Μία σοκολάτα παρηγορεί ισάξια με μία αγκαλιά

Πόσοι δεν την αποζητάμε μέσα στη μέρα; Πόσοι δε σηκωνόμαστε από κρεβάτια και καναπέδες με τις πιτζάμες, για να πεταχτούμε μέχρι το περίπτερο ή το ζαχαροπλαστείο; Ψάχνουμε ντουλάπια και ψυγείο τα μεσάνυχτα και μας πιάνουν τα νεύρα μας, όταν δεν υπάρχει ούτε δείγμα απ’ αυτήν. Είναι άτιμη αυτή η σοκολάτα.

Σε γιορτές, γενέθλια, με φίλους ή και μόνος πάντα είναι εκεί. Είσαι χαρούμενος, θα φας σοκολάτα. Είσαι στενοχωρημένος, θα φας σοκολάτα. Είσαι νευριασμένος, πάλι τα ίδια. Μας συντροφεύει παντού και πάντα. Απ’ τα παιδικά μας χρόνια ήταν το κίνητρο, για να κοιμηθούμε τα μεσημέρια και τρώγαμε στωικά τα όσπρια, για να ανταμειφτούμε αργότερα με μία σοκολάτα.

Είναι στο dna μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν. Σαν ερωτευμένοι ψάχνουμε να χωθούμε στην αγκαλιά της και να απολαύσουμε τις στιγμές μαζί της. Διότι, μία σοκολάτα παρηγορεί εξίσου με μία αγκαλιά.

Η σοκολάτα καταλαβαίνει. Δε θα σε κρίνει για όσα της εκμυστηρευτείς και δε θα σου σηκώσει το δάχτυλο επιτιμητικά. Θα σου κάνει τη χάρη να ζήσεις μερικές στιγμές απόλαυσης μαζί της, χωρίς να σε κοιτάζει με άγρυπνο βλέμμα. Νιώθεις μια ασφάλεια μαζί της, γιατί σε συμμερίζεται. Δε σε ρωτήσει ποτέ τα αυτονόητα, δε θα σε κάνει να αισθανθείς άσχημα, ούτε θα γίνει ποτέ αδιάκριτη.

Είναι εκεί να σε κάνει να ξεχαστείς, όπως μία αγκαλιά. Ξεφεύγει το μυαλό σου με τη σοκολάτα. Θα περάσετε μερικές στιγμές μαζί, θα πείτε τα δικά σας, θα γελάσετε παρέα. Θα αισθανθείς πως έχεις κάποιον εκεί δίπλα να μοιραστείς όσα έχεις στο μυαλό σου. Είναι μια γλυκιά παρέα η σοκολάτα.

Διότι, το γλυκό και συγκεκριμένα η σοκολάτα είναι μια παρηγοριά. Μας ανεβάζει τη διάθεση. Μας κάνει να χαμογελάμε, μας πλημμυρίζει με χαρά και κέφι, σαν να είμαστε με τους φίλους μας. Σαν βέβαια, γιατί οι φίλοι είναι θησαυρός και δεν αντικαθίστανται με τίποτα. Σαν μια λύση ανάγκης ας πούμε, όταν κανείς άλλος δεν μπορεί να είναι κοντά μας, να μας χαϊδέψει, να μας σφίξει στην αγκαλιά του και να μας πει «όλα θα πάνε καλά».

Μια σοκολάτα θα μας φέρει χαμόγελο, μόνο και μόνο η αγορά της. Σαν μια μικρή ιεροτελεστία. Θα πάμε να την πάρουμε, θα γυρίσουμε στο σπίτι, θα καθίσουμε αναπαυτικά στον καναπέ, μπορεί να δημιουργήσουμε και λίγο ατμόσφαιρα. Θα την απολαύσουμε αργά, λες και είναι το πιο ακριβό και θεσπέσιο γεύμα, που κάναμε ποτέ και δε θέλουμε να τελειώσει. Είναι ρομαντική η σοκολάτα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως οι ερωτευμένοι παίρνουν σοκολάτες ο ένας στον άλλον.

Και δεν είναι μόνο ρομαντική. Είναι γλυκιά και τρυφερή. Η γεύση της είναι συνώνυμο της χαράς. Είναι το δέλεαρ, για να κάνουμε κάτι και να επιβραβεύσουμε μετά τον εαυτό μας. Σαν να δίνουμε οι ίδιοι μία αγκαλιά σε μας τους ίδιους. Διότι, αν δεν αγκαλιάσουμε τους εαυτούς μας εμείς, πώς μπορούμε να απαιτήσουμε μετά αγκαλιές απ’ τους άλλους;

Ναι, μπορεί ούτε οι αγκαλιές ούτε η σοκολάτα να λύνουν διά μαγείας όλα μας τα προβλήματα. Αλλά κάνουν τη ζωή μας πιο γλυκιά και νόστιμη. Μ’ έναν τρόπο μαγικό. Κι αν μάλιστα μία αγκαλιά συνοδεύεται με μία σοκολάτα κι ένα φιλί, τότε μιλάμε για την απόλυτη ευτυχία.