά μόλις μπουν στο αυτοκίνητο θα πετάξουν τη γραβάτα, θα σηκώσουν τα μανίκια από το πουκάμισο και θα τρέξουν για πιτόγυρα.
Ναι, μπορεί να διαθέτουν την οικονομική κατάσταση και τη δυνατότητα να έχουν το κάτι παραπάνω στην ζωή τους, αλλά δεν το μοστράρουν κιόλας. Δε γουστάρουν να φαίνονται αλλά να είναι κάτι.
Κάπως έτσι κάνουν τους φίλους τους να τους αγαπούν. Ξέρουν πως έχουν δίπλα τους ένα πραγματικό φίλο που το μέσα του δεν έχει διαβρωθεί ούτε από το χρήμα, ούτε από τα κόμπλεξ, που θα είναι εκεί στα εύκολα και τα δύσκολα.
Έτσι είναι οι άνθρωποι. Άλλοι απλοί και άλλοι σύνθετοι, άλλοι σνομπ και άλλοι γλυκύτατοι και ευγενικοί. Άνθρωποι που άλλο παρουσιάζουν και άλλο είναι στη πραγματικότητα.
Επειδή πολλές φορές ο θησαυρός μπορεί να αποδειχθεί άνθρακας αλλά κι αντίστροφα, μην αποκλείετε κανέναν άνθρωπο από την ζωή σας μέχρι να τον αποκρυπτογραφήσετε πλήρως. Άλλωστε, οι ευκαιρίες είναι για να χαρίζονται.
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
